Ζαμπέτας

Ο Γιώργος Ζαμπέτας έφυγε πριν είκοσι χρόνια, στις 10 Μαρτίου του 1992.
Ο Ζαμπέτας έχει καθιερωθεί ως το πρότυπο του διασκεδαστή: ο πενηντάρης, ο αράπης, ο πιο καλός ο μαθητής, αποσπάσματα από έρωτες κλπ. Αυτή όμως είναι η μία του πλευρά. Υπάρχει και η άλλη, η λιγότερο γνωστή: αυτή του μελαγχολικού λαϊκού τροβαδούρου. Καθόλου τυχαία, εδώ βρίσκονται τα περισσότερα από τα «μεγάλα» τραγούδια του Ζαμπέτα. Σας δίνω στη συνέχεια κάποια από αυτά + μερικά συντομα σχολιάκια. Χαρείτε τα!

Βαθειά στη θάλασσα θα πέσω (Χαράλαμπος Βασιλειάδης)
Η πρώτη εκτέλεση είναι του Καζαντζίδη, αλλά Η εκτέλεση είναι της Μαρινέλας:

Έκπληξη: το έχει δισκογραφήσει και ο Μάρκος Βαμβακάρης!


Η παλιοπαρέα (Νίκος Μπακογιάννης)

Ένας απίθανος συνδυασμός αλέγρας μουσικής και μελαγχολικού στίχου. Η αλήθεια είναι ότι ο στίχος του Νίκου Μπακογιάννη (αδερφός του Παύλου) …σαλεύει, όπως έλεγε ο Ζαμπέτας!

Μάλιστα κύριε (Αλέκος Καγιάντας) Τι να πει κανείς γι’ αυτό το διαμάντι – όποιος κατάλαβε κατάλαβε! Ίσως εκφράζει περισσότερο από κάθε άλλο τραγούδι του, αυτό που είχε στην ψυχή του ο Ζαμπέτας.

Μεσάνυχτα που να σε βρω (Δημήτρης Χριστοδούλου)

Ο Τζακ Ο Χάρα (Θεοδόσης Άθας). Μοναδικό Ζαμπετομπλουζ! Ο Άθας ζούσε στην Αμερική και έκανε ραδιόφωνο – ετσι γνώρισε το Ζαμπέτα. Πέθανε νεότατος, από καρκίνο. Η Βίκυ Μοσχολιού, ιδανική ερμηνεύτρια του Ζαμπέτα, το “γδέρνει” ζωντανό…

…αλλά και η ερμηνεία του ίδιου του Ζαμπέτα δεν περνάει απαρατήρητη:

Το καράβι (Χαράλαμπος Βασιλειάδης). Προσέξτε την ερμηνεία της Μπέμπα Μπλανς.

Το ξέρω πια δε μ’ αγαπάς (Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Δεν έχει δρόμο να διαβώ.


Σταθμός στην καριέρα του Ζαμπέτα η συνεργασία του με το Δημήτρη Χριστοδούλου.Αλλιώς νομίζω θα έμενε στην ιστορία σαν ένας γραφικός κινηματογραφικός τραγουδοποιός, χωρίς να παραγνωρίζω ότι έχει γράψει και πολλά σπουδαία τραγούδια μόνος του….
Παραθέτω αυτό.
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού

Κι αν θα διαβείς, κι αν θα διαβείς τον ουρανό
κι αν πας ψηλά, κι αν πας ψηλά στ' αστέρια
την συντροφιά, την συντροφιά μου θα ζητάς
και τα δικά, και τα δικά μου χέρια.

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
και τα κορμιά καράβια
κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά
μένει η καρδιά του άδεια.

Κι αν πας σε α-, κι αν πας σε άλλη θάλασσα
σε άλλη γη, σε άλλη γη να μείνεις
δε θα βρεθεί, δε θα βρεθεί ν' αναπαυτείς
τον πόνο σου, τον πόνο σου ν' αφήνεις.

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά
και τα κορμιά καράβια
κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά
μένει η καρδιά του άδεια.