Του Μιχάλη Μιχελή
Τελικά αυτά οι Ελβετοί, είναι γάτες ή ποντίκια;
Αν είναι ποντίκια, τρώνε το τυρί τους και φτιάχνουν τρύπες να κρυφτούν.
Αν είναι γάτες, ξέρουν ότι μέσα στο τυρί είναι τα ποντίκια κι έτσι είναι σίγουρες, ότι τα έχουν στο χέρι.
Πάντως η αλήθεια είναι, ότι γνωρίζουν να σπεκουλάρουν μια χαρά τα παιγνίδια του καπιταλισμού.
Οι απέναντι καταριούνται το λαγνοχρηματικό σύστημα κι οι Ελβετοί, το στολίζουν με προνόμια.
Γιατί όπως και να το κάνεις, με τ‘ απεριτίβ (τους σουγιάδες τους και τα ρολόγια), με τα επιδόρπια (με τα σαλέ, τα χιονοδρομικά κέντρα και τα τυριά), δεν χορταίνεις. Δεν ζεις ολοκληρωμένα. Θέλει “το φαγητό”την πρώτη ύλη του.
Λοιπόν μπήκε το θέμα σε δημοψήφισμα (από τους Σοσιαλιστές νέους της Ελβετίας), να καταργηθούν τα προνόμια των τραπεζικών μάνατζερ, που παίρνουν τα μαλλιοκέφαλά τους.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έδειξε, ότι οι Ελβετοί σε όλα τα καντόνια τους (26), δεν επιθυμούν να φρενάρουν τον καπιταλισμό . Είπαν με δυό λέξεις «όχι» ( μ.ορ. της άρνησης στην πρόταση, το 65%). Κι αυτό το καταφατικό «don’t touch the boss», αφορά την κατάργηση της σχέσης: 1:12. Δηλαδή την διάταξη εκείνη που καθόριζε, ότι δεν μπορεί σε μια επιχείρηση (κυρίως στην τράπεζα), ο μάνατζερ να παίρνει αποζημίωση, μεγαλύτερη του 12πλάσιου, του κατώτατου μισθού.
Και φυσικά έρχονται τα συμπεράσματα:
Μα καλά, τόσο πωρωμένοι είναι οι Ελβετοί με το χρήμα; Τελικά σε τούτη τη χώρα οι πολίτες, είναι καλοβαλμένοι καπιταλιστές (στις αμοιβές); Δεν υπάρχει εργατική τάξη; Η πλειοψηφία λοιπόν των κατοίκων, είναι «μέχρι τα μπούνια» μέσα στον πλούτο;
Αμ’ δε δεν είναι έτσι. Βεβαίως οι μισθοί στην Ελβετία δεν έχουν καμιά σχέση με τη δική μας ξεφτίλα, αλλά ούτε και με τα μισθολογικά επίπεδα άλλων κραταιών χωρών . Όμως εκεί το κόστος ζωής είναι πολύ ακριβό. Όπερ σημαίνει, ότι μέσα στην Ελβετία ένας τυπικά εργαζόμενος, πληρώνοντας την ασφάλιση, τους φόρους και το κόστος ζωής, την πανάκριβη υγεία, δεν έχει μεγάλα περιθώρια να βάλλει πολλά στις τράπεζες.
Οι ελβετικές τράπεζες, δεν ζουν κατά κύριο λόγο από τις καταθέσεις των Ελβετών, αλλά από τη συνδρομή των πλούσιων αλλοδαπών, που έχουν πάει ή με φυσική παρουσία στη χώρα, προστατευόμενοι από το καθεστώς της νομισματικής ασυλίας, ή τα λεφτά των κροίσων πάνε στην Ελβετία μέσω των δικηγορικών γραφείων, που εξυπηρετούν με το αζημίωτο τους πελάτες τους, απ’ όλα τα μέρη του κόσμου.
Όμως αυτοί (οι ξένοι) καταθέτες, είναι ελάχιστοι ψηφοφόροι στην Ελβετία. Τελικά τι γίνεται;
Πολύ απλά. Οι Ελβετοί (στην πλειοψηφία τους), πείστηκαν ότι το χρήμα δεν το παράγει στις μέρες μας η ταξική πάλη του Μάρξ, αλλά ο ανταγωνισμός του χρήματος, που πάει εκεί που βρίσκει τις καλύτερες συνθήκες για ν’ αυγατίσει το κεφάλαιο. Η εφημερίδες της χώρας σημειώνουν με έμφαση: «Δύσκολοι οι καιροί για το χρήμα. Μην χάσουμε τα σίγουρα».
Επειδή λοιπόν τα τελευταία χρόνια έχουν πάθει πλάκα, από τον «Ελβετό της Ασίας» (τη Σιγκαπούρη) που τους κλέβει συνεχώς πελάτες, επειδή στο παιγνίδι της ρουλέτας των «φαντς» έχουν μπει καινούργιοι ανταγωνιστές από την Τανζανία, την Μαλαισία, το Χόνγκ Κόνγκ, οι offshore Τράπεζες (με τα moneysitting), φοβούνται ότι αν απομακρυνθούν από την Ελβετία τα τραπεζικά «τσακάλια» (οι αχόρταγοι μάνατζερ), επειδή αυτοί ξέρουν τα κόλπα, θα πάνε κάπου αλλού και θα στερήσουν από την Ελβετία το χρήμα. Δηλαδή θ’ αναγκαστεί στο μέλλον η Ελβετία να τρέχει σε παρόμοιες «λίστες Λαγκάρντ», για να βρει ποιοι Ελβετοί εξήγαγαν τα λεφτά από τη χώρα τους! Η χώρα κάνει πρωταθλητισμό στο χρήμα. Θα πέσει λοιπόν στη δεύτερη κατηγορία;
Τώρα το τραπεζικό κεφάλαιο δουλεύει μέσα στην «ομερτά» του δούναι λαβείν. Πληρώνουν χαμηλή φορολογία τα τραπεζικά κεφάλαια κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, ότι από τον παράδεισο δεν θα φύγει ο μακάριος καταθέτης.
Γι αυτό και είναι χαρακτηριστικό το σύνθημα που έπεσε στις εκλογές: «Μην την πατήσουμε σαν την Εύα και φάμε το μήλο του όφη»! Το δημοψήφισμα, για το «1:12» πήρε την μορφή του μήλου. Το σήμα κατατεθέν των Ελβετών (από την εποχή του Γουλιέλμου Τέλλου). «Απολαύστε το (τον πλούτο) και μην το αφήσετε να σαπίσει».
Όμως ο « Γουλιέλμος Τέλλος» (ο συντηρητικός ψηφοφόρος) είναι και πονηρός. Επειδή τα χρήματα μπορούν και φεύγουν πλέον ηλεκτρονικά για άλλες πολιτείες κι άρα είναι άπιαστα πουλιά, θα μπει σημαντικός φόρος στην μεγάλη κληρονομιά, μια και που η ακίνητη περιουσία δεν μπορεί να πετάξει! Άρα η «γάτα», αφήνει τα «ποντίκια» να φτιάχνουν ήσυχα τρύπες στο τυρί, αλλά είναι σίγουρη, ότι τρώγοντας το μεζέ, τους έρχεται η όρεξη.
Τι θα κάνει λοιπόν το μπουκωμένο ποντίκι; Θα κάτσει στην παγίδα της σιγουριάς κι η γάτα, απλώς θα περιμένει να το φάει παχύ παχύ.
Μιχάλης Μιχελής
ΥΓ. Στο δημοψήφισμα της Κυριακής ήταν άλλα δυό ερωτήματα: Το «όχι» στην αύξηση των διοδίων νίκησε και η φορολογική ενίσχυση των νοικοκυριών κερδήθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ εκτονώνεστε ...