Του Μπαλτάκου ο γιός και η Δικαιοσύνη

Με αφορμή την ταινία ‘Μάικλ Κόλχαας’

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Προβάλλεται αυτές της ημέρες η ταινία «Ο θρύλος του Μάικλ Κόλχαας», που αναφέρεται στην πραγματική ιστορία του εμπόρου Χανς Κολχάζε (16^ος αι.) όπως την κατέγραψε τo 1808 o Γερμανός συγγραφέας Heinrich von Kleist. Η κεντρική ιδέα του έργου είναι ο ασίγαστος πόθος του ευκατάστατου έμπορου αλόγων ήρωα για το δίκιο του, που τον φέρνει αντιμέτωπο με την αριστοκρατία, την κρατική εξουσία και τη διεφθαρμένη Δικαιοσύνη που διαπλέκεται με την αριστοκρατία. Η όχι ιδιαίτερα μεγάλη αδικία, για τα τότε δεδομένα, ενός τοπικού βαρόνου σε βάρος του, που επισφραγίστηκε από τη δικαστική διαπλοκή, εξαναγκάζει τον υπερευαίσθητο και πεισματάρη άντρα στην υπερβολή. Προκαλεί μια εξέγερση χωρικών, γεγονός όχι ασυνήθιστο για τις κολασμένες εκείνες εποχές. Κατάληξη της υπόθεσης είναι αρχικά η αμνήστευσή του με παρέμβαση του Λούθηρου, αλλά μετά από ατυχίες,  ο παραδειγματικός δημόσιος διαμελισμός του στον τροχό, που στο φιλμ «εξευγενίζεται» σε χωρίς βασανιστήρια αποκεφαλισμό. Η υπόθεση αυτού του γενναίου και καλόκαρδου άντρα, διανθίζεται στο φιλμ με την αγάπη του για τα άλογα, με την εκτίμηση που απολάμβανε από τους υπηρέτες του, με την ερωτική σχέση που είχε με τη σύζυγό του, η οποία δολοφονήθηκε, λόγω της εμμονής του, από την πριγκιπική αυλή και με τον πατρικό δεσμό του με την κόρη του, που τελικά έμεινε πεντάρφανη.

Συμπτωματικά, Απρίλη πάλι, το 1969 (φωτ), παίχτηκε η πρώτη ταινία με την υπόθεση αυτή, σε παραγωγή του βραβευμένου αργότερα με Όσκαρ Volker Schlöndorff, ενώ τώρα παίζεται και στην Αθήνα, ως θεατρικός μονόλογος, στον «πολυχώρο πολιτισμού ‘ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ’». Ο Κάφκα είχε τόσο συγκλονιστεί μέχρι δακρύων με το θέμα, που μια από τις δυο μοναδικές δημόσιες απαγγελίες του, έγινε με αποσπάσματα του έργου.

Το φιλμ λοιπόν έρχεται να προστεθεί στα τρέχοντα γεγονότα και να μας προβληματίσει για το είδος της Δικαιοσύνης που και θεσμικά απονέμεται στην Ελλάδα. Αναμφισβήτητα μπορούμε να ισχυριστούμε, σαν το μυλωνά του Πότσδαμ, πως «υπάρχουν Δικαστές στην Αθήνα». Όμως η υπόθεση Μπαλτάκου, όπως φανερώθηκε από τον άτιμο ναζιστικό υπόκοσμο, ανέδειξε μια χυδαιότητα και χαμέρπεια συμπεριφορών, μια απίστευτη διαφθορά και μηχανισμούς ακροδεξιάς παρακρατικής διαπλοκής σε πολύ υψηλό επίπεδο. Από τα απόνερά της μάθαμε για παράδειγμα, πως μπορούμε να μπούμε στη Βουλή, να δείρουμε, να κάνουμε σαματά και να φύγουμε ανενόχλητοι, περιμένοντας να μας κάνει μήνυση ο Πρόεδρός της: «…ο κ. Μεϊμαράκης …όπως είπε, η Βουλή δεν έχει αστυνομία ούτε αστυνομικό τμήμα, έχει φρουρά, ενώ διευκρίνισε ότι τα αδικήματα αυτά διώκονται μετά από μήνυση».

Σε ένα άλλο επίπεδο, αναδύθηκε ξανά στην επιφάνεια μια θαμμένη (αν και είχε δημοσιοποιηθεί!) υπόθεση προκλητικής θρασύτητας, στην οποία ίσως εμπλέκεται και η διοικητική Δικαιοσύνη:

«Η εφημερίδα Παραπολιτικά παρουσιάζει σήμερα (25.10.2013) μια σκανδαλώδη παρέμβαση του Τάκη Μπαλτάκου υπέρ του γιού του …. Σύμφωνα με την εφημερίδα, με παρέμβαση Μπαλτάκου αλλά και του πρώην υπουργού Ναυτιλίας Κ. Μουσουρούλη, ο αρχηγός του Λιμενικού υποχρεώθηκε να κάνει δεκτούς στο Σώμα 15 επιλαχόντες του διαγωνισμού, οι οποίοι είχαν αντιδράσει έντονα στο ότι παρακάμφθηκαν από τον υιό, προκεμένου να κοπάσουν οι καταγγελίες των ιδίων και των οικογενειών τους. Η απίστευτη αυτή υπόθεση ξεκίνησε το 2011 όταν ο Δ.Μπαλτάκος, .. αποφασίζει να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για τους δόκιμους σημαιοφόρους του Λιμενικού…δεν κατάφερε να περάσει τη βάση στο Διοικητικό Δίκαιο, όπου βαθμολογείται με 8 και κόβεται…Ο νεαρός προσέφυγε στο ΑΣΕΠ (απόφαση 982/11-10-2011) αλλά η απόφαση δεν άλλαξε. Ωστόσο ο υιός καταφεύγει στο Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Πειραιά με αίτηση ακύρωσης της απόφασης του ΑΣΕΠ. Δικηγόρος είναι η Λίνα-Κυριακή Δικαιάκου, η οποία στη συνέχεια αποσπάστηκε στο γραφείο του πατέρα στο Μέγαρο Μαξίμου αλλά και στη Βουλή ως επιστημονικός συνεργάτης. Το Δικαστήριο καλεί την επιτροπή βαθμολόγησης του Λιμενικού να συνεδριάσει εκ νέου. Ο αρχηγός του Λιμενικού δίνει εντολή να επανασυγκροτηθεί η επιτροπή αξιολόγησης για να βαθμολογηθεί για τρίτη φορά το γραπτό του υιού. Ο βαθμός τελικά από 8 μετατράπηκε σε 10 προκειμένου το γραπτό να πάρει τη βάση. Έτσι ο υιός κατάφερε να υπερπηδήσει τους 15 επιλαχόντες που είχαν συγκεντρώσει μεγαλύτερη βαθμολογία από τον ίδιο. Για το θέμα παρενέβη τότε ο τομεάρχης Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσας ο οποίος ζήτησε να ριχθεί φως στο συγκεκριμένο σκάνδαλο. Το αποτέλεσμα ήταν να προβλεφθεί ειδική διάταξη με την οποία προσελήφθησαν και οι 15 επιλαχόντες, ..».

Αφήνω στους αναγνώστες να κρίνουν αν η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και τώρα μετά τον ορυμαγδό των γεγονότων, που επιβάλλουν την επανεξέταση του διορισμού, ήταν και είναι αυτή που έπρεπε ή αν υπήρξε, όπως σχεδόν όλες οι παρεμβάσεις του κόμματος αυτού, ημιτελής, αδύναμη και αναποτελεσματική (Μπορώ να απαριθμήσω ολόκληρη σειρά από τέτοιες παρεμβάσεις, που έγιναν για τα μάτια του κόσμου). Απλά θα ρωτήσω ποια ήταν η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στον προκλητικό διορισμό της κόρης του διεκδικητή των ψήφων της Χ.Α. κ.Πολύδωρα, πέρα από το χειροκρότημα που του έδωσαν κάποιοι “αριστεροί ριζοσπάστες” βουλευτές την ώρα της υποκριτικής αποχώρησής του από τη ΝΔ. Την ξέρω την απάντηση πίσω από την οποία η Αριστερά κρύβει τις σιωπηρές συναλλαγές της (έχει κι αυτή παιδιά να διορίσει) με τους ανθρώπους της ευνοιοκρατίας: Η Αριστερά ασχολείται με τα γενικά, δεν ασχολείται με προσωπικά ζητήματα, μάχεται το διεθνή Ιμπεριαλισμό, τον Καπιταλισμό (και όλους του τους ανεμόμυλους) και δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα μικρά της καθημερινότητας. Μάλιστα κάποιοι σπουδαιοφανείς αστικοποιημένοι εκπρόσωποί της, όπως ο κ.Κουβέλης, βγαίνουν, δρυός πεσούσης και καταγγέλλουν τον Μπαλτάκο, που τους πίεζε και αυτοί οι κακομοίρηδες φοβόντουσαν να τον καταγγείλουν (κι ύστερα θα τους φταίει το «Ποτάμι»).

Η Δικαιοσύνη στη χώρα μας πάσχει σοβαρά και όχι μόνο λόγω των προκλητικά αργών ρυθμών της, που κινούνται πολύ πέραν του μέσου χρόνου της Ε.Ε. Η παθογένειά της εκδηλώθηκε για μια ακόμη φορά με τις σκιές της υπόθεσης Κασιδιάρη-Μπαλτάκου και με την υπερβολική αντίδρασή της στην απειλή δημοσίευσης κασετών δημόσιου ενδιαφέροντος με συνομιλητές δημόσιους άνδρες, που παρά το μη νόμιμο τρόπο που υποκλάπηκαν, κοινοποιούμενες  αποδεικνύουν στον κυρίαρχο λαό μείζονα εγκλήματα και προστατεύουν το συμφέρον των πολιτών και του πολιτεύματος. Η αρχική σιωπή και αδράνεια της Δικαιοσύνης, παράλληλη με την ανοχή και τη συνενοχή του κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού στις εγκληματικές ενέργειες των Νεοναζί, είναι γεγονός αναντίρρητο, όσο κι αν αποφεύγεται να επισημανθεί και ήταν για μεγάλο διάστημα κραυγαλέα, χωρίς να έχει προκαλέσει τα ανακλαστικά της Αντιπολίτευσης ή του κατ’εξοχήν αρμόδιου κ.Ρουπακιώτη. Το πώς και το πότε και το γιατί αφυπνίστηκε η Δικαιοσύνη είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού, το ίδιο ορατό με τα εκατοντάδες στοιχεία για την κακουργηματική δράση της Χ.Α. που υπάρχουν και τα οποία δεν δικαιολογούν τη διακοπή των διώξεων και των προφυλακίσεων με πρόσχημα τις όποιες κυβερνητικές παρεμβάσεις, όπως επιδιώκουν οι Νεοναζί και οι ρυπαροί τους σύμμαχοι. Επειδή πολλοί, όχι μόνο κύκλοι της ΝΔ δυστυχώς, παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια, με το «τεκμήριο αθωότητας της Χ.Α.» προσδοκώντας τα πρωτοτόκια του ληστρικού εκλογικού νόμου, επισημαίνω τη δήλωση του κ.Αλαβάνου (5.4), που για όποιον δε θέλει να κάνει το βλάκα, έχει εκτός από τη ΝΔ και ένα κόμμα της Αριστεράς για αποδέκτη: «τα κοινοβουλευτικά κόμματα αντιμετωπίζουν τη Χ.Α. εντελώς επιπόλαια, ψηφοθηρικά και με μόνο στόχο ποιος θα κληρονομήσει τις ψήφους καθιστώντας το νεοναζιστικό κόμμα ρυθμιστή της πολιτικής ζωής. Η Χ.Α. είναι κίνδυνος όχι μόνο για τη Δημοκρατία, αλλά μπορεί να προκαλέσει το διαμελισμό της χώρας. Και εννοώ συγκεκριμένα τη Θράκη..»..

Ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς διακινεί τον αληθοφανή, δηλητηριώδη και ηττοπαθή μύθο πως στις αστικές Δημοκρατίες δεν μπορεί να λειτουργήσει η Δικαιοσύνη. Ξεχνάει την κτηνωδία της εφαρμοσμένης κομμουνιστικής Δικαιοσύνης του ανά τον κόσμο υπάρξαντος «σοσιαλισμού» και τη σημερινή βαρβαρότητα της Δικαιοσύνης του υπαρκτού σε Β.Κορέα και Κίνα. Ξεχνάει την κυβερνητική Δικαιοσύνη πολλών «σοσιαλιστικών» καθεστώτων του τρίτου κόσμου. Περιέπεσε στο ασυγχώρητο ατόπημα να καταγγέλλει ακόμη και τις δίκες της Χάγης κατά των Σέρβων εγκληματιών πολέμου. Είναι αλήθεια πως η Δικαιοσύνη στις αστικές Δημοκρατίες δεν είναι αυτή που θα θέλαμε. Σε χώρες όπως η Ελλάδα έχει τεράστια προβλήματα. Αυτά έχουν να κάνουν με το πολιτιστικό επίπεδο, με το μικρό βάθος χρόνου της αναιμικής παράδοσης λειτουργίας των αστικοδημοκρατικών θεσμών και με το συνακόλουθο επίπεδο της Δημοκρατίας που υπάρχει σε κάθε χώρα. Είναι όμως αλήθεια πως μόνο στις αστικές Δημοκρατίες έχει επιτευχθεί ένα (επιδεκτό βελτιώσεων ασφαλώς) ικανοποιητικό επίπεδο απονομής Δικαιοσύνης, που έχει καθίσει στο σκαμνί ακόμη και Προέδρους Δημοκρατίας, όπως έγινε στη Γερμανία, που ο προηγούμενος Πρόεδρός της κατηγορείται ότι είχε παρεμφερείς με κάποιον νεαρό αριστερό πολιτικό μας απόψεις για την προσωπική μικροκαλοπέραση των κρατικών αξιωματούχων, με τη βοήθεια φίλων ή γενναιόδωρων επιχειρηματιών. Αυτά τα εκδικαζόμενα ‘Γουώτερ γκέιτ’ της Δύσης, είναι στάχτη στα μάτια, θα μας πει η Αριστερά. Δείτε, θα μας πει την ατιμωρησία της Ζήμενς (που αναγκαζόταν να δωροδοκήσει δεκάδες αθώους εκλεγμένους αντιπροσώπους των πάντα αθώων Νεοελλήνων, για να πάρει τις δουλειές που κατά κανόνα δικαιούνταν). Τη βλέπουμε, όπως βλέπουμε όμως με τη βοήθεια ποιων ατιμώρητων κρατικών παραγόντων και ποιων θεσμών το έσκασε ο Χριστοφοράκος, με ποια εύλογη δικαιολογία της γερμανικής Δικαιοσύνης δεν εκδόθηκε στη χώρα μας (όπως δεν εκδίδεται και η Αντωνία Ηλία του ιερού παραδικαστικού), όπως βλέπουμε πως χωρίς τη συνεισφορά της δυτικής Δικαιοσύνης (κάτι ανάλογο συνέβη και με τη λίστα Λαγκάρντ) η υπόθεση της Ζήμενς θα έμενε κρυφή, όπως βλέπουμε και τη συνένοχη σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ, στην προκλητική απραξία της Δικαιοσύνης στην υπόθεση Τσουκάτου ή στο παλιό σκάνδαλο της ιερής «Αλληλεγγύης», που ξαναέσκασε κα ξαναξεχάστηκε, όπως θα ξεχαστεί και αυτό του πατριαρχικού ¨Κύκλου της Πάτμου». Αντί η Αριστερά να συνεισφέρει λοιπόν στη βελτίωση του θεσμού στη χώρα μας,  αντί να προκαλεί με δημόσιες κινήσεις και να στηρίζει τις θεσμικές επεμβάσεις της Δικαιοσύνης, συντηρεί την κατάσταση της επιλεκτικής «απόδοσης Δικαιοσύνης», είτε με «στραβά μάτια» είτε με γελοίες δηλώσεις, όπως αυτές οι επαναλαμβανόμενες του κ.Τσίπρα περί «εμπιστοσύνης στην ελληνική Δικαιοσύνη», είτε αρνούμενη να ασκήσει το μεταρρυθμιστικό της ρόλο μεταθέτοντας τη λύση των προβλημάτων στο σοσιαλιστικό κοντινό (ΣΥΡΙΖΑ) ή μακρινό (ΚΚΕ) μέλλον. Μάλιστα κάποιοι μαχητικοί ‘αριστεροί’ δικηγόροι (ή δικηγορίνες), όνομα και μη χωριό, διαπρέπουν και στο σπορ των συνεχών αναβολών των δικών. Ταυτόχρονα  ο ΣΥΡΙΖΑ συναγωνίζεται με το κόμμα Καμμένου, για να υποστηρίξει άκριτα τα οικονομικά αιτήματα των Δικαστών όπως και των προνομιούχων κληρικών και ένστολων, με την κατά Τσίπρα «κοινωνική υπεραξία», κρατώντας όμως επτασφράγιστο μυστικό το πώς αυτό θα επιτευχθεί και ποιοί θα το πληρώσουν.

Ούτε σε εμάς αρέσει ο Καπιταλισμός. Μέχρι όμως η ανθρωπότητα να βάλει μυαλό και να αλλάξει, υποστηρίζουμε και παλεύουμε για να διευρύνουμε τις πολιτικές ελευθερίες της αστικής Δημοκρατίας (π.χ. απόδοση Δικαιοσύνης), διεκδικούμε το μέγιστο εφικτό κοινωνικό Κράτος και στηρίζουμε ανυποχώρητα χωρίς υποσημειώσεις, ηθικούς συμβιβασμούς και δήθεν τακτικισμούς, τις ιδέες του Διαφωτισμού, τις δυνάμεις, τα πρόσωπα και τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που φέρνουν την Κοινωνία πιο κοντά σε ένα ανθρωπινότερο μέλλον και που πολλές από αυτές, όπως ο χωρισμός Κράτους Εκκλησίας, έχουν εφαρμοστεί εδώ και εκατονταετίες ή δεκαετίες σε όλη την Ε.Ε. χωρίς να έχουν ερωτηθεί προηγουμένως ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ή ο μητροπολίτης Αμβρόσιος από τον κ.Τσίπρα ή από την κα Δούρου.

ΥΓ

Μια υπόθεση που δημοσιοποιήθηκε από το 2011, φερόμενη πως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον (ιερές αρχαιοκαπηλίες, ιερό παραδικαστικό, μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα κλπ) που καθυστερεί πολύ, για την οποία η αντιπολίτευση συνολικά, αλλά και ο τοπικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο ευσεβέστατος κ.Συρμαλένιος, κρατούν αιδήμονα σιγή παρά το ότι την επανέφερε στην επικαιρότητα πρόσφατο δημοσίευμα του ‘HotDoc’ (Α΄ 15θημερο Γενάρη), είναι η παρακάτω.

Προσωπικά πιθανολογώ πως ο αρμόδιος φίλαθλος κ.Εισαγγελέας, επιφορτισμένος και με την υπόθεση της Χ.Α., δεν προλαβαίνει με τόσο φόρτο εργασίας.  Όμως στο μεταξύ, ο νομίζω πιο ενάρετος από όλους τους μητροπολίτες μας, ο πανιερότατος Δωρόθεος Β΄ της Σύρου, κατηγορείται άδικα μαζί με τον Εντιμότατο Σωτήριο Τζούμα, στενό συνεργάτη του μακαριστού Χριστοδούλου του Α΄. Γι’αυτό η υπόθεση πρέπει να ξεκαθαριστεί (και να πάει στο αρχείο) το ταχύτατο: «Τον Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεο, εμπλέκει ο διαβόητος αρχιμανδρίτης Γιοσάκης στο παραδικαστικό κύκλωμα Νο2! Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την “έκθεση ανάλυσης” των χιλιάδων τηλεφωνικών συνομιλιών που έχει καταγράψει ο “αρχικοριός” της ΕΥΠ, προκειμένου να εντοπίσει μια από τις μεγαλύτερες συμμορίες που λυμαινόταν το χώρο της Δικαιοσύνης.Η έκθεση αυτή υπογράφεται από δυο αξιωματικούς της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής και βρίσκεται στα χέρια του εισαγγελέα Εφετών, Ισίδ.Ντογιάκου, που διερευνά την υπόθεση.Τον Μητροπολίτη Σύρου “ανακατεύει” σε συνομιλίες που είχε με το Γιοσάκη ο γνωστός επικοινωνιολόγος και από τους στενούς συνεργάτες του μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Αθηνών Χριστόδουλου, Σωτ.Τζούμας….» (28-9-2011, directNEWS.gr).

 Πηγή