Σε αυτή την συνέντευξη του 1991 ο Felix Guattari μιλάει για τον πολιτικό παγετώνα ύστερα από την άμπωτη του Μάη του 68 και μέσα από αυτή την οπτική κριτικάρει τον μεταμοντερνισμό. Κατά κάποιον τρόπο ο ίδιος εναλλακτικός και μεταμοντέρνος επικεντρώνεται στα διακυβεύματα εκείνης της εποχής ως οικόσοφος. Αποτιμώντας θετικά τα προηγούμενα επαναστατικά παραδείγματα ως επινοήσεις των μαζών.
Βρισκόμαστε στα 2014 και ο πολιτικός παγετώνας έγινε και οικονομικός κρισιακός παγετώνας. Η αναφορά και η ανοικτή μελέτη φιλοσόφων όπως ο Γκουαταρί, o Ντελέζ μπορεί και θα συμβάλει σε μια πολύπλευρη ανάγνωση της κρίσης και των διεξόδων της από μια επαναστατική οπτική.
και σίγουρα με βρίσκει σύμφωνο αυτό που διάβασα στο μπλοκ ταξικές μηχανές : »
Άλλωστε νομίζω πως, για να υπάρξει κομμουνισμός, πρέπει με
κάποιο τρόπο να συμβεί ένας »γάμος» ορισμένων »μαρξιστικών» και
ορισμένων »αναρχικών» κομματιών που ζουν και αναπνέουν σε όλα τα μήκη
και τα πλάτη του κόσμου. Και αν μιλάμε για το »κομμάτι» της αναρχίας,
ίσως δεν υπάρχει θεμελιωδέστερο έργο από αυτό των Deleuze-Guattari.
Noμίζω η ιστορική εποχή μιας παρατεταμένης καπιταλιστικής κρίσης την οποία διανύουμε, επιβάλλει μια μετατόπιση του κέντρου βάρους
μέσα στο έργο των παραπάνω στοχαστών, με τρόπο που θα τους φέρει πιο
κοντά στα μαρξιστικά ενδιαφέροντα, όχι όμως στην κατεύθυνση του Tony
Negri, αλλά προς την εγελιανή ρίζα της μαρξιστικής διαλεκτικής.» .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ εκτονώνεστε ...