Καταστρέφουν τα δάση για καυσόξυλα

Τέσσερις υπουργοί του ΠΑΣΟΚ (Μ. Παπαϊωάννου, Δ. Ρέππας Ε. Βενιζέλος, Σ. Ξυνίδης), δύο υπουργοί της ΝΔ (Κ. Αρβανιτόπουλος και Μ. Βορίδης) και ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος, με το νόμο 4055 (παρ.2 του άρθρου 38), άναψαν το πράσινο φως στους ξυλέμπορους και στους συνεργάτες τους να καταστρέψουν τα δάση. Οναματίζουμε αυτούς τους έξι υπουργούς, γιατί αυτοί υπογράφουν το νόμο. Φυσικά, συλλογικά υπεύθυνοι είναι όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης, μιας και το νομοσχέδιο συζητήθηκε και εγκρίθηκε στο υπουργικό συμβούλιο. Και βέβαια, υπεύθυνοι είναι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που ψήφισαν όλο το νόμο καταρχήν, κατ’ άρθρο και στο σύνολό του, κι ακόμη οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, του ΛΑΟΣ και της Μπακογιάννη, που ψήφισαν αυτή τη διάταξη (και όχι μόνο) στην Ολομέλεια της βουλής.

NEKΡΟΛΟΓΙΕΣ δολοφονημένων μελλών και οπαδών του αρχειομαρξισμού...

Υπάρχει μια σιωπή στην ιστορία. Μια απόλυτη σιωπή, μια ένοχη σιωπή θα έλεγα....
Από την μια μεριά ο σταλινισμός δεν αποδέχετε τα εγκλήματά του, ούτε φυσικά του "κόφτει" να φανερώσει πως πέθαναν από τους Γερμανούς και τους Χίτες πλείστοι όσοι Αρχειομαρξιστές. Εξ' άλλου ήταν πολιτικοί του αντίπαλοι.
Αντίπαλοι όμως στο εργατικό κίνημα. Αντίπαλοι ΜΕΣΑ στο κομμουνιστικό κίνημα.
Επίσης οι αρχειομαρξιστές αποσιοπούνται από τους λεγόμενους οπαδούς του Τροτσκισμού κυρίως τους απόγονους του Π. Πουλιόπουλου ο οποίος εδολοφονήθηκε στο Νεζερό από τους κατακτητές.

Ο Αρχειομαρξισμός, γεννήθηκε εκεί κοντά στο 1920 από κομμάτια της Σοσιαλιστικής Νεολαίας Αθηνών και άλλους αγωνιστές. Δεν έβρισκαν ότι το ΣΕΚΕ μετέπειτα ΣΕΚΕ (Κ) και μετέπειτα ΚΚΕ ήταν μπολσεβίκικο. Ταυτόχρονα ήταν κοινή τότε διαπίστωση ότι η ιδεολογική μορφοση της εργατικής τάξης ήταν απίστευτα χαμηλό. Θέλησαν τότε να φτιάξουν ιδεολογικούς ομίλους διαφωτήσεως και ταυτόχρονα να αγωνιστούν για την υιοθέτηση των όρων της Κομμουνιστικής Διεθνούς (της 3ης Διενθούς) για την μπολσεβικοποίση του κόμματος του ΚΚΕ.

Σύντομα και αφού λυσσομανούσε η ιδεολογική κρίση στο ΚΚΕ και οι ηγεσίες άλλαζαν γρήγορα ενναλάσσοντας ρεφορμιστές, αριστεριστές και τυχοδιόκτες ηγέτες, οι Αρχειομαρξιστές βρέθηκαν στην ανάγκη να αναλάβουν γρήγορα αυτοί το καθήκον να φτιάξουν το επαναστατικό κόμμα στην Ελλάδα.

Άρχισαν να ελέγχουν σωματεία εργαζομένων, αναπήρων θυμάτων πολέμου και έφτασαν να διεκδικήσουν το Εργατικό Κέντρο ΑΘηνών για μια ψήφο...

Η πάλη για την ηγεσία της εργατικής τάξης έλαβε τρομερές και ενίοτε βίαιες μορφές...

Στην πορεία των γεγονότων, ο Τρότσκυ που είχε αναλάβει να διασώσει την τιμή του κομμουνιστικού κινήματος επέβαλλε όρους για την πλήρη μπολσεβικοποίηση του προλεταριακού Αρχείου του Μαρξισμού.... Η πλειοψηφία (νομίζω για μια ψήφο) ακολούθησε μια κεντριστική ταχτική ενώ η μειοψηφία ακολούθησε τον Λ. Τρότσκυ και αποδέχτηκε με οδύνες την πολιτική ηγεσία του Π. Πουλιόπουλου.

Το πλειοψηφικό τμήμα που κράτησε όλους τους τίτλους της εφημερίδας κλπ διαλύθηκε μετά το 1950. Το τέλος του ήταν απογοητευτικό. Ωστόσο, έδωσε πάρα πολούς νεκρούς από τους Χίτες, Κατακτητές και σταλινικούς. ¨Ολοι τους έπεσαν ΨΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΥΜΝΟ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, και υπέρ του κόμματός τους.

Αυτούς τους νεκρούς ΚΑΝΕΙΣ δεν τους μνημονεύει σήμερα....

Βρέθηκαν στα χέρια μου ΆΘΛΙΕΣ φωτοτυπίες της εφημερίδας των. Σπεύδω λοιπόν να μνημονεύσω τις νεκρολογίες των γιατί βρίσκω απόλυτα ορθό να μάθουν οι νεότεροι ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ αγωνίζονται... .
περισσότερα  εδω

Ο θάνατος της ανθρωπιάς

Για να δείτε τι πάει να πει καπιταλισμός και αφεντικά.

Αντιγράφω το ρεπορτάζ:

Μία Αμερικανίδα, η οποία δώρισε το νεφρό της, ώστε η εργοδότριά της να μπορέσει να βελτιώσει τη θέση της στη λίστα αναμονής και να υποβληθεί σε μεταμόσχευση οργάνου, καταγγέλλει ότι απολύθηκε λίγο μετά την επέμβαση, σύμφωνα με προσφυγή της στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης.
Η Ντέμπορα Στίβενς καταγγέλλει την πρώην εργοδότριά της, την εταιρία Atlantic Automotive Group, για διακρίσεις εξαιτίας των προβλημάτων που απέκτησε ύστερα από επιπλοκές στην επέμβαση και σκοπεύει να μηνύσει την εταιρία διεκδικώντας διαφυγόντα κέρδη και αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Η εταιρία εμπορίας αυτοκινήτων στο Λονγκ Άιλαντ υποστηρίζει ότι η προσφυγή της Στίβενς είναι αβάσιμη.
"Όταν (η πελάτισσά μου) θέλησε να πάρει άδεια, την επέπληξαν και της φώναξαν. Αντί να επιδείξουν συμπόνια, ήταν πολύ εχθρικοί απέναντί της", δήλωσε ο δικηγόρος της Λέναρντ Λιντς χθες Τρίτη.

Περισσότερα από 20 Νοσοκομεία βάζουν λουκέτο το 2013

Καλό είναι να μη ξεχνάμε τι μας περιμένει, έτσι και παραμείνει το ΝΔΣΟΚ στην κυβέρνηση… Και δεν είναι μόνο τα νοσοκομεία που θα βάλουν λουκέτο το πρόβλημα, αλλά και το πως θα λειτουργούν αυτά που θα μείνουν (σε πρώτη φάση) ανοιχτά.
.
Ο υπουργός Υγείας κ. Α. Λοβέρδος δήλωσε νωρίτερα ότι για το 2012 υπάρχουν χρήματα, αλλά ουδείς μπορεί να εγγυηθεί για την επιβίωση των Νοσοκομείων το 2013, στην περίπτωση που δεν υπάρξει ανάπτυξη της χώρας. Σύμφωνα με εκτίμηση του υπουργού, από τα 132 Νοσοκομεία του ΕΣΥ, δεν αποκλείεται το 2013 να κλείσει το 20%.

Έτσι ο Μπερλουσκόνι κατέστρεψε την Ιταλία: 47.000 ευρώ την εβδομάδα έδινε στη Ρούμπι, χωρίς σεξ!

Αναρωτιέμαι τι είδους βίτσια κατάστρεψαν την Ισπανία…
…ή οδήγησαν την “σοβαρή” Ολλανδία σε κρίση!

Μηπως της τα εδινε για τις σπουδες της; διοτι ο νεοφιλελευθερισμος εκτοξευσε τα διδακτρα…
 Μεγάλο μέρος των τηλεφωνικών συνομιλιών της Ρούμπι Καρίμα, πρωταγωνίστριας του σκανδάλου των πάρτι μπούγκα-μπούγκα στη βίλα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, δημοσιεύει στον διαδικτυακό της τόπο η Repubblica.Στα τηλεφωνήματα αυτά, που έγιναν τον Οκτώβριο του 2010, η μαροκινή Ρούμπι Καρίμα (που τότε δεν είχε ακόμη ενηλικιωθεί), αναφέρει μεταξύ των άλλων: «ο Σίλβιο έχει ξετρελαθεί μαζί μου, θα μου δώσει ότι ζητήσω, φτάνει να μην μιλήσω με τους δημοσιογράφους, που με ψάχνουν αδιάκοπα».
Η νεαρή Μαροκινή, που φέρεται να επισκέφθηκε επανειλημμένα τη βίλα του μεγιστάνα πρώην πρωθυπουργού στο Άρκορε, προσθέτει ότι «ο Μπερλουσκόνι της έδινε σαράντα επτά χιλιάδες ευρώ την εβδομάδα», αλλά αρνείται ότι έκανε σεξ μαζί του.

Ο καιροσκοπισμός σαν κατώτατο στάδιο του ιδεαλισμού

Οταν το «κόμμα» σήμαινε «νόμισμα» Tου Παντελη Mπουκαλα
Η πρώτη σημασία της λέξης «κόμμα» που δίνουν τα παλιά αξεπέραστα λεξικά, του Χένρυ Λίντελ και του Ρόμπερτ Σκοτ πρώτα κι ύστερα του Δημητράκου, παραπέμποντας μάλιστα στον Αριστοφάνη και τους «Βατράχους» του, είναι το τύπωμα του νομίσματος, το χάραγμά του. Από τη σημασία αυτή ώσπου να φτάσει το κόμμα να σημαίνει το ίδιο το νόμισμα, ο δρόμος δεν είναι μακρύς – ούτε στη γραμματική ούτε στην πολιτική. Το καταλάβαμε αυτό άλλη μια φορά τούτες τις μέρες, με τα εκατομμύρια των ευρώ στα οποία μεταφράστηκε η ισχύς ενός πολιτικού που έχασε στο τσακ την αρχηγία του κόμματός του και την πρωθυπουργία. Το είχαμε καταλάβει και όταν άλλο στέλεχος του ίδιου κόμματος είχε αποδεχτεί μεν ότι έλαβε ένα γενναίο ποσόν από ξένη εταιρεία, κάτι σαν επίδομα, δεν το χρησιμοποίησε όμως για προσωπικό όφελος, παρά το κατέθεσε, άνευ γραφειοκρατικών παραστατικών, στο ταμείο του κόμματός του, όπου και χάθηκαν τα ίχνη του.