Υεμένη. Έχω ακόμα ένα βιβλίο που το κοίταζα παιδί κι ονειρευόμουν. 'Γεμενί' σημαίνει άγριος, μού είχαν πει.
Μια χώρα μαγική μυστηριώδης, χώρα παραμυθιών με τα δαντελωτά πολυόροφα σπίτια, άνδρες με το μαχαίρι στη ζώνη και μυθικές βασίλισσες.
Όχι πια.
Κλεπτοκρατία και σκουπιδότοπος ονομαζόταν τα τελευταία χρόνια, δρόμοι δίχως γυναίκες, σπίτια που κατέρρεαν και πλαστικές σακούλες πιο πολλές από πουλιά ή ψάρια.
Κι ύστερα ήρθε ο πόλεμος.
Μάρτιο του 2015 ξεκίνησε ο Εμφύλιος. Οι Σαουδάραβες βομβαρδίζουν με αμερικάνικες βόμβες, η έλλειψη νερού έφερε χολέρα. Σκελετωμένα βρέφη, παιδιά που τρέφονται στους σκουπιδότοπους. 17 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν την απόλυτη πείνα, το λιμό. Αλλά ο κόσμος στρέφει αλλού το πρόσωπο.
Σας φέρνω άρθρα και εικόνες πολέμου και καταστροφής με συνδέσμους για πιο πολλά. Και πιο κάτω, λίγες εικόνες από αυτά που χάνονται, αυτά που έτρεφαν τα όνειρά μου όταν γινόμουν δυνατή βασίλισσα και άγριος πολεμιστής που με το κοφτερό μαχαίρι στο ζωνάρι πολεμούσα για το δίκιο πάνω στο αραβικό άλογό μου.
