Νέο γήπεδο στη Ρώμη

 

Του Μιχάλη Μιχελή
Ορίστε άριστον παράδειγμα!
Το προς αναφορά συγκεκριμένο υπόδειγμα κοινωνικού συλλογισμού και επιχειρηματικής πρότασης, για τις πεντακάθαρες ακριβοδίκαιες αδειοδοτήσεις γηπέδων (που απασχολούν εν προκειμένω την τρέχουσα περίοδο την αθηναϊκή πολιτεία, σχετικά με τις «αρένες» του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ), βρίσκουν στο project της ομάδας της Ρόμα, τον καλύτερο σύμβουλο.
Στην Ρώμη οι οπαδοί, αλλά πρωτίστως τα κόμματα, η  αυτοδιοικητική και περιφερειακή διαχείριση της ιταλικής πρωτεύουσας, δεν κουβαλούν τα κόμπλεξ της ελληνικής κοινωνίας και του λαϊκισμού, που μας κατατρέχουν στο μέγιστο βαθμό στον τόπο μας, μια και συστηματικά τυρβάζουμε ως παραφουσκωμένα παγώνια περί της σπουδαίας και απαράμιλλης ιστορίας του μεγάλου ακαταμάχητου συλλόγου, που έχει το μέγιστο κληρονομικό δικαίωμα να προκαλεί πολιτικά και κοινωνικά, προβάλλοντας  ένα τυχάρπαστο ιστορικισμό, που πρέπει πάση θυσία να ικανοποιήσει τις οικοπεδικές του ορέξεις, εις βάρος της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Η εταίρα στην αρχαιότητα – σχεδόν ανεκδοτολογικές ιστορίες (μέρος α΄)

Γράφει η Titania Matina

Είχε όνομα που παρέπεμπε σε όψη τριαντάφυλλου.

Ροδώπις.

Ήταν εταίρα και ήκμασε στην Αίγυπτο, όταν βασίλευε ο Άμασις (κατὰ Ἄμασιν βασιλεύοντα ἦν ἀκμάζουσα). Με καταγωγή από τη Θράκη (γενεὴν μὲν ἀπὸ Θρηίκης), υπήρξε αρχικά δούλα, μαζί με τον ποιητή Αίσωπο (σύνδουλος Αἰσώπου τοῦ λογοποιοῦ), στην κυριότητα του Ιάδμονα, γιου του Ηφαιστιοπόλεως, από τη Σάμο. Στην Αίγυπτο έφτασε για να εργαστεί (ἀπικομένη… κατ’ ἐργασίην), όταν την έφερε ένας άλλος Σάμιος, ο Ξάνθος, Εκεί όμως, απελευθερώθηκε (ἐλύθη), αφού πλήρωσε σημαντικό χρηματικό ποσό (χρημάτων μεγάλων) γι’ αυτήν ο Χάραξος από τη Μυτιλήνη, γιος του Σκαμανδρώνυμου και αδελφός της ποιήτριας Σαπφούς. Και αφού την απελευθέρωσε, ο ίδιος ο Χάραξος επέστρεψε στη Μυτιλήνη όπου η Σαπφώ τον σατίρισε στα ποιήματά της (πολλὰ κατεκερτόμησε μιν). Η Ροδώπις όμως, ελεύθερη πλέον, παρέμεινε στην Αίγυπτο όπου έγινε πολύ θελκτική (κάρτα ἐπαφρόδιτος γενομένη). Γιατί, με κάποιο τρόπο, οι εταίρες στη Ναύκρατι συνήθιζαν να γίνονται πολύ θελκτικές (φιλέουσι δέ κως ἐν τῇ Ναυκράτι ἐπαφρόδιτοι γίνεσθαι αἱ ἐταῖραι). Κι έγινε τόσο περιλάλητη (κλεινή) ώστε όλοι οι Έλληνες έμαθαν το όνομά της (οἱ πάντες  Ἕλληνες Ῥοδώπιος τὸ οὔνομα ἐξέμαθον).

Χτυπά το κράτος τον ρατσισμό;

---

                                                                       του Σπύρου Μαρκέτου
Είναι παράδοξη φαντασίωση η ιδέα ότι σήμερα, μέσα στην οικονομική κρίση, θ’ αντιμετωπίσει τον φασισμό ένας κρατικός μηχανισμός που ελέγχεται από καπιταλιστές και στους κρίσιμους τομείς της αστυνομίας και της δικαιοσύνης στελεχώνεται από ακροδεξιούς και χρυσαυγίτες. Το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο φυσικά, παρά την ευφάνταστη ονομασία του, κάτι σαν τον Ξένιο Δία, δεν φτιάχτηκε για να χρησιμοποιηθεί εναντίον των ρατσιστών ή των ναζί, αν γίνει νόμος, αλλά αντίθετα ανοίγει δρόμο σε κάποιους άλλους νόμους που αύριο θα ποινικοποιούν κάθε αμφισβήτηση. Η συγκρότηση και οι παραδόσεις των κατασταλτικών μηχανισμών το εγγυούνται αυτό, πόσω μάλλον όταν τούς ελέγχει μια ακροδεξιά και σε μεγάλο βαθμό φιλοφασιστική κυβέρνηση.