Διατροφικό μνημόνιο στο σχολικό κολατσιό

Κάθε πρωί που ξυπνούσα η μητέρα μου έφτιαχνε ήδη πρωινό στην κουζίνα. Η βάση ήταν πάντα ίδια: ρύζι στον ατμό, λαχανικά εποχής όπως αγγούρι, μελιτζάνα, καρότο, ραπανάκι που τα έφτιαχνε τουρσί αποβραδίς, ψητά ψάρια, σούπα miso με κρεμμύδι ή με φύκια κ.ά.». Το πρωινό περιγράφει ο Nobu Matsuhisa. Ανάλογη εξομολόγηση, για την ποικιλία στο κολατσιό των παιδιών του, έκανε κάποτε σε συνέντευξη κι ο Λευτέρης Λαζάρου. Το μυστικό για να κερδίσουμε τη μάχη της διατροφής από την τρυφερή ηλικία είναι στην αγαπησιάρικη διάθεση .
Κάποτε έρχεται κι η επιβράβευση:
-Μπαμπά, θέλω σάντουϊτς σαν το χτεσινό. Ήταν τέλειο!
-Ωχ! Θυμάσαι τι είχε μέσα»; Όχι, δεν θυμόταν, αλλά ήταν δύο ελαφρώς διαφορετικά, όπως διαφορετικό ήταν κάθε μέρα το πρωινό κολατσιό.
Από το νηπιαγωγείο ακόμα η δασκάλα υπήρξε απόλυτη:
-Είμαι συνειδησιακά υποχρεωμένη, όποιο παιδί φέρνει γαριδάκια, πατατάκια, κρουασάν, προϊόντα του εμπορίου φορτωμένα συντηρητικά και ενισχυτικά γεύσης, να τα κρατώ στην έδρα και να σας τα επιστρέφω το μεσημέρι.


Το θέμα της σωστής διατροφής στο σχολείο, αφορά την ομάδα. Όσοι πιάσανε τότε το νόημα της «απαγόρευσης» κι ακολούθησαν τον κανόνα, βελτίωσαν τόσο την δική τους όσο και την διατροφή των παιδιών τους.
Ετοιμάζοντας πρωινό κολατσιό για το σχολείο, πρέπει να το κάνουμε ευχάριστα, σαν παιχνίδι. Επιστρατεύοντας ευρεσιτεχνίες, κρύβοντας ποικίλα υλικά ανάμεσα σε δυο φέτες ψωμί, συμβάλουμε στη σωστή διατροφή και την πλούσια γευστική ευχαρίστηση. Η δασκάλα της Ε΄ δημοτικού, ήταν η πρώτη που αντιλήφθηκε ότι κάτι παίζει με τα σάντουιτς του μαθητή της κι άρχισε να τσιμπάει κάθε μέρα κι από λίγο. Όταν το έμαθα, αύξησα τη δόση κρατώντας την ισορροπία. Με μια βαθιά μέσα μου ευχαρίστηση, ψιλόκοβα δυο παραπάνω φυλλαράκια μαϊντανό κι άλλοτε έκρυβα σπόρια μάραθου ή σκόνιζα το ψωμί με μια τσιμπιά πάπρικα γλυκιά.
Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα δεν βρέθηκε «τρελός παιδαγωγός» να επιβάλει το ίδιο διατροφικό μνημόνιο. Ίδια απογοήτευση σε όλων των βαθμίδων τα σχολεία. Αλλά δεν είμαστε μόνοι. Πέραν της πρωτοβουλίας του Τζέιμι Όλιβερ για τα βρετανικά σχολεία, υπάρχουν ανάλογες κινήσεις σε ανεπτυγμένα κράτη. Η σύνδεση της κακής διατροφής με την οικονομική ανάπτυξη διατυπώνεται στα ψιλά γράμματα των συστατικών που περιέχουν οι βιομηχανοποιημένες διατροφικές «σειρήνες».
Πρέπει να πειστούμε εμείς οι ίδιοι πρώτα, πως η ευκολία μας που αντιστοιχεί σε μια βαρετή καθημερινότητα στο κολατσιό, αντανακλά στην πανάκριβη υγεία των παιδιών μας. Με σεβασμό στις ιδιαιτερότητές τους, στο γούστο, τις επιθυμίες, προσθέτουμε πινελιές που καλύπτουν τις ανάγκες τους, ενισχύουμε το εξερευνητικό τους ταξίδι στον κόσμο των φρούτων, των αρωμάτων και των γεύσεων. Φρέσκια ντομάτα το καλοκαίρι, λιαστή τον χειμώνα ή μπελτέ, εξαιρετικό ανθότυρο, γραβιέρα ή κασέρι, ντόπια αλλαντικά, ελαιόλαδο και δυο φέτες φρέσκο ψωμί. Ένα κρύο και κομμένο σε φέτες χοιρομέρι, φτιαγμένο με μυρωδικά στη κατσαρόλα ή στη γάστρα, σηματοδοτεί την έγνοια μας.
Δεν είναι δύσκολο, δεν είναι ακριβό, δεν είναι αδύνατο. Συχνά αρκεί μια κουταλιά ψιλοκομμένο χτεσινό κοτόπουλο, δουλεμένο με μαλακό τυρί, ενισχυμένο γευστικά με λίγο μαϊντανό, ρίγανη, αλάτι, πιπέρι. Θέλει ελάχιστο χρόνο, αρτυσμένο με ξύσμα αγάπης.
Το σάντουιτς πάντως που κέρδισε τα εύσημα, είχε ενισχυτικό γεύσης κρυμμένο στο βούτυρο: μια ιδέα τσιμένι από τον παστουρμά που συντρόφεψε το χτεσινό μου τσίπουρο. Αλλά αυτό είναι απόλυτα εμπιστευτικό.

Ρουσουνέλος Δημήτρης