Οι ανθρώπινες κοινωνίες χαρακτηρίζονται από μεγάλη προσαρμοστικότητα στο φυσικό περιβάλλον, ενώ αξιοποιούν όλους τους διαθέσιμους πόρους, προκειμένου να προμηθευτούν τα αναγκαία για την επιβίωσή τους. Με άλλα λόγια, οι οικονομίες και οι κοινωνίες προσαρμόζονται στους γεωγραφικούς και οικολογικούς όρους, που τους έχουν τεθεί εξαρχής.
Παράλληλα όμως, επιδρούν ουσιαστικά στο περιβάλλον, μεταβάλλοντας και μετασχηματίζοντας το φυσικό χώρο, ώστε να μετατρέπεται σε τόπο. Μερικές φορές όμως, αυτή η επίδραση αποδεικνύεται καταστροφική.
Σήμερα, αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο το γεγονός ότι οι ορεινές περιοχές αποτελούν ένα εύθραυστο περιβάλλον, όπου η ανθρώπινη παρέμβαση μπορεί να δημιουργήσει σοβαρό εκφυλισμό των εδαφικών πόρων, με τη μορφή φαινομένων όπως αυτών της διάβρωσης, των κατολισθήσεων, της μεταφοράς ιλύος μέσω των ποταμών, καθώς και της απώλειας της ευφορίας του εδάφους. Τα προβλήματα αυτά οδήγησαν πολλούς επιστήμονες να μελετήσουν συγκριτικά διάφορες ορεινές περιοχές στον κόσμο. Τις τελευταίες δεκαετίες, η συγκριτική μελέτη του ορεινού χώρου περιλαμβάνει συνήθως θέματα που σχετίζονται με την καταγραφή του πληθυσμού(τη δημογραφία), την εθνολογία, την οικονομία και τις οικολογικές μεταβολές.
