η ιστορία της μαύρης Αφροδίτης

Έπεσε στην αντίληψη μου μια ταινία του 2010 και κάθισα και την είδα. Είναι η ταινία Μαύρη Αφροδίτη, σε σκηνοθεσία του Αμπντελατίφ Κεσίς με τους: Ολιβιέ Γκουρμέ, Γιαχίμα Τόρες, Αντρέ Γιάκομπς.
Η μαύρη Αφροδίτη είναι η αληθινή συγκλονιστική ιστορία της Σάαρτζι ή Σάρα Μπάρτμαν μιας νεαρής μαύρης που ανήκε στη φυλή Κχόι ή φυλή των Οτεντότων , όπως υποτιμητικά την αποκαλούσαν οι Ολλανδοί άποικοι. Στην καθημελουμένη,  λαική γλώσσα των Ολλανδών Οτεντότος συμαίνει χαζός, πνευματικά καθυστερημένος.
Με στόχο να κερδίσει χρήματα αυτή αλλά πιο πολύ το αφεντικό της, πηγαίνει στην Αγγλία και στην Γαλλία, αναγκασμένη να δείξει σε τσίρκο  τα ιδιαίτερα ανατομικά χαρακτηριστικά της.  Τόσο η ίδια, όσο και οι περισσότερες γυναίκες της φυλής της  διέθετε δυσανάλογα ογκώδεις γλουτούς, μεγάλα στήθη και υπερμεγέθη γεννητικά όργανα.
Χαρακτηριστικά που για την φυλή της αποτελούν ένδειξη θηλυκότητας και γονιμότητας αλλά για τους  ρατσιστές αποικιοκράτες  αποτελούν ερέθισμα για τις πλέον διεστραμμένες ερωτικές φαντασιώσεις.  Με την εικόνα που είχαν οι λευκοί ρατσιστές για τους μαύρους να είναι πως επιδίδονται ασταμάτητα και διαρκώς σε σεξουαλικές δραστηριότητες. Ενώ για τους επιστήμονες της εποχής ήταν μια απτή απόδειξη της ζωώδους φύσης των μαύρων και της ανωτερότητας του λευκού ανθρώπου.

Στην περίπτωση της Σάαρτζι ανατόμος Κουβιέ «αγοράζει» την Μπάρτμαν με όρους αντικειμένου, για ιδιοτελή πρωτιά, εντός του περιφραγμένου χώρου της θεσμοποιημένης αλήθειας. Δεν καταφέρνει όμως να μελετήσει το σώμα της παρά μόνο άψυχο, μετά το θάνατό της το 1816, αφού η «Μαύρη Αφροδίτη» πέρασε και από οίκο ανοχής και πέθανε στο δρόμο αλκοολική και άρρωστη. Ο φημισμένος ανατόμος θα κατασκευάσει γύψινο ομοίωμα της Μπάρτμαν που εκτίθεται στο Μουσείο του Ανθρώπου στο Παρίσι, μαζί με τα γεννητικά της όργανα και τον εγκέφαλό της σε γυάλινα δοχεία με φορμόλη. Ο Κουβιέ κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι ο εγκέφαλος της γυναίκας μοιάζει πολύ με εκείνον του ουραγκοτάγκου, ενώ η ίδια συνιστά «σκαλοπάτι», μεταξύ ανθρώπου και ζώου.
Η μαύρη Αφροδίτη(ειρωνική επίκληση της θεάς του έρωτα) εξευτελίστηκε, ταπεινώθηκε, έγινε θέαμα σε τσίρκο, πειραματόζωο στους επιστήμονες- τόσο ζωντανή, όσο και νεκρή- θέαμα σε όργια των Γάλλων αριστοκρατών και πόρνη. Μια μαύρη γυναίκα που ήταν μια πραγματική καλλιτέχνης.  Ήξερε να τραγουδά, να παίζει μουσική, αλλά για τα λευκά αφεντικά της, ήταν η γυναίκα με τα ιδιαίτερα ανατομικά προσόντα και αυτά πουλούσαν.
Η ιστορία της Μαύρης Αφροδίτης είναι η τραγική ιστορία των καταπιεσμένων του τρίτου κόσμου και πιο συγκεκριμένα της Αφρικής. Είναι η ιστορία των καταπιεστών/ καταπιεσμένων- οικονομικά- ηθικά- σεξουαλικά-  της δύσης, που  ζούσαν από την καταπίεση των πιο καταπιεσμένων από αυτούς. Είναι η ιστορία  των ελίτ και της επιστήμης που με πολιτικά, ιδεολογικά και «επιστημονικά» μέσα,  εξηγούν, δικαιολογούν και δικαιώνουν την αποικιοκρατική- ιμπεριαλιστική καταπίεση.  Μια καταπίεση που συνεχίζεται και στις μέρες όχι βέβαια με τα ίδια ψευδοεπιστημονικά δεδομένα των αρχών του 1800, αλλά με τα ιδεολογήματα της ασφάλειας του Ευρωπαίου, από διαφορετικούς πολιτισμούς που δεν μπορεί να συνυπάρξουν μαζί του.
Η «μαύρη Αφροδίτη» κατόρθωσε τελικά να βρει τη γαλήνη αρκετά χρόνια μετά τον τραγικό θάνατό της, όταν τα λείψανά της επέστρεψαν με επισημότητα το 2002 στη Νότια Αφρική στο πλαίσιο του εορτασμού για την Ημέρα της Γυναίκας.
http://flashx.tv/video/GBTYBDC5GJFS8JV/Black-Venus
Πηγή