Το αναθεματισμένο λογύδριο του πρωινού καφέ

Του Μιχάλη Μιχελή
Αλήθεια, τι ωραίο είναι να κάθεσαι στο Ευρωκοινοβούλιο, να παίρνεις τον παχυλό μισθό σου, να θυμάσαι τα νιάτα σου, να σκέφτεσαι για τα καλά γηρατειά σου και που και που, για να δείξεις την μαγκιά σου, να πετάς και καμιά παπαριά!
Έτσι δεν είναι Ντάνι, που ξύπνησες πάλι με τον πόλεμο στη Συρία, μετά το Μάλι, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν και πάει λέγοντας;
Είναι ωραίο να μην έχεις πάει φαντάρος, να μην έχεις στο πετσί σου τα καψόνια, τις ταλαιπωρίες, τις ποινές, τον εξαναγκασμό της πειθαρχίας, δηλαδή να έχεις γλιτώσει απ’ όλο αυτό το «σχολείο της ζωής» (που λένε με επιείκεια οι απόστρατοι), να μην σε απασχολούν οι αντιρρησίες συνείδησης, γιατί εσένα δεν σ’ έπιασε ο νόμος της υποχρεωτικότητας κι έτσι να έχεις την απλοχεριά, να πετάς και καμιά μαλακία, περί στείρου αντιαμερικανισμού, που κάνουν όσοι δεν θέλουν αιματοχυσία και στη Συρία.
Να τιμωρηθεί ο Άσσαντ πάση θυσία λέει ο Κον Μπεντίτ. Λες και το πρόβλημα είναι ο δικτάτορας μόνο κι όχι οι παράλληλες θυσίες των αμάχων και των άσχετων. Αν λοιπόν είσαι τόσο μάγκας Ντάνι, πάρε τ’ όπλο σου και τρέχα να τον βρεις μαζί με την Αλ Κάιντα (που σήμερα 11 Σεπτεμβρίου έχει την τιμητική της). Τα περί δειλίας λοιπόν των δήθεν ειρηνόφιλων που μέμφεσαι, που κάνουν φτηνό αντιαμερικανισμό στον Ομπάμα, άστα στην μπάντα.
Και μια και ήρθε πάλι στην επικαιρότητα το δίδυμο της επιτυχίας (Κον Μπεντίτ- Φίσερ), οι Γερμανοί Πράσινοι, μπορεί να ήταν αχάριστοι στα 30^α γενέθλια του κόμματός τους, μια και δεν προσκάλεσαν στο πάρτι τον πρώην ηγέτη τους Γιόσκα, όμως στις μπίζνες δεν τον ξεχνούν. Αποφάσισε λοιπόν το στερνοπαιδί του (ο Μπουντιχόφερ) από τις Βρυξέλλες, ν’ ανατεθεί η πανευρωπαϊκή καμπάνια των Ευρωπαίων Πράσινων στην εταιρία συμβούλων του Φίσερ (Fischer & Company). Οι όποιες αντιρρήσεις για ένα έστω τυπικό διαγωνισμό των υποψήφιων εταιριών (που έχουν ανάλογη δραστηριότητα), ξεπεράστηκαν γρήγορα από τα πράσινα αφεντικά της Ευρώπης, με τη δικαιολογία, ότι μόνο ο Γιόσκα ξέρει καλά το τι πρέπει να κάνουμε. Έτσι το χρυσοφόρο «πακέτο» θα μείνει εντός της Αγίας Οικογένειας. Πάντως τα πράγματα δεν είναι απογοητευτικά, για τους εγχώριους γνώστες του αντικειμένου της επικοινωνιακής πολιτικής του κόμματός μας, διότι η εταιρία του Φίσερ θα πάρει υπόψη της όλες τις συμβουλές που θα της πάνε από τα κράτη μέλη της Ε.Ε.

Και για να ολοκληρωθεί το αναθεματισμένο λογύδριο του πρωινού καφέ, σκέφτομαι ότι στη Γαλλία οι  Πράσινοι (που συναποφασίζουν στην κυβέρνηση του Ολάντ), τραβάνε μεγάλο ζόρι από τους οπαδούς τους. Άκου σύμφωνα με τη δημοσκόπηση που έγινε, μόνο το 39% των φίλων και μελών τους να θέλει τον πόλεμο; (Οι Σοσιαλιστές φιλοπόλεμοι είναι στο 57%). Τι πράγματα είναι αυτά να μαζεύουν υπογραφές οι Πράσινοι ειρηνιστές, για να μην γίνει σεβαστή η απόφαση του κόμματος (28ης Αυγούστου), που ούτε λίγο ούτε πολύ, έδινε πράσινο φως στην επιθετικότητα του Γάλλου προέδρου. Αγάντα σύντροφοι! Είπαμε ότι οι Πράσινοι είναι λιγούρηδες για κυβερνητικές συμμαχίες, αλλά όχι και να ξεβρακωθούμε ιδεολογικά; Τι στο καλό πάθατε με την επιθετικότητά σας. Κι εσείς, είστε τόσο πολύ κρεατοφάγοι; Δεν αρκείστε στο μοσχαράκι σουφλέ; Μια χαρά είναι με κρασί Βουργουνδίας.
Τελικά ως Πράσινος δεν μπορεί να τα έχεις όλα. Άκου εκεί στην Καλιφόρνια να θέλουν την χρήση κάνναβης για ιατρικούς λόγους και να κόβουν από το μενού τους, το φουά-γκρά!
Βρε αν ξέρατε τι χάνετε χαζοϊδεολόγοι,  δεν θα σας λέγανε κουτο-αμερικανάκια, αλλά γκουρμεδάτους Γάλλους. Bonjour!