Η επόμενη μέρα του κινήματος «Χωρίς Μεσάζοντες»

Το κίνημα «Χωρίς μεσάζοντες» ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2012 από τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Νoμού Πιερίας «Ο Τόπος μου», στην Κατερίνη.

Οι πολίτες, βλέποντας τους πατατοπαραγωγούς της χώρας να βρίσκονται σε απόγνωση και να μην μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους ούτε καν σε εξευτελιστικές τιμές, τη στιγμή μάλιστα που η τιμή της πατάτας τότε έφτανε μέχρι και το ένα ευρώ το κιλό στα σουπερμάρκετ, αποφάσισαν να τους στηρίξουν. Παρήγγειλαν λοιπόν 25 τόνους πατάτες απευθείας από έναν μικροπαραγωγό προς 0,25€ το κιλό, παρακάμπτοντας έτσι τους μεσάζοντες.

Η ομάδα είχε αναλάβει να βρει καταναλωτές για τους 25 τόνους, και για το σκοπό αυτό κατασκευάστηκε μια διαδικτυακή εφαρμογή μέσω της οποίας τα 1.000 μέλη της, αλλά και όλοι οι δημότες της Κατερίνης, είχαν τη δυνατότητα να παραγγείλουν την ποσότητα που επιθυμούσαν. Έτσι, μόλις συμπληρώθηκε ο αριθμός των αγοραστών, ο γεωργός έφερε τις πατάτες στην Κατερίνη, σε ένα μεγάλο πάρκινγκ, και οι πολίτες, οργανωμένα και σε απόλυτη τάξη (με ακριβείς χρόνους παραλαβής που τους στάλθηκαν μέσω SMS), πλήρωσαν τον παραγωγό και παρέλαβαν το προϊόν.

Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Η πρωτοβουλία των πολιτών της Πιερίας βρήκε μιμητές σε ολόκληρη τη χώρα. Κίνησε το ενδιαφέρον των ελληνικών αλλά και μεγάλων ξένων ΜΜΕ. Ακολούθησαν εκτενή ρεπορτάζ και ντοκιμαντέρ (France24, Süddeutsche, Die TAZ, WDR, New Internationalist, και πριν από μια εβδομάδα η ολλανδική κρατική τηλεόραση). Περισσότερες από 50 πρωτοβουλίες πολιτών δρουν σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα και συνεχίζουν να διαθέτουν αγροτικά προϊόντα «Χωρίς Μεσάζοντες» δίνοντας «ανάσα» στους καταναλωτές.

17 λάθη, βούτυρο στο ψωμί του φασίστα

Ανάμεσα σε συνταγές μαγειρικής και φωτογραφίες με οπίσθια απλώνονται αυτές τις μέρες στις οθόνες μας βαθυστόχαστες αναλύσεις για το ναζισμό, το φασισμό, τη Χρυσή Αυγή και τις συλλήψεις στελεχών της.

Του Γιάννη Μπογιόπουλου

Πολλές από αυτές είναι τόσο ρηχές που οι συνταγές δίπλα τους φαντάζουν εμβριθείς και τα οπίσθια περισσότερο καλογραμμένα. Απόψεις αστόχαστες σε ένα χυλό που μέσα του ανακατεύονται, σαν να είναι ισότιμα συστατικά, το αίμα και οι τρίχες.
Ακόμα χειρότερα, ικανή ποσότητα από αυτά τα τραγικά και ανιστόρητα λάθη δεν είναι καν λάθη αλλά μια προπαγάνδα, μια ηθική και νοητική μηχανή του κιμά, με σκοπούς αλλότριους από την αντιμετώπιση του φασισμού.

Λάθος 1ο: “Φασισμός είναι... (συμπληρώστε)”.
Εδώ κάθε “comme il faut” σχολιογράφος βάζει ότι ενοχλεί την πολιτική / κοινωνική / αισθητική του θεωρία. Από την απεργία έως την τσίχλα στο πεζοδρόμιο. Ε, όχι! Ο φασισμός είναι ένα συγκεκριμένο αηδιαστικό πολιτικό μοντέλο, που βασίζεται σε ασύστολη κι αντιεπιστημονική ψευδολογία, διακρίνεται από θανατηφόρα εξουσιολαγνεία και έχει ένα μόνο κοινωνικό αποτέλεσμα: την ισοπέδωση του λαού προς όφελος ολίγων. Αυτό το λάθος, όταν δεν προέρχεται από πολιτική άγνοια (ή άνοια) είναι εσκεμμένη αλητεία. Οταν για παράδειγμα εξισώνονται τα τάγματα εφόδου με τη διαμαρτυρία.

Λάθος 2ο: “Ο ναζισμός είναι άποψη”.
Ε, όχι! Δεν είναι άποψη η βίαια υποταγή στον φύρερ. Δεν είναι άποψη το εργαλείο που σκοτώνει τις απόψεις. Είναι το τέλος των απόψεων. Να εξισώνεις οποιαδήποτε άλλη πολιτική θεώρηση, όσο λάθος και αν είναι αυτή, με μια μπότα στο πρόσωπο, είναι σαν να καταργείς οποιαδήποτε λογική επεξεργασία έγινε σε χιλιάδες χρόνια πολιτισμού, υπέρ ενός ρόπαλου στα χέρια ενός Νεάτερνταλ.

Το είδος Προκοπάκη, Πρόεδρος στην ΝΕΡΙΤ

Ένας αγοραίος «φιλελεύθερος σταλινικός» (!) στην υπηρεσία της Δεξιάς και του ΔΟΛ

Επιστολή από το Σωτήριο Έτος 1901 μ.Χ. εν μέσω «Ευαγγελικών» επεισοδίων, του Βλάση Γαβριηλίδη*

Διευθυντής του BBC έγινε o Τόνι Χολ (Tony Hall) έχοντας εμπειρία στην τηλεόραση τεσσάρων δεκαετιών, ενώ ο Γιώργος Προκοπάκης έγινε διευθυντής στην Ελληνική Δημόσια Τηλεόραση με μηδενική εμπειρία, πλην όμως με 30 χρόνια εμπειρία στο γλείψιμο της όποιας εξουσίας και το φτύσιμο όσων της δημιουργούσαν προβλήματα. Έτσι κατόρθωσε να δηλώνει Αριστερός, ακόμη και σταλινικός (!), αλλά να διορίζεται από την Δεξιά: επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή διορίστηκε Σύμβουλος Διοίκησης του Χρηματιστηρίου Αθηνών, επί κυβέρνησης Σαμαρά Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος στην ΝΕΡΙΤ.
——Πράγματι, ο Τόνι Χολ έγινε γενικός διευθυντής του BBC τον Απρίλιο του 2013, έχοντας εμπειρία σαράντα (40) χρόνων, καθώς μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (όπου σπούδασε Φιλοσοφία, Πολιτική Επιστήμη και Οικονομικά) ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στην αίθουσα σύνταξης του BBC στο Μπέλφαστ. Εργάστηκε ως παραγωγός διάσημων εκπομπών του BBC (Today, The World at One, The World Tonight και PM), αρχισυντάκτης των 9 O’Clock News το 1985 και διευθυντής ειδήσεων ραδιοφώνου και τηλεόρασης από το 1993. Επιτεύγματά του θεωρούνται τα BBC Parliament, Radio 5 Live, BBC News 24 και BBC News Online. Από το 2001 μέχρι τον Μάρτιο του 2013 ήταν διευθυντής της Royal Opera House, Covent Garden. Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σχετικά με το έργο του και τους τιμητικούς τίτλους που του απονεμήθηκαν. Αυτά μπορεί κανείς να τα βρει στο Ίντερνετ.

Εμφύλιος και Ρεμπέτικο

 

Ο Εμφύλιος 1943-49 άφησε βαθύ το αποτύπωμά του και στα τραγούδια. Τα δημοτικά (που τραγουδούσε ακόμα η επαρχία) αλλά και ρεμπέτικα. Αναλογικά πολύ περισσότερα τραγούδια για τον Εμφύλιο υπάρχουν στο λεγόμενο έντεχνο λαϊκό τραγούδι, από τη δεκαετία του ’60 και μετά. Εδώ θα περιοριστούμε στα ρεμπέτικα του Εμφυλίου.
Διαβάζοντας τους στίχους αρκετών δεκάδων τραγουδιών διαπίστωσα ότι μπορούν να καταταχθούν, αδρά, σε τρεις κατηγορίες: στα αριστερά (τα περισσότερα), σ’ εκείνα που αποδίδουν τον πόνο χωρίς ετικέτα και στα δεξιά (τα λιγότερα – όλα στην τελευταία φάση του Εμφυλίου). Όπως θα δούμε στη συνέχεια, υπάρχουν συνθέτες με τραγούδια στις δύο πρώτες κατηγορίες (πχ ο Τσιτσάνης) αλλά και άλλοι με αριστερά και στη συνέχεια με δεξιά ρεμπέτικα! (πχ ο Μπακάλης).

ΚΑΤΟΧΗ

Στην αρχή, τα πράγματα ήταν απλά. Τα ρεμπέτικα μιλούσαν για τους μαυραγορίτες, όπως τα δυο τραγούδια του Γενίτσαρη:

ΟΙ ΛΑΔΑΔΕΣ

Όσοι πουλάνε ακριβά, οι παλιομασκαράδες,
θα τους κρεμάσουνε κι αυτούς, όπως τους δυο λαδάδες.

Που τους κρέμασαν και τους δυο ψηλά σε μια κολόνα
κι όσοι πέρναγαν από κει τους έφτυναν το πτώμα.

Προσέχτε οι υπόλοιποι, μην το περνάτ’ αστεία,
γιατί θα σας κρεμάσουνε στην ίδια την πλατεία.

(Πρώτη εκτέλεση από το συνθέτη και τη Χ. Αλεξίου, 1982)

.

ΟΙ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ

Μικροί – μεγάλοι γίνανε μαυραγορίτες όλοι,
κι αφήσανε όλο το ντουνιά με δίχως πορτοφόλι.

Ακόμα κι οι γυναίκες τους τη μαύρη κυνηγάνε,
τσάντες τσουβάλια κουβαλούν κανέναν δεν ψηφάνε.

Μέρα και νύχτα τριγυρνούν στους δρόμους σαν κοράκια,
πελάτες ψάχνουν για να βρουν να γδάρουνε κορμάκια.

Πουλήσαμε τα σπίτια μας και τα υπάρχοντά μας,
για δυό ελιές κι ένα ψωμί να φάνε τα παιδιά μας.

(Πρώτη εκτέλεση σε δίσκο, Γ. Νταλάρας, 1980)

*

Ο Μάρκος στην αυτο­βιογραφία του λέει, βέβαια, πως ανάμεσα σε χίτες και ελασίτες κρατούσε μια στάση «ζούλα απ’ τον ένα, ζού­λα κι απ’ τον άλλο»· φαίνεται όμως να είναι η εξαίρεση μάλλον παρά ο κανόνας, τη στιγμή που δεκάδες ρεμπέτηδες, ειδικά οι νεότεροι, είχαν συμμετοχή στο ΕΑΜ και την ΕΠΟΝ.
(Νίκος Σαραντάκος)