21 Ιουν 2012

Τούτες λοιπόν τις μέρες, στην μακρινή Παραγουάη, διαδραματίστηκε μια τραγωδία


Του Μιχάλη Μιχελή
Ακτήμονες, κατέλαβαν ένα μέρος μιας φάρμας, που ανήκε σε μεγαλοκτηματία. Το κίνημα των “camperos” («οι σκηνίτες»), όπως έχει ονομαστεί (από τις σκηνές που κουβαλούν για να μένουν), έχει απλωθεί στην Παραγουάη κι έχει πάρει την μορφή μαζικού κινήματος. Μάλιστα διεκδικούν πλέον και ως κόμμα «Liga Nacional de Camperos” (LNC), την αξιοπρεπή κοινοβουλευτική τους παρουσία.
Οι εν λόγω περιπλανώμενοι εργάτες γης, που μεταναστεύουν από τόπο σε τόπο, για να δουλέψουν σε εποχικές εργασίες ή να καλλιεργήσουν σε μονιμότερη βάση προϊόντα, που ενισχύουν το ανταλλακτικό τους εμπόριο (fair trade), είναι τα «δακτυλοδεικτούμενα μιάσματα» από τους γαιοκτήμονες.  Οι ισχυροί παράγοντες της γεωργικής ιδιοκτησίας  της Παραγουάης, συνήθως έλκουν την καταγωγή τους από την Βραζιλία, αλλά και την Γερμανία, μια και η Παραγουάη είναι ένας τόπος , που προτιμήθηκε από τους  Τεύτονες, για να μεταναστεύσουν εκεί μαζικά (από τον 19ο αιώνα).  Μάλιστα μετά την φυγή πολλών ναζιστών από τη Γερμανία, η παραγουάνικη φασιστική κοινότητα, έφτασε στο σημείο, να επιβάλλει πρόεδρο του κράτους, τον γερμανικής καταγωγής  Αλφρέντο Στρέσνερ, που κυβέρνησε δικτατορικά από το 1954 έως 1989.
Οι «camperos» λοιπόν, με την αντικομφορμιστική τους συμπεριφορά (κάτι ανάλογο σαν τους δικούς μας «Ρομά»), θεωρούνται από την άρχουσα τάξη ως «malandros» (δηλαδή εγκληματίες), που αρέσκονται σε κοινωνικές ταραχές, γιατί  δεν σέβονται τους νόμους. Όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, χαρακτηρίζονται αντικοινωνικά στοιχεία, που πρέπει να εκδιωχθούν πάση θυσία, γιατί δεν έχουν σεβασμό στην ιδιωτική ιδιοκτησία κι ούτε αποδέχονται να πληρώνουν φόρους (που τους θεωρούν σύμφωνα με την άποψή τους, ως ένα μέσο πίεσης, για να τους εκτοπίζουν από μια περιοχή). Σημειωτέον, ότι όπου εγκαθίστανται για εργασία οι εν λόγω σκηνίτες (εργάτες γης), τους επιβάλλονται πρόστιμα ως καταπατητές και τους χρεώνουν ένα υψηλό αντίτιμο (για την προσωρινή παραμονή τους), που ισούται με την τιμή ενός οργανωμένου κάμπινγκ. Δηλαδή οι «camperos», καλούνται να πληρώσουν ημερησίως 10 δολάρια ανά άτομο, που ουσιαστικά είναι ένα τεράστιο ποσό γι αυτούς. (Κάθε φαμίλια πληρώνει ως μ.ο περίπου 60 δολ. την ημέρα). Όταν λοιπόν βγάζουν περίπου 30 δολάρια την ημέρα, με την εργασία 3-4 ατόμων, είναι αδύνατον να πληρωθούν τα ποσά της διαμονής, μιας οικογένειας (συνήθως 5-6 ατόμων).
Οι εργασίες που κάνουν, είναι κυρίως στη συγκομιδή της σόγιας και στην εκμετάλλευση φυτειών, της ” Έρμπα Ματέ”, που είναι διαδεδομένη στην Παραγουάη.  (Στη εν λόγω χώρα, στις απέραντες εκτάσεις της, καλλιεργείται η σόγια, σε ποσοστό 60% της γεωργικής της παραγωγής).
Η κατεστημένη «νομιμότητα» στις μεγάλες εκτάσεις των γαιοκτημόνων, έρχεται από το παρελθόν, όταν αυθαίρετα αυτά τα κτήματα, παραχωρήθηκαν αφειδώς στους Ευρωπαίους αποικιστές  και στους στρατιωτικούς, τον καιρό που κυβερνούσε ο δικτάτωρ Στρέσνερ. Οι αυτόχθονες λοιπόν αμφισβητούν το συγκεκριμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς και ζητούν να γίνει αναθεώρηση και αναδιανομή  των εδαφών, με βάση τα σημερινά δεδομένα στην Παραγουάη. Ας σημειωθεί, ότι αναλογικά με την έκταση της Παραγουάης (τρεισήμισι φορές μεγαλύτερη της Ελλάδας) και τον πληθυσμό της (ο μισός της Ελλάδας), έχει στη λατινική Αμερική, τον μεγαλύτερο αριθμό γαιοκτημόνων (το 5% του πληθυσμού, κατέχει το 40% της χώρας). Αυτοί λοιπόν η κάστα των μεγαλοϊδιοκτητών, μαζί με τους υπόλοιπους κατόχους γης, συγκεντρώνουν ένα 70%, των έφορων εδαφών της χώρας. Όμως κι οι ακτήμονες είναι πάρα πολλοί (το 45% του πληθυσμού). Χωρίς να έχουν δικό τους τόπο, είναι εκτοπισμένοι ιθαγενείς ( Γκουαρανί), που τους ξερίζωσαν με τη βία από τα εδάφη τους πριν 50 χρόνια (για να δοθούν δώρο στους γαιοκτήμονες), τριγυρνούν σαν τα στοιχειά στη χώρα, αναζητώντας δουλειά και καλοσύνη, για να βολευτεί κι αυτών, με το λιγοστό μεροκάματο, η πονεμένη ζωή τους. Δεν είναι επαναστάτες από ιδεολογία, δεν κρεμάνε στο εικονοστάσι τους τον Τσε Γκεβάρα, δεν ξέρουν από τακτικές του αντάρτικου. Είναι βαθιά θρησκευόμενοι και την οργή τους την σβήνουν στην Παναγία, που θα βοηθήσει τους αδύναμους , όπως πιστεύουν. Γι αυτό και ψήφισαν στην πλειοψηφία τους,  το πνεύμα της «αλλαγής», γιατί έτσι ήλπιζαν, πριν από τέσσερα χρόνια.
Η αγροτική μεταρρύθμιση που εξαγγέλθηκε από τον προοδευτικό πρόεδρο Φερνάντο Λούγκο (πρώην καθολικό ιερωμένο), με την εκλογή του (από ένα συνασπισμό αριστερών και λαϊκών κινημάτων) το 2008, δεν έχει προχωρήσει, γιατί σεβόμενος τις δικαστικές αποφάσεις (που ουσιαστικά δικαιώνουν τους γαιοκτήμονες), δείχνει ατολμία, να προχωρήσει η κυβέρνηση του σε ριζοσπαστικότερες λύσεις.
Ως μεσοβέζικη «εξυπηρέτηση», η κυβέρνηση για να βοηθήσει το  οξύ πρόβλημα διαμονής των «camperos», αποφάσισε να τους μετακινήσει σε δημόσιες εκτάσεις (συνημμένη φωτογραφία), που όμως σύμφωνα με τους νόμους (του πρώην δικτατορικού καθεστώτος), έχουν κριθεί προστατευόμενα «δημόσια πάρκα», μνημεία της φυσικής ιστορίας  της Παραγουάης. Δηλαδή έχει βρεθεί ένας έμμεσος «οικολογικός» τρόπος, για να κατοχυρωθούν οι μεγαλογαιοκτήμονες, ούτως ώστε, να μην έχουν «ενοχλητικούς» φτωχούς γείτονες! Έτσι ουσιαστικά μένουν έκθετοι οι περιπλανώμενοι σκηνίτες κι αναγκάζονται να τρέχουν στα δικαστήρια, από τις μηνύσεις που τους κάνουν, όχι άμεσα οι γαιοκτήμονες, αλλά εμμέσως μέσω αυτών, η  WWF!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της τραγωδίας (της περασμένης Παρασκευής), οι ακτήμονες, κυνηγημένοι απ’ εδώ κι απ’ εκεί, πριν λίγους μήνες είχαν καταλάβει, ένα κομμάτι 2000 στρεμμάτων μιας φάρμας, ενός μεγαλοϊδιοκτήτη, στο Canindeyu (στα βορειοανατολικά της χώρας, στα σύνορα με την Βραζιλία).

Σε μια λοιπόν αναγκαστική έξωση (συνημμένη φωτογραφία) των «camperos» (μετά από δικαστικό ένταλμα στις 100 οικογένειες),  οι ακτήμονες αντιστάθηκαν κι έτσι μετά από πολύωρες μάχες, σκοτώθηκαν 19 άτομα.

Με τη συμπαράσταση μπράβων των γαιοκτημόνων, η επίθεση των αστυνομικών  ξεσήκωσε κι άλλους ακτήμονες της συγκεκριμένης περιοχής, με συνέπεια η δραματική κατάσταση, να έχει πάρει πλέον την μορφή λαϊκής εξέγερσης (σκοτώθηκαν στη συνέχεια 8 αστυνομικοί). Επειδή οι αγρότες είναι αρματωμένοι με βαρύ οπλισμό (τουφέκια Μ-1), στην περιοχή έχουν σταλεί στρατεύματα, ενώ παράλληλα έχει κηρυχθεί η επίμαχη ζώνη απαγορευμένη.

Μιχάλης Μιχελής
 Τα  σχόλια  μπορειτε  να  τα  διαβασετε  εδω

Η ζωή μας σε διακανονισμό

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε απλήρωτοι λογαριασμοί.

Ψάχνουμε με σφιγμένο στόμα την αλληλογραφία. Όποιο γράφει το όνομα μας το έχει στείλει κάποια εταιρεία (ηλεκτρισμού, αερίου, υδρεύσεως, τηλεφωνίας) ή τράπεζα ή –το πιο τρομαχτικό απ’ όλα τα τέρατα- η εφορία αυτοπροσώπως.

Τους σχίζουμε προσεκτικά, κοιτάμε το ποσό –με γουρλωμένα μάτια, την προθεσμία και μετά τους....καταχωνιάζουμε σε ένα συρτάρι, σαν τις δυσάρεστες σκέψεις που νομίζουμε πως θα χαθούν αν τις απωθήσουμε στα σκονισμένα ντουλάπια του υποσυνείδητου.

Οι πιο θρήσκοι ψιθυρίζουν: «Έχει ο θεός» και κάνουν το σταυρό τους. Οι άλλοι, αυτοί που έχουν χάσει πια κάθε ελπίδα και κάθε πίστη, κοιτάνε αφηρημένα τον τοίχο και αναρωτιούνται τι θα επιλέξουν: Την αυτοκτονία ή την αυτοδικία;

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε διακανονισμένοι λογαριασμοί.

Τρέχουμε από υπηρεσία σε εταιρεία και από τράπεζα σε εφορία με την απόγνωση παραμάσχαλα ζητώντας μια παράταση ζωής. Λίγες δόσεις παραπάνω, μια μικρότερη προκαταβολή, ένα βλέμμα κατανόησης από τον υπάλληλο που κοιτάει την οθόνη του υπολογιστή αποφεύγοντας να μας κοιτάξει στα μάτια.

Και μπροστά μας στην ουρά και πίσω μας στην ουρά, όλοι με το ίδιο αίτημα, όλοι με την ίδια απορία: «Πως θα βγουν τα κουκιά;» Και για πόσο καιρό θα ζούμε σαν τα ποντίκια, τρομαγμένα και ασήμαντα, γκρίζα και σκυθρωπά, χωρίς αγρό, χωρίς τυρί, μόνο με φάκες;

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε εξώδικα.

Ζούμε υπό τη διαρκή απειλή για τη ζωή μας.

Μας προειδοποιούν ότι θα μας διακόψουν την τηλεφωνική σύνδεση, αλλά αυτό μπορούμε να το αντέξουμε. Ζει ο άνθρωπος και χωρίς τηλέφωνο, ίντερνετ και facebook.

Μας προειδοποιούν ότι θα μείνουμε χωρίς θέρμανση. Κι αυτό ίσως να το αντέξουμε. Μια ξυλόσομπα και πλήρη εξάρτηση ύπνου. Ίσως να αντέξουμε.

Μας απειλούν ότι θα μας κόψουν το ρεύμα. Αυτό δεν μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά ίσως γίνεται. Να μαγειρεύουμε στο γκάζι, να ψωνίζουμε τρόφιμα που θα καταναλώνονται αυθημερόν, να πλένουμε τα ρούχα στο χέρι και να διαβάζουμε με λάμπες πετρελαίου.

Μας απειλούν να μας κατασχέσουν το σπίτι. Το σπίτι που έχτισε κάποιος πρόγονος, το σπίτι που αγοράσαμε με αίμα και ιδρώτα, το σπίτι μας. Αυτό δεν μπορούμε να το αντέξουμε. Ή μήπως μπορούμε; Ο άνθρωπος αντέχει τα πάντα, λένε κάποιοι.

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε άβουλοι μηχανισμοί επιβίωσης.

Ανοίγουμε τα μάτια το πρωί –όσοι κατάφεραν να κοιμηθούν- και δε θέλουμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι.

Ξέρουμε πως θα είναι η μέρα μας: Απλήρωτοι λογαριασμοί, νέα μέτρα για τη σωτηρία των τραπεζών, νέοι φόροι –πάλι για τη σωτηρία των τραπεζών, τρομοκρατία και απαξίωση της ανθρώπινης και εθνικής μας υπόστασης, ανεργία ή δουλειά για τετρακόσια ευρώ ή άδεια μαγαζιά, άδειες τσέπες, άδεια ψυγεία και άδειες ψυχές, θλίψη, κατάθλιψη και απόγνωση, ένας ακόμα άγνωστος που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε να ζει σαν δούλος, ένας ακόμα γνωστός που μετανάστευσε για να γίνει δούλος, δημοσιογράφοι και πολιτικοί που μας υπενθυμίζουν πόσο διεφθαρμένοι και ανίκανοι και ανήμποροι είμαστε, μια φακή στην κατσαρόλα χωρίς καν τη ρέγκα που τρώγαμε πριν το ογδόντα, κατεβασμένα μούτρα στο δρόμο και άνθρωποι που παραμιλούν στο φανάρι, σκουπίδια, βρώμα και φόβος μη χρειαστεί να πας στο εγκαταλειμμένο νοσοκομείο, μη χρειαστείς φάρμακα, και εύχεσαι να περάσει κι αυτή η μέρα χωρίς να συμβεί κάτι εξαιρετικά άσχημο, απλά να επιβιώσεις για άλλη μια μέρα, για να πας να κοιμηθείς και να ξεχάσεις όσα ζεις και όσα δεν έζησες.

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε αριθμοί.

ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και μητρώο ασφαλισμένου. Κωδικός ΑΤΜ, κωδικός πελάτη και ο αριθμός προτεραιότητας στην τράπεζα. 21% ανεργία και είκοσι χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν. 5 αυτόχειρες τη βδομάδα που πέρασε και άνοδος δύο ποσοστιαίων μονάδων για το πρώτο κόμμα στην τελευταία δημοσκόπηση. 36.000 ευρώ το κατά κεφαλήν χρέος στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το ΔΝΤ. 36.000 χρέος για κάθε παιδί μας, που δεν έχει μάθει ακόμα να μετράει ως το δέκα ή να περπατάει. Μείωση 22% στο μισθό μας και αύξηση του ΦΠΑ. 3.000 φίλοι στο facebook. 1.000.000 like σε ένα βίντεο. 1.200 νοικοκυραίοι που πηδούσαν ιερόδουλες χωρίς προφυλακτικό. 7 κόμματα στη Βουλή. 13 κανάλια με σκατά στην τηλεόραση για να διαλέξεις. 5 ευρώ το τετραγωνικό για την πρώτη κατοικία. 38 χρόνια διαπλοκής και 3.000.000 άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάποιος θα τους σώσει, χωρίς να χρειαστεί να αγωνιστούν, χωρίς καν να ψηφίσουν.

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε μυρμήγκια...

Όμως αυτοί που επενδύουν στην υποταγή μας θα χάσουν πολύ περισσότερα από τα κέρδη τους. Θα χάσουν το κεφάλι τους. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να ζει σαν μυρμήγκι, σαν ποντίκι, σαν αριθμός.

Κάνει υπομονή και σκύβει το κεφάλι, σφίγγει τα δόντια ή εθελοτυφλεί, υπακούει και υποτάσσεται, αρνιέται να αναλάβει τις ευθύνες του και δέχεται να του κλέβουν τη ζωή του... Αλλά όχι για πάντα.

Τύραννοι περάσανε πολλοί και άλλες τόσες αυτοκρατορίες, αλλά όλοι καταρρεύσανε.

Οι Έλληνες το γνωρίζουν καλά.

Γιατί η ιστορία τους είναι μεγαλύτερη από τη μνήμη τους.

Γιατί ζουν σε ένα μέρος όπου είναι πολύ επώδυνο να σταματήσεις να είσαι άνθρωπος, όπου είναι δυσβάσταχτο να σταματήσεις να απολαμβάνεις τη ζωή.

Ο ήλιος πάντα λάμπει σε αυτήν την άκρη της Ευρώπης, του κόσμου, και η θάλασσα γίνεται πιο καθάρια όταν την στερείσαι.

Τα γλυκά απογεύματα της άνοιξης, του καλοκαιριού, του φθινοπώρου θες να τα περνάς με φίλους, με ατέρμονες συζητήσεις, με κρασοκατανύξεις και αμπελοφιλοσοφίες. Να συζητάς, να κουβεντιάζεις, να τα λες, να τσακώνεσαι... Και να τα ξαναβρίσκεις.

Γιατί αρκεί να περπατήσεις μια ώρα στην ύπαιθρο για να γεμίσεις την ψυχή σου με εικόνες και τη τσάντα σου με καρπούς και χόρτα.

Γιατί αν βρεθείς στην Αρχαία Ολυμπία, στους Δελφούς, στην Επίδαυρο, σε πλημμυρίζει μια αρχέγονη ιερότητα που σε κάνει να κλαις από χαρά.

Γιατί κάθε δέντρο, κάθε πέτρα, κάθε λέξη έχει βγει από το στόμα ενός ποιητή –αρχαίου ή σύγχρονου.

Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή είναι πολύ μεγαλύτερη από τους αριθμούς και τις δημοσκοπήσεις.

Είμαστε πολύ παράξενος λαός, εμείς οι Έλληνες. Άλλοτε σκληροί σαν τις πέτρες, άλλοτε μαλθακοί σαν την άμμο. Παρασυρόμαστε εύκολα και υπερβάλλουμε σε κάθε μας εκδήλωση. Ίσως γιατί γεννηθήκαμε σε μια χώρα υπερβολικά ηλιόλουστη και γενναιόδωρη.

Ή μπορεί γιατί η φιλονικία είναι αδελφή του έρωτα, σε αυτήν την τόσο αρχαία χώρα.

Αλληλοφαγωνόμαστε μέχρι να ‘ρθουν οι Πέρσες.

Ένα είναι σίγουρο: Ο νεοφιλελευθερισμός διάλεξε το χειρότερο πειραματόζωο για να επεκτείνει την τυραννία του στην Ευρώπη.

Το πιο απρόβλεπτο.

sanejoker

19 Ιουν 2012

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά και οι υπόλοιποι....

Θυμάμαι ότι πάντα είχα καφέ φτιαγμένο ενώ πάντα μου έφερνε κάτι για τα λέλουδά μου.


Δύο εξαιρετικοί και αγαπητοί συγγενείς μου μένουν σε ένα μικρό χωριό - πλην όμως κουκλάκι - της Ευβοίας. Το χωριό αυτό, παλαιά ήταν, σχεδόν, όλο πιστοί στην "θρησκεία" των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Ο πατέρας μου μου είχε πει μια εκδοχή. Είχε εξοριστεί εκεί ένας αριστερός, ο οποίος μέσα στις ιδεολογικές και θρησκευτικές του αναζητήσεις έγινε Μάρτυς του Ιεχωβά. Όπως κατανοείται ένας κουμουνιστής με την ευφράδεια την εξυπνάδα του και την οργανωτικότητά του σύντομα έπεισε το μικρό τούτο χωριουδάκι. Κατά μια άλλη εκδοχή ένας καπετάνιος που είχε σκούνες τότε έγινε Μάρτυς του Ιεχωβά και επίσης με την ικμάδα της επαγγελματικής θέσεώς του τα κατάφερε...
Τες πάντων, αποτελούσε το χωριό της Εύβοιας την καταισχύνη της ευρύτερης περιοχής γιατί πως να το κάνουμε η Ορθοδοξία καλά κρατεί....

Νέος ρωμαλέος και ερωτιάρης ο συγγενής μου ερωτεύθη νέα μικρά καλλίστη, και σεμνοτάτη νεαρά. Και μας αναγγέλλει ότι θα την παντρευτεί στην εκκλησιά.... Ως εδώ καλά... Πίνοντας τον καφέ όμως στις εκλογές δίπλα στο ποτάμι και συζητώντας με συγγενείς ανακοινώσαμε το ευχάριστο νέο...
Εκεί άρχισαν οι καλές γνώμες για την μικρή νεαρά... Πόσο καλό πλάσμα είναι... Πόσο καλή οικογένεια... κλπ κλπ... Και τουπ μας σκάνε το ¨μαντάτο". Η νεαρά είναι μεν Ορθόδοξος αλλά μέλη της οικογένειάς της είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, ενώ δεν αποκλείεται να είναι η ίδια κρυπτομάρτυς του Ιεχωβά, κατά μια εκδοχή μιας γερόντισσας....
Αμέσως η συγγενείς μου μου λέει να μην πω τίποτα στον άντρα της, που δεν είναι Ευβοιώτης, γιατί υπάρχει πιθανότητα να μην τους χωνέψει εξ αιτίας αυτού του γεγονότος.... Εκεί κοκάλωσα.... Μωρέ λέω για κάτσε.... Τι κι αν πιστεύει στην εκδοχή αυτή της Χριστιανοσύνης? Σάμπως με καίει εμένα? Μωρέ και μάρτυς .... κατηγορίας να ήταν τι με κόφτη?

Ανέσυρα στην μνήμη μου ταξιδεύοντας προς τα "μέσα" δηλαδή την Αθήνα τις εμπειρίες μου με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Νέος εκεί γύρω στο 1983 ή 1985 ... ωχχχχχχ τώρα εκείνη την δεκαετία τες πάντων έμενα στο ωραιότερο ανθρωπινότερο σπίτι της ζωής μου.... Σε μια προσφυγική πολυκατοικία του Λυκαβηττού... Αυλίτσα πίσω, πάρκο εμπρός, και πάρκο αριστερά... Επίσης γάτες σκύλους (είχα ένα και ένα) και άμα άφηνες ανοικτή πόρτα και ποντικάκια.... Ένα απόγευμα κτυπά η πόρτα... Ανοίγω και μου πλασάρουν την ¨Σκοπιά¨και το  ¨Ξύπνα¨ (λες να μην θυμάμαι καλά?). Κέρασα κατηφιέ και μου γεννήθηκε η τρομερή ιδέα  τότε να κάνουμε μια συμφωνία. Θα μιλάμε κάθε Πέμπτη αλλά σε δύο φάσεις. Στην αρχή για μισή ώρα θα μου αναλύουν τας γραφάς. Και μετά θα τους έκανα εγώ ζύμωση ιδεολογική περί του κομμουνισμού για μισή ώρα.
Πιστεύω ότι στα χρονικά δεν έχει ξαναγίνει τέτοια υπόθεση... Όντως ξεκινάμε μου μιλάνε μισή ώρα και αρχίζω και εγώ να τους κάνω ιδεολογική κατήχηση περί πολιτικής οικονομίας περί ποσοστού κέρδους, υπεραξίας κλπ κλπ.... Και τότε ο ιδεολογικός μου κατηχούμενος, ένας εξαίρετος "επιστήμονας" του κήπου, δηλαδή κηπουρός, αρχίζει να μου λέει.... Στο πρώτο τόμο του Κεφαλαίου ο Κ. Μάρξ αναφέρει το ένα... το άλλο... Στο ¨μισθός τιμή και κέρδος" το δείνα.... Κοκομπλόκο ο ΑΚΡΑΤ.... Τι έγινε λέω μέσα μου..... Και τότε ο καλοκάγαθος αυτός κύριος μου είπε ότι ήταν στην νεότητά του κομμουνιστής και μελετώντας τας γραφάς επείσθη κλπ κλπ...

Τότε εγεννήθη νέα φιλόδοξος ιδέα.... Σκύλος ήμουν άμα ήταν να μπάσω κόσμο στον άοπλο στρατό της ιδεολογίας μου, όπως έλεγα τότε... Ήταν και η ρέντα τότε... Πρωταθλητής στην στρατολόγηση.... Καμιά δεκαπενταριά... Και μην φανταστείτε ΚΚΕ ή ΚΚΕεσ. .... Για μικρή οργάνωση μιλάμε.... Με το λοιπόν φτιάχτηκα, όπως είμαι βέβαιος ότι ερεθίστηκε και ο καλοκάγαθος αυτός άνθρωπος... Και με την ιδεολογική αυτή κόντρα, την ιδεολογική άμυλα, το πιστεύετε δεν το πιστεύετε κράτησε αυτό το νταλαβέρι κοντά 9 !!!!!!!!!! μήνες... Μισή ώρα δική του, μισή ώρα δική μου....

Θυμάμαι ότι πάντα είχα καφέ φτιαγμένο ενώ πάντα μου έφερνε κάτι για τα λέλουδά μου. Και να πως θα είναι ο παράδεισος και να θρησκειολογία και να διαλεκτικό υλισμό εγώ.... Ήρθαμε και γίναμε φίλοι.... Είτε το πιστεύετε είτε όχι περίμενα κάθε βδομάδα την συζήτηση μελετώντας τα κείμενά τους και ετοιμάζοντας κομμάτια του Ράιχ του Κάουτσκυ μουά.... Πάντα θυμάμαι με τα καλύτερα και ωραιότερα αισθήματα λοιπόν τους ανθρώπους αυτούς. Στο πρόσωπο του κηπουρού είχα ανακαλύψει ένα σπουδαίο συνομιλητή.
Είναι, ατυχία μεγάλη ότι δεν τον άλλαξα.... Κέρδισα όμως μαθαίνοντας κάτι.... Ότι αν γινόμουν ποτέ Ιδεαλιστής, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήμουν ¨Μάρτυς του Ιεχωβά". Δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε... Ο γάμος με πήρε σε πιο "κυριλέ" κακοχρονονάχω σπίτι.... Φαντάζομαι ότι μάλλον θα έφυγε από την ζωή. ¨Ηταν πολύ μεγάλος...



Και κάτι άλλο θα πω που το θεωρώ μεγάλο κέρδος από δαύτη την εμπειρία....
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΙΔΕΕΣ σου ένα συνάνθρωπό σου ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ. Αντίστοιχο ίσως του έρωτα. Γιατί τότε αισθάνεσε ότι κινάς τον αόρατο τροχό της ανθρώπινης ιστορίας.... Και είμαι βέβαιος ότι κάποιο δικό τους αόρατο τροχό θα κινούν στην καρδιά τους....
Με λίγα λόγια είπα στους συγγενείς μου, ότι ότι και νάνε η κοπελιά καλοδεχούμενη να είναι στην οικογένειά μας... Ο έρωτας νικά και προκαταλήψεις και εμπόδια...
Αναρτηθηκε  απο  

17 Ιουν 2012

Δημήτρης Αποστολάκης στο tvxs: Πρέπει να κάμομε μια παληκαριά ενηλικίωσης

Πρέπει να κάμομε μια παληκαριά ενηλικίωσης. Απ΄αυτήν θα προκύψει ένα καινούργιο Αφήγημα. Το ρίσκο πρέπει να ναι σοκαριστικό, πρωτότυπο, καθοριστικό, παράτολμο, να εξάπτει την περιέργεια  και να γοητεύει ακόμα και τους πιο δύσπιστους" ο Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης, ένας από τους πιο αυθεντικούς και σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες - δημιουργούς, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τις κρίσιμες επερχόμενες εθνικές εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012, θέτοντας απλά και ίσως αστεία ερωτήματα για την σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, αλλά και προτείνοντας λύσεις, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.