ΟΠΛΑ, δεν είναι έτσι όπως νομίζετε...

Οι αρχηγοί Γιώργος Κολλημένος και Αριστοτέλης Τσιφλάκος 

 

 "Οι δειλοί που προδίδουν πατριώτες στους Ούνους, επειδή φοβούνται τον θάνατο, να ξέρουν πως τους την έχουμε στημένη, πως είναι καταδικασμένοι, και με την πρώτη ευκαιρία θα εξοντωθούν σα ζώα". Αυτό το χαρακτηριστικό απόσπασμα από την παράνομη, τον Απρίλιο του 1942, εφημερίδα του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος "L' Humanite", διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του Ιάσονα Χανδρινού "Το τιμωρό χέρι του λαού. Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόμενη πρωτεύουσα 1942-1944", που κυκλοφόρησε πριν από δυο μήνες από τις εκδόσεις Θεμέλιο και παρουσιάζεται μεθαύριο Τρίτη (7.30 μ.μ.) στην ΕΣΗΕΑ από τον ιστορικό Πολυμέρη Βόγλη, τον πολιτικό επιστήμονα Ηλία Νικολακόπουλο και τον βετεράνο του ΕΛΑΣ Αθήνας Στέλιο Ζαμάνο.
Η έρευνα του νεαρού ιστορικού βάζει στο μικροσκόπιο τον άγνωστο μέχρι τώρα πόλεμο ανάμεσα στο ΕΑΜ και τις κατοχικές δυνάμεις στην Αθήνα και τον Πειραιά επιχειρώντας να φωτίσει τη λειτουργία και τη δράση του "σιδερένιου βραχίονα του κόμματος", μιας από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις της σκληρής έτσι κι αλλιώς δεκαετίας του '40. Παρακολουθώντας τη ραγδαία ανάπτυξη του μαζικού ΕΑΜικού κινήματος στην πρωτεύουσα, το βιβλίο καταγράφει τον ατελείωτο κύκλο συγκρούσεων των δυνάμεων της Αντίστασης με τις ελληνικές και γερμανικές αρχές ασφαλείας που επιδίωκαν την καταστολή και την εξόντωσή τους. "Την κατάσταση στην Αθήνα κατά την περίοδο 1943-44 συνθέτουν αφ' ενός η όξυνση της ναζιστικής τρομοκρατίας και του ένοπλου δωσιλογισμού και αφετέρου η προσπάθεια του ΕΑΜ να οργανώσει τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ στις συνοικίες της πρωτεύουσας, χρησιμοποιώντας παράλληλα την ΟΠΛΑ ως μηχανισμό περιφρούρησης, αρχικά, και ανταπόδοσης των πληγμάτων στη συνέχεια.
Με λίγα λόγια η ΟΠΛΑ επιτελεί αμυντικό ρόλο και παράλληλα οργανωμένη προσπάθεια τιμωρίας δωσιλόγων, πληροφοριοδοτών και γενικά δραστήριων, στοχοποιημένων αντιπάλων του ΕΑΜ. Στις συνθήκες ενός ολοκληρωτικού πολέμου με οριοθετημένα στρατόπεδα, η ΟΠΛΑ δεν εκτελεί "ιδεολογικούς αντιπάλους" αλλά ανθρώπους που καταδίδουν αντιστασιακούς, αποθήκες όπλων και τροφίμων, γιάφκες, υλικό" εξηγεί ο Ιάσονας Χανδρινός. Άλλωστε η μελέτη του τούτο ακριβώς επιχειρεί να επισημάνει: τον στρατηγικό ρόλο της ΟΠΛΑ στην περίοδο της Κατοχής, αποκαθιστώντας τον αντιστασιακό χαρακτήρα μιας οργάνωσης που επί δεκαετίες έχει καταγραφεί μονοσήμαντα στο εθνικό συλλογικό και τον δημόσιο λόγο ως μηχανισμός εξόντωσης αντιφρονούντων του ΚΚΕ.

Μέλι, γάλα και τοξίνες

Του Δημήτρη Χρυσαφίδη

Όταν ήμουν πιτσιρίκι έμαθα να λέω τα μικρασιάτικα κάλαντα που είχαν σε έναν στίχο τους:

«το μέλι τρων οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες» που καλοτύχιζε και τις δύο ομάδες για την ευκαιρία που είχαν να απολαμβάνουν αυτά τα πολύτιμα αγαθά.
Πολλά έχουν αποδοθεί στο μέλι και το γάλα, πως έχει, λέει, κάποια ένζυμα το μέλι που είναι απαραίτητα για την ευεξία του οργανισμού, κάτι που φαίνεται τώρα, με τα σημερινά δεδομένα, μάλλον αστήρικτο, ότι το γάλα αποτελεί την σημαντικότερη πηγή ασβεστίου, που τώρα φαίνεται ότι το πόσιμο νερό αποτελεί σημαντικότερη πηγή από το γάλα, λόγω περιορισμένης βιοδιαθεσιμότητας του ασβεστίου από το γάλα. Μύθοι με τους οποίους μεγάλωσαν γενιές και γενιές υπήρξαν πάντα λόγος ζήλειας για αυτούς που τά’χαν. Υπήρχε άραγε τέτοιος λόγος σύμφωνα με τα πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα;. Μάλλον όχι. Άδικα λοιπόν η ζήλεια προς τους έχοντες. Έτσι τουλάχιστον λέει η EFSA.
Πολλές φορές η Επιστημονική Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) έχει γίνει δυσάρεστη και σε διακινητές και παραγωγούς τροφίμων αλλά και σε διακινητές υγιεινών τροφών. Πέρα από τις ανακοινώσεις της για το αβάσιμο των μύθων γύρω από την δήθεν μοναδική αξία των δύο αυτών προϊόντων (μέλι, γάλα) η πολυσυζητημένη και συχνά μισητή αυτή Αρχή, που δεν ικανοποιεί συχνά ένα συγκεκριμένο κοινό, δημοσίευσε μια μελέτη μετά από εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (κομισιόν) για την γνωμοδότηση γύρω από το θέμα των PA (Πι Εϊ) τοξινών (αλκαλοειδή της πυρρολιζιδίνης). Η ανακοίνωση της EFSA βγήκε το 2011 και σχετιζόταν με ένα θέμα πάλι που έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία, και που για μια φορά ακόμη η αναφορά σε επικίνδυνες καρκινογόνους ουσίες κάνει το συνηθισμένο σε κάτι τέτοια Ευρωπαϊκό κοινό μάλλον να χασμουριέται. Πρόκειται για τις ΠιΕϊ τοξίνες, που είναι φυτικής/φυσικής προέλευσης.
«Ας περιορίζατε τα φυτοφάρμακα και την μόλυνση από τα καυσαέρια και τη βιομηχανία και μετά να ανακαλύπτατε τοξίνες που βρίσκονται στη φύση» θα ήταν μια αναμενόμενη αντίδραση ενός «σωστού» Οικολόγου. Ιδιαίτερα η αναμενόμενη αντίδραση ενός Οικολόγου-Μελισσοκόμου ή ενός συνδικαλιστή των κτηνοτρόφων θα ήταν σίγουρα ότι πάλι τα μεγάλα συμφέροντα της βιομηχανίας πάνε να βλάψουν τα συμφέροντα των παραγωγικών τάξεων και κατηγορούν δύο φυσικά και απαραίτητα προϊόντα για τα παιδιά και τους ενήλικες. Οπότε ποιος λόγος θα υπήρχε να γράψει κανείς σχετικό άρθρο σε οικολογικά προσκείμενο κοινό;

Το πραξικόπημα στην Παραγουάη (α’+β’ μέρος)

Ανταπόκριση του Sentic για το Σφυροδρέπανο

Σήμερα η κε του μπλοκ έχει την τιμή και την περηφάνια να φιλοξενεί μια πολύ καλή ανάλυση του συντρόφου Σέντικ από την Ουρουγουάη (οι παλιότεροι αναγνώστες του Γκράνμα θα θυμούνται τις παρεμβάσεις του), για τα πρόσφατα τεκταινόμενα στη γείτονα Παραγουάη. Λόγω της έκτασής του, το κείμενο δημοσιεύεται σε δύο μέρη. Καλή ανάγνωση.

Hasta los Golpes de Estado para siempre - Paraguay

Αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής και των κρατών της από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ανεξαρτησίας τους εδώ και περίπου 200 χρόνια, μπορούμε να φτιάξουμε μια μεγάλη λίστα  από πραξικοπήματα που έλαβαν χώρα, με πιο πρόσφατα αλλά με λίγο διαφορετικά χαρακτηριστικά αυτό της Ονδούρας το 2009 και της Παραγουάης στις 22 Ιουνίου, με την πραξικοπηματική αποπομπή από τη Γερουσία και τη βουλή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου της Fernado Lugo.

Αν ανατρέξουμε λοιπόν σε όλες αυτές τις ανατροπές ή τις προσπάθειες που έγιναν με τρόπο, άλλοτε ευθύ και άλλοτε έμμεσο, εναντίον νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεων και προέδρων, που συχνά είχαν  σαν αποτέλεσμα και την δολοφονία τους, θα δούμε ότι σχεδόν πάντα από πίσω κρύβονταν τα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε συνδυασμό με τα συμφέροντα και τα προνόμια των τοπικών ελίτ, στην εκπλήρωση των οποίων οι ανατρεπόμενοι είτε έθεταν αμφισβητήσεις είτε αντιτίθονταν σθεναρά.

Η παρακάτω μικρή λίστα που παραθέτω για του λόγου το αληθές είναι ένα μόνο μικρό κομμάτι από τον μακρύ κατάλογο: Βενεζουέλα 2002, Παναμάς 1989 (εισβολή με 5000 περίπου νεκρούς),  Γρανάδα 1983 (εισβολή),  Χιλή 1973 (θάνατος του Αγιέντε και ανυπολόγιστος αριθμός νεκρών και αγνοουμένων), Ουρουγουάη 1973, Βραζιλία 1964, Δομινικάνικη Δημοκρατία 1961 (θάνατος του Δικτάτορα  Leónida Trujillo) και 1965 (εισβολή με ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών), Γουατεμάλα 1954, Παναμάς 1941, Αιτή 1915 (εισβολή), Νικαράγουα 1909 (στρατιωτική κατοχή) και φυσικά αν φύγουμε από την Αμερικάνική ήπειρο, Ινδονησία 1965, Βιετνάμ 1963, Ιράν 1953, Ελλάδα 1967 κ.ά .

Όλα λοιπόν τα παραπάνω θλιβερά γεγονότα και πολλά ακόμα που θα μπορούσαν να αναφερθούν και που έχουν ως αρχή μέση και τέλος το μακρύ χέρι των Γιάνκηδων, όντως κάνουν πολύ επιτυχημένη την ρήση που υπάρχει στην από εδώ πλευρά του ατλαντικού που λέει: « Στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν ποτέ πραξικοπήματα, επειδή ακριβώς δεν είχαν ποτέ πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».

Τα δύο τελευταία όμως πραξικοπήματα ήταν λιγάκι διαφορετικά από όσα γνωρίσαμε στον 19^ο και 20^ο αιώνα. Είχαν σχεδιαστεί πιο επιτηδευμένα, πιο σοφιστικέ. Αν από την μία το πραξικόπημα στην Ονδούρα είχε κάποια από τα παλιά χαρακτηριστικά, υπήρχε και υπάρχει καταστολή των αντιφρονούντων, μιας και το έκανε ο στρατός, το πραξικόπημα στην Παραγουάη έγινε με ένα εντελώς βελούδινο τρόπο όπου δεν χρειάστηκε ούτε ο στρατός, ούτε συγκρούσεις και καταστολή, ούτε κλείσιμο της βουλής και άρση των πολιτικών δικαιωμάτων, ούτε κατάργηση των πολιτικών κόμματων και σύλληψη κομμουνιστών και δημοκρατικών πολιτών, ούτε εκτελέσεις.

Αυτό που συνέβη στις 22  του περασμένου Ιουνίου στην Παραγουάη ήταν ένα πραξικόπημα «συνταγματικό» ή «δικαστικό» αν θέλετε, όπου ο νόμιμα εκλεγμένος Πρόεδρος μέσα από μια δίκη παρωδία από την γερουσία και το κοινοβούλιο, με λακωνικές και επιδέξιες κατηγορίες και χωρίς την δυνατότητα υπεράσπισης εν μέσω της εχθρότητας που επικρατεί απέναντί του από τα δύο αυτά σώματα, καθαιρείται με το έτσι θέλω από το αξίωμά του. Ενός κοινοβουλίου και μιας γερουσίας όπου την απόλυτη κυριαρχία έχουν οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις των Λατιφουντίστας, των μεγαλοκτηνοτρόφων, των αγροεπιχειρηματιών και των τραπεζιτών με την καλυμμένη υποστήριξη φυσικά του Λευκού Οίκου, τα συμφέροντα του οποίου στην περιοχή είναι τεράστια, αλλά πλήττονται καίρια κι ολοένα πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, με τις πολιτικές αλλαγές που συντελούνται και την προσέγγιση μεταξύ τους των λατινοαμερικάνικων κρατών.

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ: ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 'Η ΤΗΝ EUROBANK Η «ΚΑΛΗ» ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ!

Iskra: ΝΑ ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ-ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ!Η εγχώρια τρόικα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ετοιμάζεται να προχωρήσει , ίσως και τις επόμενες μέρες, σε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά καιοικονομικά σκάνδαλα της χώρας : να διαχωρίσει την Αγροτική Τράπεζα σε «κακή» και «καλή» και να παραδόσει την τελευταία ως «προίκα» είτε στην Τρ. Πειραιώς είτε στη Eurobank.Παραθέτουμε στη συνέχεια σχετικό ρεπορτάζ της Ελένης Κομίνη από την
«Ημερησία» (της Δευτέρας 16 Ιουλίου 2012), το οποίο έχει ως εξής:

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΑΠΟ EUROBANK KAI ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΕBANK

Η αντίστροφη μέτρηση για την αναδιάταξη του τραπεζικού κλάδου ξεκινά, καθώς εντός των επόμενων δύο εβδομάδων θα εκτιμηθεί η καλύτερη προσφορά για την απορρόφηση της ATEbank από ιδιωτική τράπεζα. Για τη συγκέντρωση του κλάδου, στο «χορό» των εξαγορών και των συγχωνεύσεων, θα λάβουν μέρος στη συνέχεια το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (το οποίο έχει το ίδιο ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα με την ATEbank) και η θυγατρική της γαλλικής Credit Agricole, η Emporiki Bank. Σε μεταγενέστερη χρονική φάση, θα καθοριστεί το μέλλον των τραπεζών FBB, Αττικής, Probank, Geniki Bank, καθώς και των θυγατρικών τραπεζών ξένων ομίλων όπως της HSBC, Geniki, Citi και Millennium.

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ

Προσφορές για την κρατική ATEbank έχουν καταθέσει οι τράπεζες Eurobank και Πειραιώς. Αφορούν, το καλό κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας. Αυτό σημαίνει, ότι θα προηγηθεί διαχωρισμός της κρατικής τράπεζας, σε «καλή» και «κακή», αλλά όχι κατά τα πρότυπα της Proton. Η «καλή»ATEbank δεν θα ανακεφαλαιοποιηθεί με κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά η ιδιωτική τράπεζα που θα την εξαγοράσει θα αναλάβει το βάρος αυτό. Eτσι, η κίνηση αυτή της κυβέρνησης αφενός δε θα επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο, κάτι που (διακαώς) ζητά η τρόικα εδώ και περίπου δύο χρόνια, ενώ παράλληλα κρίνεται, ότι θα δοθεί ένα θετικό σήμα στην αγορά. Μάλιστα, η επίλυση του θέματος «Αγροτική Τράπεζα» αποτελεί μία από τις προαπαιτούμενες ενέργειες που η τρόικα έχει συμφωνήσει με την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να δώσει το «πράσινο φως» για τη χρηματοδότηση της χώρας μας.

ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ

Άλλωστε, έως τις 30 Αυγούστου που λήγει η (δεύτερη) παράταση που έχει λάβει η Αγροτική τράπεζα για τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων της, της οικονομικής χρήσης του 2011, θα πρέπει να έχουν δρομολογηθεί οι εξελίξεις αφού θα πρέπει μέχρι εκείνη την ημέρα να έχει αποσαφηνιστεί ο τρόπος ανακεφαλαιοποίησης της εν λόγω κρατικής τράπεζας.

http://iskra.gr/

Ιουλιανά – Σωτήρης Πέτρουλας: «Για ό,τι έπεσες, ήταν αλήθεια…»

15 Ιούλη 1965. Σαν σήμερα, 47 χρόνια πριν. Η άρνηση του βασιλιά να υπογράψει την αποπομπή του φιλοβασιλικού Πέτρου Γαρουφαλιά από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας οδήγησε στην  παραίτηση του πρωθυπουργού Γ.  Παπανδρέου.
Λίγες ώρες μετά, ο βασιλιάς διορίζει την πρώτη κυβέρνηση των αποστατών υπό τον Γ. Αθανασιάδη-Νόβα. Από εδώ και εμπρός ξεκινά η μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση μετά τον Εμφύλιο που θα κρατήσει περίπου 70 ημέρες.
Έξι μέρες αργότερα δολοφονείται ο αριστερός φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας. Γεννημένος στο Οίτυλο της Μάνης ο Πέτρουλας, εμβληματική μορφή της αριστεράς και της αριστερής αμφισβήτησης της πολιτικής γραμμής της ΕΔΑ της εποχής, έχασε τη ζωή του στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες –πολλοί υποστηρίζουν ότι είχε στοχοποιηθεί και στραγγαλίστηκε- σε μια από τις μαχητικές λαϊκές διαδηλώσεις και έγινε τραγούδι από τον Μίκη Θεοδωράκη.