Δικαιοσύνη

Πρώτα απ’ όλα, δεν μιλάμε πια για κρίση. Μιλάμε για καταστροφή ανάλογη με εκείνη που θα επέφερε ένας πόλεμος. Μόνον η κατακόρυφη αύξηση στον αριθμό των αυτοκτονιών και των αστέγων αρκεί για να αποδείξει τον παραπάνω ισχυρισμό. Πόσο μάλλον αν συνυπολογιστεί η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, η αποσύνθεση των δημόσιων υποδομών και το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης πίσω από τις πολιτικές αποφάσεις που μας οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση.

Θεωρώ αυτονόητο ότι η έκταση που έχει πάρει αυτή η καταστροφή δεν είναι δυνατόν να οφείλεται σε καλοπροαίρετους πλην λανθασμένους χειρισμούς των κυβερνώντων, στη νοητική ανεπάρκεια και τις κακές συνήθειες ενός ολόκληρου λαού ή έστω στην όποια διεθνή οικονομική συγκυρία. Υπάρχει σχέδιο και υπάρχει δόλος. Από ποιους και γιατί όμως;

Οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να διαμαρτύρεται εναντίον ξένων κρατών, διεθνών οργανισμών, ταξικών εχθρών, πολιτικών κομμάτων και συγκεκριμένων προσώπων. Από τη στιγμή που τα πειστήρια του εγκλήματος είναι σκόρπια και ελλειπή όμως, κι από τη στιγμή που απουσιάζει ο ανεξάρτητος θεσμικός φορέας που θα τολμήσει να αποδώσει δικαιοσύνη χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, οι περισσότερες καταγγελίες παραμένουν άναρθρες κραυγές χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα. Και η καταστροφή συνεχίζεται, και πιθανότατα θα συνεχιστεί ακόμα και μετά τις βουλευτικές εκλογές. Όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν και όποιο αποτέλεσμα κι αν φέρουν.

Κατά τη γνώμη μου, είναι επιτακτική ανάγκη να αποσαφηνιστεί άμεσα και τελεσίδικα το τι ακριβώς συνέβη και ποιοι ευθύνονται για τη μέχρι τώρα καταστροφή. Όχι απλά για να πάρουμε εκδίκηση, ούτε για να περισώσουμε ό,τι μπορούμε δημεύοντας τις περιουσίες τους. Αλλά για να νομιμοποιούμαστε να ανατρέψουμε το υπάρχον πραξικοπηματικό καθεστώς, να καταργήσουμε τη βουλευτική ασυλία, να διαγράψουμε το επαχθές χρέος, να ακυρώσουμε τις αποικιοκρατικού τύπου συμφωνίες και να ανοίξουμε το δρόμο για την αργή και βασανιστική περίοδο ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Δίνοντας παράλληλα το παράδειγμα σε άλλους λαούς που δοκιμάζονται από παρόμοιες κι εξίσου επικίνδυνες κρίσεις οικονομικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης.

Δυστυχώς, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το ανώτερο δικαστικό σύστημα της χώρας είναι σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενο από κομματικά και οικονομικά συμφέροντα. Άρα θα πρέπει να το υποκαταστήσουμε, χωρίς ωστόσο να καταφύγουμε σε λαϊκά δικαστήρια όπου θα αρκούν αστήρικτες καταγγελίες και συνωμοσιολογικές θεωρίες για να βγουν καταδικαστικές αποφάσεις, που ούτε θα μπορούν ούτε και θα πρέπει να εφαρμοστούν.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ στο μπλογκ του Έλικα