Δήμαρχος Ελληνικού: Περισσότερα τα έξοδα από τα έσοδα στην πώληση του Ελληνικού

Ισοδυναμεί με πώληση 100-300 καλών κατοικιών στη Γλυφάδα, υποστηρίζουν οι τοπικοί άρχοντες

«Θέλουμε να ακουστεί η αλήθεια για τον χώρο του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό. Όπως και σε άλλα θέματα τελευταία, υπάρχει διαστρέβλωση. Αυτή η έκταση δεν πάει για ξεπούλημα, αλλά για χάρισμα. Μάλιστα το Ελληνικό Δημόσιο θα ξοδέψει και χρήματα για το παραδώσει καθαρό στους επενδυτές» είπε σήμερα σε συνέντευξη Τύπου ο δήμαρχος Ελληνικού – Αργυρούπολης κ. Χρήστος Κορτζίδης, ο οποίος προειδοποίησε ότι θα υπερασπιστούν τον χώρο απέναντι σε κάθε σχέδιο τσιμεντοποίησης. «Θα μας βρουν εκεί. Απέναντί τους» τόνισε.

Το κόστος των συνοδών έργων, των μεταστεγάσεων, της κατασκευής και ανακατασκευής σημαντικών υποδομών που θα επωμισθεί το Ελληνικό Δημόσιο «θα υπερβεί το πενταπλάσιο των εσόδων πλησιάζοντας τα 2,5 δισ. ευρώ», όπως ανέφερε ο επίκουρος καθηγητής Πολεοδομίας και επιστημονικός υπεύθυνος της Ερευνητικής Ομάδας του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού κ. Νίκος Μπελαβίλας. Δηλαδή, όπως υπογράμμισε ο καθηγητής, «το Ελληνικό δεν πωλείται αλλά δωρίζεται, “με προίκα”».

Κι αυτό την ίδια στιγμή που η πώληση του πρώην αεροδρομίου και του Αγίου Κοσμά θα φέρει το ένα πέμπτο ή και λιγότερο της αξίας των εσόδων που είχαν προβλεφθεί προ διετίας. Τότε τα αναμενόμενα έσοδα από την πώληση των 6.300 στρεμμάτων ήταν 5 δισ. ευρώ ενώ οι σημερινές προσδοκίες μόλις που αγγίζουν τα 500 εκατ. ευρώ.

«Αυτό δεν είναι ένα σενάριο άγνωστο στην Ελλάδα. Έχουμε την όχι μακρινή εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και τη μόλις χθεσινή εμπειρία των εθνικών οδικών αξόνων, οι οποίοι χρηματοδοτούνται εκ νέου λόγω της αδυναμίας των ιδιωτών να αντεπεξέλθουν στο κόστος κατασκευής τους» δήλωσε ο καθηγητής.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ) κ. Χρήστος Σπίρτζης επεσήμανε ότι ένας σωστός χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός θα εικοσαπλασίαζε την προίκα του Ελληνικού. Μάλιστα, σημείωσε ότι το ΤΕΕ θα προχωρήσει σε μελέτη ώστε να εκτιμηθεί η πραγματική αξία του πρώην αεροδρομίου.

Διαμάχη για τις θέσεις εργασίας

«Οι προβλεπόμενες θέσεις εργασίας ξεκίνησαν από τον αριθμό των 45.000 το 2010, μειώθηκαν στις 15.000 το 2012 και τώρα βρίσκονται γύρω στις 10.000. Πότε θα εξασφαλισθούν;» αναρωτήθηκε ο κ. Μπελαβίλας ο οποίος σχολίασε ότι στην πραγματικότητα δεν θα υπάρξουν περισσότερες από 500 θέσεις εργασίας άμεσα και 1.500-2.000 μακροπρόθεσμα.

Όπως επισήμανε ο καθηγητής, το ίδιο έχει συμβεί και στον Πειραιά, όπου «υπάρχει ήδη μία λιμενική Chinatown εργασιακής ανασφάλειας και απομόνωσης από την εθνική οικονομία και ναυτιλία». Εκεί, ανέφερε ο ίδιος, οι διακηρυγμένες νέες θέσεις εργασίας προ τετραετίας θα έφθαναν τις 10.000. «Αυτό το μέγεθος δεν υπήρξε ποτέ. Στην πραγματικότητα εργάζονται 250 υπάλληλοι και άλλοι 400 σε καθεστώς υπεργολαβικής επισφάλειας». Στο Ελληνικό, όπως είπε ο κ. Μπελαβίλας, θα γεννηθεί πιθανόν μία ανάλογη Qatar-city χλιδής και απομόνωσης.

«Τα έσοδα - για να αντιληφθούμε τα μεγέθη - θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν πουλώντας 100-300 καλές κατοικίες στη Γλυφάδα. Όμως αν κατασκευαστούν σύμφωνα με τις προδιαγραφές τα “60 malls” ή οι “10.000 κατοικίες” ή οι “7.500 ξενοδοχειακές κλίνες” ή όλα αυτά στα 3.000.000 τ.μ. επιφάνειες νέων κτιρίων μπορούμε να φανταστούμε έναν άλλον εφιάλτη: την κατάρρευση των τιμών των ακινήτων - η Αθήνα διαθέτει ήδη εκατοντάδες χιλιάδες κατοικίες και γραφεία κενά -, των ξενοδοχείων του κέντρου και της ακτής και βεβαίως των τοπικών αγορών, κυρίως της Γλυφάδας και των άλλων παράλιων δήμων», τόνισε ο καθηγητής.

Επιπλέον, όπως ανέφεραν οι δήμαρχοι Αλίμου και Γλυφάδας κκ. Θάνος Ορφανός και Κώστας Κόκκορης, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την αποδυνάμωση του κέντρου της πόλης από τη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού πόλου, την απώλεια ενός μεγάλου μέρους του θαλασσίου μετώπου του Σαρωνικού, την αλόγιστη επέκταση του δικτύου των αυτοκινητοδρόμων με καταστροφικές συνέπειες τόσο για τον αστικό όσο και για τον περιαστικό χώρο, τη διάλυση του μικρομεσαίου εμπορίου στη Νότια Αθήνα (π.χ. της Γλυφάδας), τις αλλαγές στο κλίμα της πόλης κτλ.

Το αίμα της φράουλας

Με  αφορμή  την νέα  δολοφονικη  επίθεση  στην Μανωλάδα και τους τραυματισμούς  32 μεταναστών  εκ'  των  οποίων  οι   6  σοβαρά,  ανεβάζω ενα  παλιότερο άρθρο από  τον παραλληλογράφο,  στο  οποιο  παρουσιάζέται  η  κατάσταση  στην  περιοχή..

Αναδημοσιεύει από το blog Ο ‘Απατρις της Πάτρας η Jaquou Utopie

Πριν τρία χρόνια (18-21 Απριλίου 2008) έγινε μια απεργία 1.500 δούλων εργατών γης στην περιοχή της Νέας Μανωλάδας Ηλείας, την οποία ακολούθησαν πογκρόμ και λιντσαρίσματα σε βάρος τους από την πλευρά των δουλοκτητών και των τραμπούκων τους. Μέρες που είναι των Παθών, κι αφού κάποιοι από εμάς δεν ακολουθούν το «χριστιανικό» (βλ. αστικό) εορτολόγιο, ας θυμηθούμε κάποια από τα πάθη της εργατικής τάξης που έλαβαν χώρα τότε και συνεχίζουν να συμβαίνουν μέχρι σήμερα:

«Στην περιοχή της Μανολάδας γίνεται εκτεταμένη καλλιέργεια φράουλας, με αποδέκτες του προϊόντος την εγχώρια και ξένη αγορά», όπως αναφέρει η Εγκυκλοπαίδεια (βλ. λήμμα «Νέα Μανολάδα Ηλείας», στη Βικιπαίδεια). Στην περιοχή αυτή παράγεται το μεγαλύτερο ποσοστό της εγχώριας παραγωγής της φράουλας (περίπου το 90%). Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, η Νέα Μανωλάδα είχε 1.522 έλληνες κατοίκους,  στους οποίους θα πρέπει να προσθέσουμε σήμερα περίπου 2.500 μετανάστες που αποτελούν το κύριο εργατικό δυναμικό της περιοχής, δεδομένου ότι απασχολούνται ως εργάτες στις διάφορες αγροτικές επιχειρήσεις, κυρίως στα φραουλοχώραφα. Αυτοί, όμως, δεν αναφέρονται στα επίσημα αρχεία και θα έμεναν στην αφάνεια, αν δεν συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια ορισμένα αιματηρά γεγονότα που αποκάλυψαν το άγριο καθεστώς της υπερεκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας που ασκείται σε βάρος τους από τους έλληνες νεοτσιφλικάδες της περιοχής. Έτσι, αν θέλουμε να κατανοήσουμε όσα γεγονότα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην περιοχή αυτή, θα πρέπει να μελετήσουμε τις παραγωγικές σχέσεις της προαναφερόμενης «εκτεταμένης καλλιέργειας», δηλαδή τις σχέσεις μεταξύ των ιδιοκτητών των φραουλοχώραφων και των μισθωτών καλλιεργητών τους, δουλοκτητικές σχέσεις που στάζουν στην κυριολεξία αίμα. Αυτό το αίμα ρέει και ποτίζει τις φράουλες της Νέας Μανωλάδας εδώ και πολλά χρόνια, αν και το γεγονός αυτό με το πλήθος των εγκληματικών επεισοδίων που το συνοδεύουν και αποκαλύπτουν τη βαρβαρότητα των παραπάνω σχέσεων άρχισαν να δημοσιεύονται μόλις εδώ και τέσσερα χρόνια, δηλαδή από το Μάη του 2007,  με διάφορα ρεπορτάζ αριστερών δημοσιογράφων.

Στο κόκκινο ψυχικές διαταραχές και εμφράγματα

“…μόνο από την επερχόμενη αύξηση των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων, το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα θα μειωθεί κατά 10 χρόνια να πως οδηγούμαστε με ταχύτατους ρυθμούς σε μια «ταξική ιατρική», κατά την οποία όσοι έχουν να πληρώσουν για τη θεραπεία τους θα ζουν και όσοι δεν έχουν θα πεθαίνουν”.

Αλεξία Σβώλου-Νάνου
Η φτώχεια, η ανεργία κα η αβεβαιότητα για το μέλλον, έχουν βαρύ αντίκτυπο στην υγεία των πολιτών, καθώς προκαλούν έξαρση πολλών διαταραχών. Μεγαλύτερη αύξηση καταγράφεται στις ψυχικές διαταραχές και τις καρδιοπάθειες, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με το άγχος.
Όσο οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται, ο λαός υποψιάζεται πως σύντομα θα τον βρουν τα… χειρότερα και καταρρακώνεται, ενώ οι επιστήμονες προειδοποιούν πως περισσότερο βάλλονται οι νέοι ενήλικες και οι γυναίκες. Όπως επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής Δημήτρης Πλουμπίδης: «Βλέπουμε απελπισμένους ανθρώπους, θεωρητικά στην πιο παραγωγική τους ηλικία (25-40 ετών), που έρχονται στα κέντρα υγείας των δήμων βυθισμένοι στην απελπισία, γιατί έχασαν τη δουλειά τους και έμειναν ανασφάλιστοι».
Και συνεχίζει: «Όταν ξεκίνησε η ύφεση στην πατρίδα μας, αυξήθηκαν κατά 30% οι κρίσεις πανικού και το φαινόμενο τότε αφορούσε κυρίως τους χρεωμένους πολίτες, που δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τις κάρτες τους στις τράπεζες. Τώρα ο κόσμος έρχεται με μια βουβή δυσφορία γι’ αυτά που συμβαίνουν, που μοιάζει με τη σιωπή πριν από την καταιγίδα, ενώ οι απολυμένοι νιώθουν αφενός ταπεινωμένοι και αφετέρου αντιμετωπίζουν πλέον πρόβλημα διαβίωσης. Η εκρηκτική αύξηση των ανέργων και των ανασφάλιστων αποτελεί μείζον κοινωνικό ζήτημα και το κράτος πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό, αντί να αδιαφορεί».
Αύξηση εμφραγμάτων
Ανεξέλεγκτη αύξηση καταγράφουν και τα εμφράγματα του μυοκαρδίου, όχι μόνο εξαιτίας του διαρκούς άγχους αλλά και επειδή οι καρδιοπαθείς σταματούν να λαμβάνουν τα φάρμακά τους, καθώς αδυνατούν να πληρώσουν τη συμμετοχή ή ολόκληρο το ποσό όταν το σκεύασμα είναι εκτός θετικής λίστας. Έτσι, όμως, απορρυθμίζονται και διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφράγματος ή εγκεφαλικού επεισοδίου, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας. «Ό,τι κερδίσαμε σε καρδιαγγειακή υγεία την τελευταία δεκαπενταετία, χάρη στην πρόοδο της ιατρικής, θα το χάσουμε εξαιτίας της κρίσης» επισημαίνει ο επίκουρος καθηγητής Καρδιολογίας Κωνσταντίνος Τσιούφης, προσθέτοντας πως μόνο από την επερχόμενη αύξηση των εμφραγμάτων και των εγκεφαλικών επεισοδίων, το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα θα μειωθεί κατά 10 χρόνια και πως οδηγούμαστε με ταχύτατους ρυθμούς σε μια «ταξική ιατρική», κατά την οποία όσοι έχουν να πληρώσουν για τη θεραπεία τους θα ζουν και όσοι δεν έχουν θα πεθαίνουν. Το νέο βαρίδι που προστέθηκε στις τσέπες των ασφαλισμένων αφορά μηνιαία δαπάνη ύψους 105 ευρώ που καλούνται να πληρώσουν οι καρδιοπαθείς με υψηλά τριγλυκερίδια, προκειμένου να προμηθευτούν τα συμπληρώματα διατροφής με ω-3 λιπαρά οξέα που βελτιώνουν το λιπιδαιμικό προφίλ, καθώς αυτά βγήκαν εκτός της θετικής λίστας φαρμάκων.
Πιο ευάλωτες οι γυναίκες
Η επίδραση της οικονομικής κρίσης στην υγεία είναι πιο καταλυτική στις γυναίκες, οι οποίες βάλλονται σκληρότερα από την ανεργία και επιπλέον αναγκάζονται να επωμιστούν όλο το βάρος της φροντίδας του σπιτιού και των παιδιών, καθώς δεν περισσεύουν χρήματα για μια επί πληρωμή βοηθό. Μελέτες της Β΄ Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Αρεταίειου νοσοκομείου και του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών δείχνουν πως οι Ελληνίδες κινδυνεύουν να χάσουν το συγκριτικό τους πλεονέκτημα –δηλαδή να ζουν περισσότερο από τους άνδρες–, καθώς αποδεικνύονται πιο ευάλωτες στην κρίση. Το εύρημα επιβεβαιώνεται από το «υγειονόμετρο» (ένα δείκτη-εργαλείο που δημιούργησε το Πανεπιστήμιο Αθηνών), το οποίο καταγράφει μείωση κατά 15 μονάδες στην ποιότητα ζωής των γυναικών σε σύγκριση με ό,τι ίσχυε πριν από την έναρξη της ύφεσης. «Μέχρι τα 50 οι γυναίκες παρουσιάζουν κοινή πορεία σε ό,τι αφορά την ποιότητα ζωής με τους άνδρες, ενώ μετά η πτώση στο γυναικείο φύλο είναι ραγδαία. Η ανεργία κόβει χρόνια από τη ζωή μας και θα δούμε στο μέλλον σημαντική μείωση στο προσδόκιμο επιβίωσης των γυναικών» επισημαίνει ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Υφαντόπουλος.
Η κρίση, ωστόσο, δεν υποβαθμίζει μόνο την υγεία, αλλά επηρεάζει και το δημογραφικό πρόβλημα της πατρίδας μας, εντείνοντας την υπογεννητικότητα. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Γιώργος Κρεατσάς, διευθυντής της Β΄ Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Αρεταίειου νοσοκομείου, το 2012 καταγράφηκαν 15.000 λιγότερες γεννήσεις σε σχέση με το 2011, ενώ αυξήθηκαν ανησυχητικά τα ποσοστά των παλίνδρομων κυήσεων (αυτόματες αποβολές). Επίσης αυξήθηκαν τα λιποβαρή μωρά, δηλαδή τα νεογνά που έρχονται στον κόσμο με βάρος κάτω των 2.500 γραμμαρίων και έχουν αυξημένο κίνδυνο να αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας. «10% των νεογνών που γεννήθηκαν πέρυσι ήταν λιποβαρή» τονίζει ο κ. Υφαντόπουλος, ενώ ο καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας Νίκος Βιτωράτος προσθέτει πως για την κακή έκβαση πολλών κυήσεων την τελευταία διετία ευθύνεται το γεγονός πως οι γυναίκες παραμελούν την υγεία τους, καθώς και η αναβολή της τεκνοποίησης για μεγαλύτερες ηλικίες.
Προς ατύχημα οδεύει και η περίθαλψη
Το δυσοίωνο σκηνικό ολοκληρώνεται με τις δραματικές προειδοποιήσεις του προέδρου του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας Κωνσταντίνου Φρουζή, πως η περίθαλψη οδεύει ολοταχώς προς ένα ατύχημα και σύντομα δεν θα βρίσκουμε ούτε φάρμακα, αλλά και με τις επισημάνεις της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ), η οποία τονίζει πως το μείγμα των μέτρων που εφαρμόζει η κυβέρνηση, κάτω και από τις πιέσεις της τρόικας, καταστρέφει τις ελληνικές παραγωγικές μονάδες, παρ’ ότι αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας. Σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, ο κλάδος της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας κατέχει το 9,6% της εγχώριας παραγωγής και είναι ο 3ος πιο σημαντικός κλάδος μεταποίησης στη χώρα και 4ος σε μερίδιο εξαγωγών, συμμετέχοντας στο ΑΕΠ με 2,8 δισ. ευρώ. Για κάθε 1.000 ευρώ που δαπανούν τα νοικοκυριά σε φάρμακα που παράχθηκαν στην Ελλάδα, το ΑΕΠ της χώρας αυξάνεται κατά 3.420 ευρώ, ενώ οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες χρηματοδοτούν 53.000 θέσεις εργασίας. Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της ΠΕΦ Δημήτρης Δέμος, οι τρεις μεγάλες πληγές για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία περιλαμβάνουν την έλλειψη ρευστότητας (μετά το «κούρεμα» και τη μη αποπληρωμή των χρεών του ΕΟΠΥΥ και των νοσοκομείων), την απουσία ενός σταθερού συστήματος τιμολόγησης και τις μεγάλες καθυστερήσεις στις αδειοδοτήσεις των νέων φαρμάκων. Για τις καθυστερήσεις, που φτάνουν τα τρία χρόνια όταν πρόκειται για φάρμακο που κατατίθεται για έγκριση από ελληνική φαρμακοβιομηχανία, ευθύνεται η υποστελέχωση του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ). «Ήμασταν 260 εργαζόμενοι και μείναμε 127, ενώ την ίδια ώρα αυξήθηκαν σημαντικά οι αρμοδιότητες του oργανισμού» παραδέχεται ο πρόεδρος του ΕΟΦ, καθηγητής Γιάννης Τούντας, ο οποίος ωστόσο ευελπιστεί πως με τις μετατάξεις προσωπικού που θα γίνουν το προσεχές διάστημα η κατάσταση θα καλυτερέψει.

Πηγη