Που πήγαν τα λεφτά. Η χρυσή τριετία του πρέσβεως.

Συγγνώμη παιδιά, αλλά πάνω στην αναμπουμπούλα μας, με τις προχθεσινές απίθανες αποκαλύψεις του ΒΗΜΑΤΟΣ και του ΕΘΝΟΥΣ, ξεχάσαμε τον πρέσβυ Δημήτρη. Τον μακροβιότερο και καλύτερο υπουργό υγείας που πέρασε ποτέ από αυτή τη χώρα. Τον εκλαμπρότατο Υπουργό Αβραμόπουλο.

Που είχαμε μείνει λοιπόν; Στον Σεπτέμβριο του 2006, αν δεν κάνω λάθος, όταν ο Δημήτρης, -εν όψει της παραπομπής της υπόθεσης της κατάργησης των διαγωνισμών και των απευθείας αναθέσεων του άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001 στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων-, εκδίδει προσωπική εγκύκλιο, με την οποία καλεί τα νοσοκομεία να διενεργήσουν άμεσα (!!!) διαγωνισμούς και να έχουν έτοιμες τις συμβάσεις τους μέχρι το τέλος του χρόνου (!!!). Μάγκας ο υπουργός. Αν μας την πέσουνε ξανά, σου λέει, να έχω κάτι να δείχνω. Εκδίδει προσωπική υπουργική εγκύκλιο λοιπόν. Αλλά τις επίδικες διατάξεις και τις αμαρτωλές υπουργικές αποφάσεις με τις 3πλάσιες, 5πλάσιες και 10πλάσιες τιμές δεν τις καταργεί. Γιατί άραγε;

Οι μήνες περνούν, ο θόρυβος κοπάζει, και, όπως πολύ καλά το φανταστήκατε, η εγκύκλιος του Μεγαλειότατου περνά στην ιστορία σαν αν μην υπήρξε ποτέ. Ουδείς ησχολήθη και ουδείς επιέσθη για να ασχοληθεί. Άλλωστε οι πάντες γνωρίζουν ότι ο Δημήτρης δεν εννοεί ποτέ αυτά που λέει. Ούτε τώρα λοιπόν τα εννοούσε. Η πολιτική, όπως έλεγε και στους προσωπικούς του κύκλους ο διδάκτωρ σε αυτά Καραμανλής, δεν είναι τίποτε άλλο από την πετυχημένη διαχείριση της κοινής γνώμης.

Την άνοιξη του 2007, ο εκλαμπρότατος νοιώθει ότι ο βιοιστορικός του κύκλος στο Υπουργείο Υγείας κλείνει και ζητά να αποχωρήσει αναβαθμιζόμενος. Ο Καραμανλής όμως, σαν καλός κυβερνήτης, δεν δέχεται με τίποτε να αλλάξει τον καλύτερο υπουργό του και τον κρατά καθηλωμένο στην Αριστοτέλους. Η Νέα Δημοκρατία άλλωστε έχει στον τομέα υγείας μια ανοικτή επικοινωνιακή υποχρέωση. Την έκδοση ενός νέου δήθεν νόμου για τις προμήθειες της υγείας. Κάτι που είχε εξαγγελθεί ως μία από τις πρώτες προτεραιότητες με το κυβερνητικό πρόγραμμα του 2004. Ας πάμε λίγο πιο πίσω, στην άνοιξη του 2006, για να το δούμε.

Γυναικες στην Πυρα

Γυναίκες στην Πυρά - το κυνήγι μαγισσών στην Ευρώπη,οι περιφράξεις και η ανάδυση τουκαπιταλισμού

Γυναικες στην Πυρα by eagainst

 Η ανώτερη γνώση των μαγισσών εντοπιζόταν στην ικανότητά τους να κάνουν θαύματα, όπως η κρατούσα αντίληψη τις ήθελε. Ωστόσο η μάγισσα ήταν η πιο προηγμένη επιστήμονας, το πιο βαθυστόχαστο πνεύμα εκείνης της εποχής… Καθώς η γνώση ήταν πάντοτε δύναμη, η Εκκλησία φοβόταν τη χρήση της από τις γυναίκες και έστρεψε εναντίον τους τα πλέον θανατηφόρα της όπλα» Matilda Joslyn Gage, 1893[1]

Κατά τη διάρκεια του 16ου και 17ου σε όλη την Ευρώπη και σε κάθε πόλη και χωριό, εκτελούνταν μαζικά γυναίκες ως μάγισσες. Σε κάποιες περιοχές εκτελούνταν σε εβδομαδιαία βάση ένας μικρός αριθμός γυναικών, ενώ σε κάποιες άλλες εκτελούνταν εκατοντάδες σε μια μέρα. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν για δύο αιώνες και επηρέασαν τη ζωή όλων. Έσπειραν το φόβο, κατέστρεψαν κοινωνικά δίκτυα, κατέστειλαν αντιστάσεις και δεν σταμάτησαν παρά μόνο όταν ο πληθυσμός ήταν επαρκώς υποτελής και το αναδυόμενο Κράτος, οι καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις και η Εκκλησία είχαν χώσει τα νύχια τους στις ζωές και στις ψυχές των ανθρώπων. Η βαθιά σημασία των δικών των μαγισσών αποσιωπήθηκε τόσο στην κυρίαρχη εκδοχή της ιστορίας όσο και στη μαρξιστική και αναρχική ιστοριογραφία και σε καμία από τις σχετικές συζητήσεις δεν έρχονται στο προσκήνιο οι επιπτώσεις των δικών αυτών στις έμφυλες σχέσεις.
Η προσέγγιση που παρουσιάζεται σ’ αυτή την έκδοση είναι ένα μικρό βήμα για την αποκατάσταση της ισορροπίας. Περιέχει μια σύντομη ιστορική αναδρομή και μια περιγραφή των δικών, ακολουθούμενη από μια συζήτηση πάνω σε μερικά από τα αίτια και τις επιπτώσεις τους.

Τα όπλα και τα «άκρα»

Πριν από λίγες μέρες, σε συνεδρίαση μελών της Χρυσής Αυγής στην Πάτρα, βγήκαν τα όπλα. Χρυσαυγίτες πιάστηκαν στα χέρια μεταξύ τους κι ένας από αυτούς τράβηξε πιστόλι. Εγινε κάποια σύλληψη; Σχηματίστηκε δικογραφία; Προφυλακίστηκε κανείς; Εγινε κάποια αστυνομική έρευνα για τυχόν εντοπισμό άλλων όπλων;

Ας ανατρέξουμε σε κάποιες ειδήσεις του τελευταίου χρόνου που σχετίζονται με οπλοκατοχή μελών της Χρυσής Αυγής. Επειτα ας παραστήσουμε για λίγο τους ανόητους, ώστε να εφαρμόσουμε τη θεωρία των «δύο άκρων» και να δούμε πώς αυτή μεταφράζεται στην πράξη από τον κατασταλτικό μηχανισμό και την ελληνική δικαιοσύνη.

Η διαρπαγή της γης, η συγκέντρωσή της σε ολίγους και οι αγώνες των λαών της Ευρώπης

Γιάννης Μαστοράκης

Η κοινή γνώμη πιστεύει ευρέως ότι η διαρπαγή γαιών  λαμβάνει χώρα μόνο στις χώρες του νότιου ημισφαιρίου, αλλά σύμφωνα με μια εμπεριστατωμένη ανάλυση της ερευνητικής μας ομάδας καταδεικνύεται  ότι  το φαινόμενο της διαρπαγής γαιών  παρατηρείται ήδη και σε ορισμένες χώρες της  Ευρώπης.  Η Έκθεση  αυτή, την οποία συνέταξαν 25 μελετητές από 11 χώρες, φέρνει στην επιφάνεια  ένα καλά κρυμμένο σκάνδαλο και μας εξηγεί  πώς μια δράκα  μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών έχει αποκτήσει τίτλους και ελέγχει όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις στην Ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Μας παρουσιάζει λεπτομερώς πώς αυτές οι  ελίτ των κτηματιών υποστηρίζονται ισχυρά από τα κράτη  λαμβάνοντας  τεράστιες  χρηματοδοτήσεις  από τον δημόσιο τομέα, – σε μια εποχή όπου όλες οι άλλες δημόσιες δαπάνες  υπόκεινται σε μαζικές περικοπές.
Αν και οι διαδικασίες  συγκέντρωσης των γαιών σε λίγους  έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά, εν τούτοις αυτό που χαρακτηρίζει τις τελευταίες δεκαετίες είναι η επιτάχυνση τους,  κάτι που παρατηρείται πιο έντονα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Έχει επίσης ανοίξει ο δρόμος  για την εμφάνιση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μιας σειράς διεθνών και εθνικών  παραγόντων,  πολλοί από τους οποίους συνδέονται όλο και περισσότερο με τις παγκόσμιες αλυσίδες εμπορευμάτων, και όλοι αυτοί οι παράγοντες κοιτάζουν να επωφεληθούν από την επίσης αυξανόμενη κερδοσκοπία επί της εμπορίας των γαιών.
Ανάμεσα στα άλλα ευρήματα, η Έκθεση αυτή αποκαλύπτει  την:

 1. Αυξανόμενη συγκέντρωση γαιών.

• Η κατοχή γαιών στην Ευρώπη είναι πολύ άνιση, και σε μερικές περιπτώσεις χωρών, οι αναλογίες είναι όμοιες με εκείνες  της Βραζιλίας, της Κολομβίας και των Φιλιππίνων – όλες πασίγνωστες  χώρες για την ανισοκατανομή  της έγγειας ιδιοκτησίας και του εξ αυτής παραγόμενου πλούτου.  Αν και στην ΕΕ υπάρχουν 12.εκατομ αγροκτήματα, τα μεγαλύτερα εξ αυτών ( από 100 εκτάρια και πάνω) , τα οποία αντιπροσωπεύουν μόνο το  3% του συνολικού αριθμού των αγροκτημάτων, ελέγχουν το 50%  της συνολικής γεωργικής γης.

• Η συγκέντρωση της γης στα χέρια των ολίγων έχει ξεκινήσει δεκαετίες πριν, αλλά σήμερα κινείται με πιο γρήγορους ρυθμούς. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, ένα σύνολο 1.246.000 ιδιοκτησιών γης  (το 1966), συρρικνώθηκε στις   299.000 (2010). Από αυτές τις ιδιοκτησίες, όσες ήταν  μικρότερες από 2 εκτάρια, συρρικνώθηκαν στα περίπου 20.110 εκτάρια το 2007 –ενώ το 1990 κάλυπταν 123.670 εκτάρια. Αντίστοιχα, τα αγροκτήματα τα πάνω από  50 εκτάρια αυξήθηκαν  από μια συνολική έκταση της τάξης των 9.2 εκατομ εκταρίων (το 1990) στα 12.6 εκατομ εκτάρια (το 2007).