Η ευθύνη Δρίτσα για τη νίκη Μαρινάκη

Η μεγάλη διαπλοκή δεν χτυπιέται με μικροδιαφθορά

Νομιμότης-Πατριωτισμός-Ελεημοσύνη-Επιχειρηματικότης-Πολιτισμός-Ποδόσφαιρο

Του Αναγνώστη Λασκαράτου
Είναι αλήθεια πως ένα μεγάλο ποσοστό του λαού επιλέγει στις εκλογές το χειρότερο, αναγνωρίζοντας σε αυτό τον κακό εαυτό του. Αυτό γίνεται συνήθως κάτω από μια προϋπόθεση. Το Κακό να μην έχει καθαρό και αξιόλογο αντίπαλο. Ο πατριώτης Μαρινάκης, που δεν έχει ούτε ένα πλοίο με ελληνική σημαία στον Πειραιά, έκανε εκλογικό περίπατο.  Οι κακές γλώσσες έχουν κατηγορήσει τον εφοπλιστή της ξένης σημαίας και για χρηματοδότη της ‘Χρυσής Αυγής’.

Άλλες κακές γλώσσες παρατήρησαν πως η Χ.Α. στο δήμο πήρε πολύ μικρό ποσοστό (5,67) λόγω διαρροών προς το Μαρινάκη, αλλά προσωπικώς το αποδίδω σε σύμπτωση κι ας μίλησε η κα Γιάννα Αγγελοπούλου με υπονοούμενα για την εμπλοκή επιχειρηματιών στην άνοδο των χιτλερικών, εμπλέκοντας και τον ευτραφή εφοπλιστή. Είχε όμως απέναντί του ο Μαρινάκης δυο πολιτικούς  νάνους, το Β. Μιχαλολιάκο και το Θ. Δρίτσα και διευκρινίζω πως σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζω τον δεύτερο με τον πολύ χειρότερό του πρώτο. Τον κρίνω όμως με αυστηρό μέτρο, από τη στιγμή που δηλώνει ριζοσπάστης Αριστερός.

Ξεκινάω από τον πρώτο «αντίπαλο» του εφοπλιστικού συνδυασμού. Πάρα πολύ δεξιός με παρελθόν, Κενταύρου και Ρέιντζερ της ΟΝΝΕΔ, άρα ευάλωτος απέναντι στο δύσοσμο συνδυασμό ποδόσφαιρο και εφοπλιστικό χρήμα του λιμανιού, συγκαλυμμένο με άρωμα κεντροαριστεράς από το γιό του πραγματικά τίμιου σοσιαλιστή Πέτρου Μώραλη, που δεν φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του. Στο τρίγωνο του Κακού, στο λιμάνι Τρούμπας και  Μουνιχίας, στην κορυφή του υπάρχει ο μητροπολίτης Χρήστος Μεντζελόπουλος, πρώην συνοδοιπόρος της Χ.Α, για την οποία πολύ καθυστερημένα «ανακάλυψε» πως δεν ήταν ένα χριστιανορθόδοξο Τάγμα Σταυροφόρων, που επανδρωνόταν από ευσεβείς μπράβους που μαχαίρωναν πεινασμένους μουσουλμάνους μετανάστες, αλλά μια δρακοφωλιά Σατανιστών. Ο Μεντζελόπουλος δεν είναι τύπος που περνάει απαρατήρητος. Έχει ξεσηκώσει με τον αντισημιτισμό του παγκόσμιες αντιδράσεις, του αρέσει να προκαλεί και καταφεύγω στο Unfollow για μια πολύ σύντομη περιγραφή (Δ.Καλιντέρης) αυτού του εκκλησιαστικού πατέρα, που διαδέχθηκε τον πανίερο Καλλίνικο, όταν έφυγε άρον-άρον κάτω από καταγγελίες κληρικών, ιεροψαλτών, ευσεβών εργολάβων, συγχωριανών κλπ για ομοφυλοφιλία (συκοφαντίε, αν ήτο αλήθεια δεν θα τον υμνούσε ο Μεντζελόπουλος), «για λόγους υγείας»:

«Ο ‘ενσκήψας τραγικός τσαρλατάνος’ (4.5) -Ο Σεραφείμ είναι γνωστό ότι επιδίδεται ανενόχλητος σε κηρύγματα μίσους. Λιγότερο γνωστό είναι το παρελθόν του, οι καταγγελίες του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας για την ‘ψυχοπαθολογική του κατάσταση’ …Αυτό που πλέον δεν κρύβεται είναι η χριστιανική αγάπη του για το ψηφοδέλτιο του Μώραλη …..Ποιοι κληρικοί χαρακτήρισαν τον Σεραφείμ, με επιστολή τους προς τον Χριστόδουλο, ως ‘δράκο με αιμοβόρα ένστικτα, οι κινήσεις του οποίου έχουν τα τυπικά χαρακτηριστικά του ανέραστου αιμοδιψούς δράκουλα’; Ποιες οι συνθήκες της τοποθέτησής του ως βοηθού του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, ο οποίος θα καταγγείλει ότι η σύντομη αυστραλιανή του εξόρμηση δεν ήταν παρά ένας ελιγμός για την προαγωγή του στον επισκοπικό βαθμό; Πώς γίνονται ανεκτές οι διαβόητες ‘αντισιωνιστικές’, αντι-οικουμενικές και ομοφοβικές δημόσιες παρεμβάσεις του …; Πώς συμβιβάζεται η επιστολή του, με την οποία έψεγε τον Πάπα για την αγάπη του για το ποδόσφαιρο, με την πρόσφατη αγάπη του για τον Ολυμπιακό;…».

Ο Χ.Μεντζελόπουλος λοιπόν στήριξε με αθέμιτα μέσα το Μαρινάκη. Φυσικός αντίπαλος αυτού του τριγώνου ήταν ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ.  Δυστυχώς δεν είχε στιβαρό εκπρόσωπο, όπως συμβαίνει όλο και πιο συχνά στις μέρες μας με το κόμμα αυτό, που κατάφερε το ακατόρθωτο, να ρίχνει, έστω και οριακά, τα ποσοστά του ακόμη και ως αντιπολίτευση των Σαμαροβενιζέλων. Η διαφθορά δεν χτυπιέται με μικροδιαφθορά. Η πρώτη θα κατατροπώσει τη δεύτερη: Ο κ.Δρίτσας δεν είχε ντραπεί (19.8.2012) να επιτεθεί με ιταμότητα σε εφοριακούς κατηγορώντας τους πως δεν έκαναν τα στραβά μάτια να προστατεύσουν κάποια φοροδιαφεύγουσα, αλλά άφησαν την παρανομία να εξελιχθεί σε όλο της το μέγεθος και εφάρμοσαν πιστά το νόμο φέρνοντας χρήματα στα άδεια ταμεία του Κράτους: «…το συνεργείο της Οικονομικής Αστυνομίας αντί να βεβαιώσει τη φορολογική παράβαση, που διαπιστώθηκε, ανέχθηκε να υπερβούν αυτές τον αριθμό των 10, ώστε το αδίκημα να είναι Αυτόφωρο».

Ο κ.Δρίτσας προσποιείται εδώ και δυο χρόνια πως είναι κουφός και δεν ασκεί το ελεγκτικό του καθήκον. Παριστάνει πως δεν έχει ακούσει απολύτως τίποτα για το δημόσιο υπάλληλο της εκλογικής του περιφέρειας Χρήστο Μεντζελόπουλο, ούτε όταν συνεργάζεται με το χιτλερικό θαυμαστή του παιδεραστή Στράιχερ  Χ.Παππά για τη φίμωση καλλιτεχνών, ούτε όταν συζητά με το Φύρερ:  «Η συνάντηση των δύο ανδρών, που κινήθηκε σε πολύ καλό κλίμα, πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της …Μητροπόλεως στο Πειραιά. Κατά την διάρκεια της κουβέντας, υπήρξε και ταύτιση απόψεων, σε μια σειρά από ζητήματα που αφορούν τα εθνικά θέματα, αλλά και τα ζητήματα της εσωτερικής ασφάλειας. Ο Σεραφείμ, που μένει στην Κυψέλη, βιώνει καθημερινά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κέντρο της Αθήνας, κυρίως από την λαθρομετανάστευση. Ο Μητροπολίτης, δώρισε μια εικόνα την Παναγίας στον Νίκο Μιχαλολιάκο, ο οποίος έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις από το γραφείου του ιεράρχη Πειραιώς».

Η ιερή ομερτά του κ.Δρίτσα δεν διαταράχτηκε ούτε με τα ρατσιστικά και υβριστικότατα ομοφοβικά κηρύγματα του μητροπολίτη, ούτε όταν ο μητροπολίτης προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στο εξωτερικό με το χυδαίο αντισημιτισμό του. Ο αντιφασιστικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ και οι ευαισθησίες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα  πήγαν περίπατο.

Ο κ.Δρίτσας  δεν είχε ούτε το στοιχειώδες ήθος να υπερασπιστεί τις αριστερές συναδέλφισσές του της ίδιας περιφέρειας κα Ρεπούση και της Β.Πειραιά κα Γιαννακάκη όταν δέχτηκαν τις αναιδείς επιθέσεις του καλόγερου, επειδή δεν κλείνουν το στόμα τους σαν το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια σιωπή κράτησε όταν «Ο Πειραιώς Σεραφείμ σταμάτησε το ‘Χριστός Ανέστη” για να ακουστεί ο Εθνικός Ύμνος! (‘Αγιορείτικο Βήμα’, 11.5.2013), πράγμα που (πολύ σωστά) κατήγγειλε, αλλά μόνο για την Αθήνα, ως υπεύθυνος Στρατιωτικών του κόμματός του: «Αυτά που έγιναν προχθές στον Άγιο Διονύσιο δεν είναι παρά μια κακόγουστη επίδειξη πατριωτισμού, που κινείται στα όρια της ασέβειας» (8.5.2013).

Ο κ.Δρίτσας είναι μια κλασσική περίπτωση πονηρού πολιτευτή που τα κάνει πλακάκια με τη χειρότερη εκδοχή του κλήρου, κλείνει αυτιά και μάτια και τα ανοίγει μόνο όταν το τοπικό ιερό παρακράτος τον προδίδει και θίγει τα συμφέροντά του, φτάνοντας να καταγγέλλεται ο ιερέας του Αγίου Ελευθερίου στα Καμίνια πως μοιράζει σε πεινασμένους μαζί με τρόφιμα και ψηφοδέλτια του Μαρινάκη. Όμως και τότε o κ.Δρίτσας μιλάει με την αφόρητη δουλοπρέπεια του πολιτικάντη που δεν θέλει να χτυπήσει κατακέφαλα την αγία διαπλοκή: «….Σημειώνουμε επίσης ότι έχουμε καταγγελίες πολιτών σύμφωνα με τις οποίες σε ιερό ναό της πόλης ο ιερέας , μετά το τέλος της λειτουργίας,απευθυνόμενος στους εκκλησιαζόμενους έπλεξε το εγκώμιο του κ. Ευάγγελου Μαρινάκη. Καλώ, με όλο το σεβασμό, για δεύτερη φορά το Μητροπολίτη Πειραιά να δώσει καθαρή απάντηση κατά πόσον είναι δική του βούληση η παρέμβαση της Πειραϊκής Εκκλησίας στις Δημοτικές εκλογές για το Δήμο Πειραιά, υπέρ του συγκεκριμένου συνδυασμού. Τέλος πριν από λίγη ώρα άρχισαν να περιπολούν στην πόλη μηχανοκίνητες ομάδες μαυροντυμένων, χωρίς διακριτικά πολιτικής ταυτότητας και να τρομοκρατούν τους πολίτες (‘Αυγή’, 18.5) .

Κατά την «Αυγή» (Γ.Ανανδρανιστάκης, 29.11.2013), «ο Πρετεντέρης μέμφεται τον Πειραιώς Σεραφείμ-ψυχοπαθή τον χαρακτηρίζει- επειδή αρνείται την επέκταση του Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια». Αν ακόμη και ο κ.Πρετεντέρης απαξιώνει το Μεντζελόπουλο, από πού πηγάζει ο σεβασμός του κ.Δρίτσα γι’αυτόν; Είναι ένα ερώτημα.

ΥΓ
‘Ελευθεροτυπία’, 30.11.2013:

«Ούτε κιχ οι… αφορεσμένοι

……………

Με την πιθανότητα η έρευνα να μην είναι πλήρης, δεν υπάρχει ούτε μία δημόσια δήλωση εναντίον του Σεραφείμ των Κ. Αρβανιτόπουλου, Κ. Κατσαφάδου, Γ. Τραγάκη και Αν. Νεράντζη από τη Ν.Δ. Δεν υπάρχει ούτε μία δήλωση από τον Θ. Δρίτσα, τον Π. Λαφαζάνη, την Τζένη Βαμβακά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε όμως από τη Μαρία Γιαννακάκη και τη Μαρία Ρεπούση της ΔΗΜΑΡ, όπως και της Διαμάντως Μανωλάκου από το ΚΚΕ, του Π. Μελά από τους Ανεξάρτητους Ελληνες και του ανεξάρτητου Γ. Κουράκου.

(σημ.Λασκ. Υπάρχουν των δυο γυναικών της ΔΗΜΑΡ)

 Πηγή