Οι φίλοι της “Χρυσής Αυγής”

Μιχάλης Μιχελής
Σ’ αυτή την περίπτωση ταιριάζει απόλυτα ο συγκριτισμός: «Unafacciaaunarazza». Η «Hellas Verona» και η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»,  πάντρεψαν πάνω στον αγκυλωτό σταυρό την λαϊκή θυμοσοφία: «Είδε ο γύφτος τη γενιά του κι αναστέναξε η καρδιά του»!
Για να μην χάσουν λοιπόν ευκαιρία, οι φασίστες οπαδοί της ομάδας της Βερόνα, πήγαν σ’ ένα κάμπινγκ της Γαλλίας, γιορτάζοντας το τέλος του πρωταθλήματος Ιταλίας, που βρήκε την αγαπημένη τους ομάδα στην 10^η θέση, αλλά και την εκλογική άνοδο των Χρυσαυγιτών στην Ελλάδα!
«Αυτό είναι παρκάρισμα» (συνημμένη φωτογραφία), γράφουν  οι φασίστες οπαδοί της «Hellas Verona» στο ελληνικό site της ομάδας στην Αθήνα. Το γκρουπ αυτό (συνημμένη φωτογραφία), των δήθεν φιλάθλων, είναι ένα από τα κρυφά κομμάτια της Χρυσής Αυγής, που δραστηριοποιείται μεταξύ των ελληνικών ομάδων, ενώ παράλληλα στηρίζουν αντίστοιχους φασιστικούς συνδέσμους οπαδών στην Ευρώπη.

ΙΣΡΑΗΛ/μετατροπή του Ιουδαϊσμού από θρησκεία σε έθνος.

Του Κ.Ρουσίτη (από την Εργατική Εξουσία Σεπτέμβρης 2006)

Η γέννηση

Το σιωνιστικό κίνημα γεννήθηκε στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα στο κλίμα των αντισημιτικών πογκρόμ της τσαρικής Ρωσίας. Σε συζητήσεις διανοουμένων των εβραϊκών κοινοτήτων της Ευρώπης, έμπαινε το ζήτημα της ενοποίησης του εβραϊκού έθνους σε μια δική του πατρίδα. Σε αυτές τις συζητήσεις κοινωνικές απελευθερωτικές θεωρίες συνδυάζονταν με θρησκευτικό μυστικισμό και ρεαλιστική πολιτική. Διαμορφωτής και μεγάλος θεωρητικός του σιωνισμού καθιερώθηκε ο Χέρτσελ ο οποίος μάλιστα ιδρύει το 1896 την Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση για την προώθηση των σκοπών του. Το κομβικό στοιχείο του σιωνισμού είναι η εγκατάσταση των εβραίων στην “ιστορική τους πατρίδα”, στη “Γη του Ισραήλ”, όπου θα δημιουργήσουν ένα κράτος αποκλειστικά εβραϊκό. Φυσικά οι σιωνιστές ήξεραν πως τα εδάφη που διεκδικούσαν κατοικούνταν από συμπαγή αραβικό πληθυσμό. Συνεπώς, κάτι θα έπρεπε να γίνει με τους ανθρώπους που κατοικούσαν. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι σιωνιστές ηγέτες πρόκριναν τη λύση της εκκαθάρισης, της “μεταφοράς” τους εκτός συνόρων. Μάλιστα, όπως γίνεται πάντα, μια σειρά ψευτοϊδεολογήματα φτιάχτηκαν για να νομιμοποιήσουν αυτή την ταχτική. Ειπώθηκε ότι η γη της Παλαιστίνης ήταν σχεδόν ακατοίκητη, ότι οι άραβες ήταν νεώτεροι κάτοικοι, επομένως με λιγότερα “ιστορικά δικαιώματα”, κλπ, κλπ.

Καταλαμβάνω, Αντιστέκομαι, Παράγω… Βραζιλία – Το κίνημα των ακτημόνων

 

Από Thomas Gata

Καταλαμβάνω, Αντιστέκομαι, Παράγω… Βραζιλία – Το κίνημα των ακτημόνων
Η ελπίδα είμαστε εμείς…
“Στα τέλη του 19ου αιώνα κάποιος ονειροπόλος επαναστάτης, ονόματι Αντόνιο Κονσελέιρο, βαρέθηκε να περιμένει τη μέρα της επανάστασης για να αλλάξει η κοινωνία και αποφάσισε να χτίσει τη δική του την κοινωνία μέσα στην υπάρχουσα κοινωνία. Αυτά στη μακρινή Βραζιλία. Άρχισε να μιλάει για το όραμά του στους περιθωριακούς, στους τρωγλοδύτες, ζητιάνους, ξεχασμένους γέρους, σε παιδιά του δρόμου, ακόμα και σε ανάπηρους. Συγκέντρωσε μερικές χιλιάδες ανθρώπους όπου κατέλαβαν μια έκταση γης, στη βόρεια Βραζιλία. Το μέρος ήταν αφιλόξενο και κακοτράχαλο.
Αλλά μπορούσαν να το καλλιεργήσουν και να ζήσουν. Όλοι είχαν το ίδιο μερίδιο, και όλοι μαζί φρόντιζαν τους γέρους και τους ανήμπορους.
Η είδηση αυτής της “κοινωνίας” μέσα στην κοινωνία διέτρεξε όλη την Βραζιλία και άρχισαν να καταφθάνουν εκεί φτωχοί από την κάθε γωνιά της χώρας που ήθελαν να εγκατασταθούν στο Γκανούδος.
Έτσι λεγότανε το μέρος.

Αποχαιρετώντας την χιμαιρική αναρχία

του Γιώργου Μεριζιώτη

Αποχαιρετώντας την χιμαιρική 1 αναρχία

1. Πολλοί, διαβάζοντας αυτά που θα πω παρακάτω, θα πουν: «μα τι λέει ο άνθρωπος, πριν λίγο καιρό ακόμα και εδώ μέσα, υποστήριζε αλλά, πάει το έχασε. Έπεσε σε θεωρητική και ιδεολογική διαταραχή». Άλλοι θα χαρούν και θα πουν: «εμείς τα λέγαμε», ενώ άλλοι θα πουν: «τι μας διαφέρει τι λέει μια περσόνα, εμείς είμαστε κινηματικοί και ανεξάρτητοι από πρόσωπα». Αυτοί οι τελευταίοι, είναι και οι πιο υποκριτές γιατί όλοι τους, στο βάθος, είναι υποκειμενιστές και περσοναλιστές καλυπτόμενοι πίσω από την κινηματική κουρτίνα ή κουρτίνα της ομάδας. Σύντροφοι που με γνωρίζουν, προσωπικά και θα τσαντιστούν με τον επιθετικό προσδιορισμό που δίνω στην αναρχία, τούς  λέω να τον δουν τουλάχιστον ως ποιητική αδεία. Επίσης, θα πουν: «τι έγινε σύντροφε, τώρα  που μετά από πολλά χρόνια μπήκε το νερό στο αυλάκι και συζητάμε για οργάνωση και πρόγραμμα, εσύ την κάνης»; Το μόνο που μπορώ, είναι να τους πω: καλή επιτυχία.

Για να ξεκινήσω την επιχειρηματολογία μου, χρειάζεται να παραθέσω ένα μικρό βιογραφικό για να ξέρετε κυρίως  οι νεότεροι με  ποιο υποκείμενο έχετε να κάνετε και ποιος είναι αυτός που τα λέει.

Κατάγομαι από μια πολύ φτωχή πολύτεκνη οικογένεια, που λόγω φτώχιας δεν μπόρεσα να σπουδάσω και τελείωσα μόνο το δημοτικό. Την όποια μικρή θεωρητική συγκρότηση, την κατάφερα μετά κόπου και βασάνου, έχοντας όμως  έναν μεγάλο περιορισμό, μην κατέχοντας μια άλλη γλώσσα εκτός από την μητρική μου. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην μπορώ πολλές φορές να αναπτύξω περεταίρω μια θεώρηση μου, αλλά χαίρομαι όταν διαβάζω ζητήματα που έχω σκεφτεί από θεωρητικούς, ξένους ως επί το πλείστον,  διότι εδώ, από θεωρητικής πλευράς, τα πράγματα είναι χάλια.

Φωνές για το Χρήστο Τσουτσουβή.15 ΜΑΗ 1985-15 ΜΑΗ 2014 29 Χρόνια απ΄την ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του.

Το πρόσωπο του δολοφονημένου Τσουτσουβή με τα ανακατεμένα μαλλιά και τα ορθάνοιχτα μάτια είναι ένα από τα πιο πολυδημοσιευμένα στον Τύπο. Συνόδευσε τη μακρά σειρά των δημοσιευμάτων για την τρομοκρατία στην Ελλάδα από το 1985, όταν ο Τσουτσουβής σκοτώθηκε. Η δράση του Χρ. Τσουτσουβή έληξε στις 15 Μαΐου 1985, όταν σε συμπλοκή στου .......Γκύζη σκοτώθηκαν ο ίδιος και τρεις αστυνομικοί. Υποτίθεται μάλιστα ότι η Αστυνομία δεν γνώριζε τα στοιχεία του νεκρού και τα ανακάλυψε μέσω της δημοσίευσης της φωτογραφίας, για να ακολουθήσει ο εντοπισμός της κατοικίας - γιάφκας του και το πολύχρονο κυνηγητό εις βάρος προσώπων με τα οποία είχε επαφή.

Τα αντικείμενα που ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν οι αρχές στο διαμέρισμα του Τσουτσουβή στην Κυψέλη (έξι ηλεκτρονικοί πυροκροτητές, 145 κοινοί πυροκροτητές, μηχανήματα εκτύπωσης, κουκούλες, περούκες, γάντια και πρωτότυπο της προκήρυξης για τη δολοφονία του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου) έπαιξαν σημαντικό ρόλο -μαζί με την απουσία άλλων ονομάτων επί 17 χρόνια- για την ανάδειξή του σε πρωταγωνιστικό πρόσωπο των οργανώσεων ένοπλης βίας στην Ελλάδα. Το πόσο καθοριστικός ήταν τελικά ο ρόλος Τσουτσουβή στις εξελίξεις θα επιβεβαιωθεί μόνον όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες ύστερα από τις τελευταίες εξελίξεις.