Αγαπητοί αναγνώστες,
Είμαι δάσκαλος και έχω τη
θέση διευθυντή σχολείου. Παράλληλα έχω την τύχη να βρίσκομαι στα θρανία για 40
περίπου χρόνια. Πότε με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού, πότε με την ιδιότητα
του εκπαιδευόμενου και πότε και με τις δυο παράλληλα.
Έχω διδάξει και διδαχθεί σε
όλων των ειδών τα σχολικά κτήρια. Και σε αυτά τα υπέροχα νεοκλασικά που
κατασκευάστηκαν ενάμιση αιώνες πριν, και σε κτήρια της δεκαετίας του 60, και σε
άλλα της δεκαετίας του 90, που μάλιστα λόγω κακοτεχνιών των εργολάβων δεν κατάφεραν
να τα βγάλουν πέρα με το σεισμό, αλλά και στου τελευταίου τύπου εκπαιδευτικά
διδακτήρια, τις περίφημες προκατασκευασμένες, μεταλλικές κατασκευές που
ονομάζουμε “προκάτ” και που αποδείχτηκαν ως το πιο «διαδεδομένο», «σύγχρονο»,
«επίτευγμα» της σημερινής ελληνικής εκπαίδευσης.
Μετά από τόσο χρόνια δάσκαλος
η πολιτεία αποφάσισε να με ρωτήσει για το χώρο του διδακτηρίου. Όχι για την
παλαιότητά του, όχι για την ακουστική του, όχι για το αν λειτουργεί σωστά η
ηλεκτρική εγκατάσταση ή αν έχουν καταφέρει να επιβιώσουν τα σώματα θέρμανσης.
Αν βουλώνουν οι απαράδεκτες υδρορροές, αν κλείνουν οι πόρτες, αν διαλύονται τα
πόμολα και τα μεταλλικά στόρια (παρεμπιπτόντως δεν έχουν προβλεφθεί κουρτίνες
για την καλύτερη ακουστική ή για να αναβαθμιστεί αισθητικά αλλά και παιδαγωγικά
ο χώρος) και φυσικά όχι για την υγιεινή του η οποία δεν είναι κατάλληλη ούτε
για άλλου είδους θηλαστικά, μια και τα κτήρια δεν ανασαίνουν και δεν μπορούν να
καθαριστούν επαρκώς.
Φυσικά δεν ρωτήθηκα ούτε για
τον εξωτερικό τους χώρο, ούτε για το που είναι χτισμένα ούτε για το θέμα της
λάσπης και του νερού αλλά ούτε και της αποχέτευσης των όμβριων.
Με ρώτησαν όμως για τη
χωρητικότητα τους. Προσέξτε με αγαπητοί μου, όχι για τα τετραγωνικά τους, αλλά
για το πόσους μαθητές μπορούμε να στοιβάξουμε (συγγνώμη) να τοποθετήσουμε για
να διδαχθούν σε αυτές.
Και με ρώτησαν επίσημα, μέσω
της βάσης δεδομένων του προγράμματος Survey όπου γίνεται η επίσημη καταγραφή
της κατάστασης στην εκπαίδευση σε πανελλήνιο επίπεδο.
Επειδή όμως στις οδηγίες
συμπλήρωσης αναφέρεται ότι για κάθε
μαθητή προβλέπεται από τον κανονισμό 1,5 τ.μ., θα ήθελα να μοιραστώ
κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.
Οι αίθουσες προκάτ είναι
περίπου 22 τ.μ. Άρα 22:1,5 = 16 μαθητές περίπου. Κάτι που
έχουν ήδη συμπληρώσει οι περισσότεροι διευθυντές. Έτσι είμαστε «σύννομοι» και
δεν έχουμε ξεφύγει από τον προβλεπόμενο κανονισμό. Μπράβο μας!
Βέβαια το 1,5 τμ είναι βάσει
ερευνών και δεν μπορώ να αμφισβητήσω την αγγλοσαξονική μεθοδικότητα, ακρίβεια
και οργάνωση. Διερευνώντας μάλιστα προηγούμενα επιτεύγματα στο λίγο παλαιότερο
παρελθόν αυτών των ερευνητών για την κατανομή ατόμων στο χώρο (μπορείτε μάλιστα
να το κάνετε κι εσείς διερευνώντας στο διαδίκτυο με λέξεις κλειδιά όπως
χωρητικότητα, χώρος ανά άτομο κλπ) βρέθηκα μπροστά και σε άλλους παρόμοιους
κανονισμούς κατανομής ατόμων όπως για παράδειγμα στο πώς ήταν σχεδιασμένα τα
βρετανικά δουλεμπορικά πλοία σύμφωνα με τους κανονισμούς (βλέπε εικόνες 1
& 2).
