28 Φεβ 2015

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ Ν.ΜΑΧΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ

Νέστωρ Μάχνο

Στις μια η ώρα, παρουσιάστηκα στο Κρεμλίνο όπου βρήκα το σύντροφο Sverdlov . Με οδήγησε αμέσως στο Λένιν ο οποίος με καλωσόρισε εγκάρδια. Έσφιξε το χέρι μου και χτυπώντας μου φιλικά την πλάτη με οδήγησε σε μια πολυθρόνα. Μετά και αφού ζήτησε από τον Sverdlov να καθίσει σε μια άλλη καρέκλα, πήγε στη γραμματέα του και της είπε, "παρακαλώ μην μας ενοχλήσετε μέχρι τις δύο η ώρα." Κατόπιν κάθισε απέναντί μου και άρχισε να υποβάλλει τις ερωτήσεις.
Η πρώτη ερώτησή του ήταν: "Από ποια περιοχή είστε;" Κατόπιν: "Πώς οι αγρότες της περιοχής σας κατάλαβαν το σύνθημα ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΣΟΒΙΕΤ (σ.μ. εργατικά/αγροτικά συμβούλια) ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ και ποια ήταν η αντίδραση των εχθρών αυτού του συνθήματος - της κεντρικής Rada (2) ειδικότερα;" Τελικά: "Οι αγρότες της περιοχής σας επαναστάτησαν ενάντια στους Α u στριακούς και Γερμανούς εισβολείς;(3) Σε αυτή την περίπτωση, τι θέλουν οι επαναστατημένοι αγρότες για να μετασχηματιστεί η εξέγερση σε μια γενικευμένη επανάσταση σε συντονισμό με τη δράση των μονάδων της Κόκκινης πολιτοφυλακής (1), η οποία έχει υπερασπίσει τις επαναστατικές κατακτήσεις μας τόσο θαρραλέα;"
Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις έδωσα συνοπτικές απαντήσεις. Με το ιδιαίτερο ταλέντο του, ο Λένιν προσπάθησε να θέσει τις ερωτήσεις του κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορώ να απαντήσω σημείο προς σημείο.

22 Φεβ 2015

Άμεση ανταπόκριση από την Ιρλανδία: Το νερό, νεράκι και το κύμα καταστολής

Σε επιχείρηση καταστολής έχει προβεί η Ιρλανδική κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες με στόχο την ανάκαμψη του κινήματος εναντίων της εγκατάστασης μετρητών νερού. Το μέτρο προβλέπει την ίδρυση εταιρίας ύδρευσης και πληρωμήw για κατανάλωση νερού. Σε αντίθεση με την πεποίθηση ότι το νερό στην Ιρλανδία είναι δωρεάν, έρχεται η πραγματικότητα: η κατανάλωση νερού καθώς και η εγκατάσταση και συντήρηση του δικτύου, χρηματοδοτείται ήδη από τη φορολογία. Περαιτέρω, η ημικρατική εταιρία που έχει συσταθεί έχει ήδη λάβει 439 εκ. ευρώ το 2014 και αναμένεται να λάβει 399 εκ. το 2015 και 479 εκ. το 2016. Τα 2/3 εξ αυτών προήλθαν από τη φορολογία αυτοκινήτων, χρήματα δηλαδή που θα έπρεπε να πάνε για κατασκευή και επιδιόρθωση των δρόμων. Εδώ το κράτος δείχνει ξεκάθαρα τις προτεραιότητές του από τη μία αλλά και το πόσο ελαστικό μπορεί να είναι όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων ενάντια στο δημόσιο.