Τέσσερα ψέματα για τηλεοπτική κατανάλωση

                                                    Κώστας Εφήμερος

 

Γράψαμε προχθές για την κακή εικόνα των ελληνικών κυρίαρχων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όχι επειδή πήραν ξεκάθαρη θέση υπέρ του ΝΑΙ -κάτι απολύτως λογικό- αλλά επειδή δεν δίστασαν να πουν ψέματα, να διαστρεβλώσουν και ακόμα-ακόμα να δημιουργήσουν ειδήσεις προκειμένου η πραγματικότητα να ταιριάζει στα γούστα τους.

1. Δεν πληρώνουν οι tour operators τους ξενοδόχους Το έγκριτο ΒΗΜΑ δημοσίευσε σήμερα ρεπορτάζ (το οποίο φυσικά μεταφέρθηκε τηλεοπτικά σε όλα τα κεντρικά δελτία) σύμφωνα με το οποίο οι tour operators δεν κατέβαλαν τις πληρωμές τους εξαιτίας του ληξιπρόθεσμου χρέους της χώρας προς το ΔΝΤ. Υποστήριξε δηλαδή (και επέμεινε όλη τη μέρα) ότι ιδιωτικές επιχειρήσεις αρνήθηκαν να πληρώσουν ιδιωτικές συμφωνίες εξαιτίας μιας διακρατικής οικονομικής υποθέσεως. Η επιμονή της αναμετάδοσης της είδησης ανάγκασε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να εκδώσει ανακοίνωση χαρακτηρίζοντας τα στοιχεία του ρεπορτάζ (φήμες το χαρακτήρισε) «παντελώς ψευδή». 2. Δεν ανταποκρίνεται στα «κριτήρια» το δημοψήφισμα, λέει το Συμβούλιο της Ευρώπης
Τι καταλαβαίνετε όταν διαβάζετε τον τίτλο της Ναυτεμπορικής (που φυσικά έπαιξε επίσης σε όλα τα δελτία ειδήσεων με τον ίδιο τρόπο); Μήπως ότι συνεδρίασε το Συμβούλιο της Ευρώπης και αποφάνθηκε επί του ελληνικού δημοψηφίσματος; Ε λοιπόν όχι. Στην πραγματικότητα ο Ντάνιελ Χέλτκεν, εκπρόσωπος Τύπου του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης εξέφρασε προσωπική άποψη στο πλαίσιο τηλεφωνικής του συνέντευξης στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) απαντώντας ότι «η προθεσμία είναι υπερβολικά μικρή για τα κριτήριά μας». Εμείς επικοινωνήσαμε με το γραφείο Τύπου του Συμβουλίου και ενημερωθήκαμε ότι δεν υπάρχει κάποια σχετική ανακοίνωση, ούτε προβλέπεται να υπάρξει επί του ελληνικού Δημοψηφίσματος.

Τα Ιουλιανά και η «αποστασία» του 1965

Τα Ιουλιανά και η «αποστασία» του 1965 ήταν κορυφαίες στιγμές στην ιστορία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Κορυφαίες τόσο ως προς την ένταση που απέκτησε ο κοινωνικός αγώνας, όσο και ως προς τις ιστορικές δυνατότητες που διάνοιξε, τέτοιες που επέβαλαν στο αστικό καθεστώς να τις ακυρώσει μέσω της επιβολής μιας ειδεχθούς δικτατορίας. Γιατί ήταν η κορωνίδα μιας διαδικασίας «ηγεμονίας» στην πολιτική ζωή της χώρας που έφερε την Αριστερά, και μάλιστα με τη μορφή της άμεσης παρέμβασης των μαζών στο πολιτικό προσκήνιο, θέτοντας ζητήματα μετασχηματισμού του συνόλου του αστικού πολιτικού μηχανισμού με άξονα την ανακίνηση του πολιτειακού αλλά και του εκδημοκρατισμού και της εκκαθάρισης των κρατικών μηχανισμών.[1]    

Ένας Παγκόσμιος Μινώταυρος "Η πενία της εργασίας και η αυθάδεια του κεφαλαίου υπό την σκιά των αμερικανικών ελλειμμάτων"

του Γιάννη Βαρουφάκη UADPhilECon Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστήμιο Αθηνών

Διδάσκων στην Ακαδημία των Συνδικαλιστών της Γ.Σ.Ε.Ε

1. «Σοσιαλισμός με δανεικά δεν γίνεται. » Αυτή δεν ήταν η βασική κριτική εναντίον των κυβερνήσεων Μιτεράν και Παπανδρέου στις αρχές της δεκαετίας του 80; Ήταν μια εύστοχη κριτική, ένα επιχείρημα που πόναγε, ακριβώς επειδή οι περισσότεροι σοσιαλιστές κατά βάθος ενστερνίζονταν μια ηρωική θεωρία περί προόδου σύμφωνα με την οποία ο δανεισμός είναι για τους αδύναμους, και η οικονομική ισχύς χρειάζεται την δημιουργία πλεονασμάτων.

Την ίδια όμως εποχή, στο παγκόσμιο στερέωμα, συνέβαινε κάτι περίεργο: Αντί για τον σοσιαλισμό, τα δανεικά έχτιζαν την μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είδε ποτέ ο πλανήτης. Και δεν ήταν απλώς δανεικά. Ήταν ένα τσουνάμι χρέους που συνεχίζει ακάθεκτο έως σήμερα, συνεισφέροντας συστηματικά στην Αμερικανική ηγεμονία. Κάθε μέρα που είναι ανοικτά τα χρηματιστήρια, 3 δις δολάρια εισρέουν καθαρά στην Αμερικανική οικονομία. Οι Κινέζοι και Ινδοί μόλις πρόσφατα προστέθηκαν στις τάξεις των Ιαπώνων, Κορεατών, Ταϋλανδών και, βεβαίως, Ευρωπαίων, που συντηρούν εδώ και 25 χρόνια το δυσθεόρατο, καθαρό Αμερικανικό χρέος των 3 τρις δολαρίων.

Αν χρωστούσα 2 φορές την αξία της περιουσίας μου,
οι συντηρητικοί οικονομολόγοι θα με χαρακτήριζαν απερίσκεπτο. Όταν ένα μικρό κράτος, όπως η Ελλάδα, δανειστεί για να μοιράσει μικρά επιδόματα στους πιο αδύναμους των συμπολιτών μας, το χαρακτηρίζουν ανεύθυνο. Όταν όμως μια μεγάλη χώρα δανείζεται τρις για να χτίσει Αυτοκρατορία, κριτική καμία! Μπορεί κάπου-κάπου να ψιθυρίζουν πως ίσως χρειαστεί μια σημαντική αναπροσαρμογή στην αξία του δολαρίου, και μια συρρίκνωση της αμερικανικής ζήτησης, όμως δεν τολμούν να αναλογιστούν τις επιπτώσεις της υποτίμησης του δολαρίου που πραγματικά θα εξαφάνιζε τα Αμερικανικά ελλείμματα.