Απρέπεια. Παπάς και μητροπολίτης αρνήθηκαν κανονική τελετή κηδείας

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΡΕΠΕΙΑΣ

Στις Κροκεές Λακωνίας, στις 6/10/2013, ο παπάς του χωριού και ο μητροπολίτης Σπάρτης αρνήθηκαν την κανονική τελετή κηδείας του 49χρονου νεκρού αδερφού μου, με την αιτιολογία ότι είχε τελέσει πολιτικό γάμο. Τους αναφέρθηκε ότι ήταν βαπτισμένος, ότι ο πρώτος του γάμος ήταν θρησκευτικός, ότι είχε βαπτίσει το παιδί που απέκτησε από τον δεύτερο γάμο του και ότι ποτέ με κάποια δήλωση του ή συμπεριφορά του δεν διαχώρισε την θέση του από την εκκλησία.

Παρ’ όλα αυτά, επέμειναν στην απόφαση τους, πληγώνοντας ανεπανόρθωτα τις με πάθος θρησκευόμενες, 80χρονη μάνα μας και 96χρονη γιαγιά της συζύγου του, αλλά και άμεσα ή έμμεσα όλο το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του.

Η σύζυγος του είχε την ατυχία, δεκαπέντε ημέρες πριν τον θάνατο του, να χάσει και την 63χρονη μητέρα της. Το μνημόσυνο της ορίστηκε λίγες ημέρες μετά την κηδεία του αδερφού μου και συζύγου της, πάλι στις Κροκεές.

Την ημέρα εκείνη, πριν την έναρξη του μνημόσυνου, παπάς και μητροπολίτης επέλεξαν να αναγνώσουν κείμενο τους, που επιχειρηματολογούσε για την ορθότητα της απόφασης τους, να αρνηθούν την κηδεία του αδερφού μου. Το κείμενο αυτό διαβάστηκε παρουσία της 96χρονης γιαγιάς και της συζύγου. Το ύφος του ήταν επιθετικό, ανάρμοστο για την στιγμή , απαξιωτικό για το στενό περιβάλλον του αδερφού μου και προσβλητικό για την μνήμη του.

Με φράσεις, όπως ‘’ψεύτικο και υποκριτικό ενδιαφέρον του περιβάλλοντος του’’, ‘’αμαρτωλός’’ κ.λπ., καταρράκωσε κυριολεκτικά αυτές τις ήδη ψυχολογικά τσακισμένες γυναίκες. Τις διαπόμπευσε και τις διέσυρε μπροστά στους παρευρισκόμενους, από τους οποίους δεν υπήρξε και καμία ουσιαστική αντίδραση.

Το κείμενο αυτό διαβάστηκε επίσης σε όλες τις εκκλησίες που ανήκουν στην μητρόπολη Σπάρτης, οπότε ο διασυρμός αυτός έλαβε και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Ίσως λόγω των ευπρεπών ή χλιαρών αντιδράσεων μας, δεν προβληματίστηκαν για την ορθότητα των χειρισμών τους. Αντίθετα, συνέχισαν την απρέπεια τους για παραδειγματισμό και εκφοβισμό των υπολοίπων. Να μπορούν να επιβάλουν κάθε φορά την διαστροφή τους χωρίς αντιδράσεις.

Στην Ελλάδα, το 2012 οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν αριθμητικά τους θρησκευτικούς. Περίπου 25.000 πολιτικοί και 24.000 θρησκευτικοί. Σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, η εκκλησία έχει αλλάξει την στάση της, όσον αφορά στην κηδεία αυτών που τέλεσαν πολιτικό γάμο. Οι εκπρόσωποι της εκκλησίας, αφού πρώτα εκβίασαν την κοινωνία χωρίς αποτέλεσμα, έστω και καθυστερημένα, ακολούθησαν την εξέλιξη της. Οι λόγοι πρωτίστως ωφελιμιστικοί (η μη περιθωριοποίηση τους και η αποφυγή απώλειας εισπράξεων), και δευτερυόντως, από ελάχιστους για λόγους ανθρωπιστικούς.

Υπάρχουν όμως κάποιοι θύλακες σκοταδισμού, που επιμένουν να φέρονται απάνθρωπα και χυδαία. Μπορούν να κηδέψουν, με όλες τις τιμές, βιαστές, παιδεραστές, δολοφόνους, δικτάτορες, εμπόρους ναρκωτικών. Θα το αρνηθούν όμως σε ανθρώπους, που λόγω ανεπτυγμένης θρησκευτικής συνείδησης ή λόγω σεβασμού στην ίδια την θρησκεία τους, κάποια στιγμή στην ζωή τους έπραξαν διαφορετικά.

Αυτοί, οι απογυμνωμένοι από κάθε πνευματικότητα δημόσιοι υπάλληλοι, που όλοι μας πληρώνουμε (ακόμα και ο νεκρός αδερφός μου και η πληγωμένη από αυτούς μάνα μας), φέρονται λες και η εκκλησία είναι μαγαζί τους. Μπορούν, για τον έξτρα επιούσιο, να κάνουν τρισάγιο στο καινούργιο σου αυτοκίνητο, ώστε να μακροημερεύσουν οι λαμαρίνες του και την επόμενη στιγμή μπορούν χωρίς έλεος να κουρελιάσουν την ψυχή και την υπόληψη μιας 80χρονης, που τους φιλάει το χέρι κάθε Κυριακή. Γιατί; Αισθάνονται να αμφισβητείται η εξουσία τους; Γιατί περιφέρουν την ημιμάθεια και την αμετροέπεια της αλαζονείας της; Δήθεν πιστοί στην συνείδηση τους;
Τι συνείδηση μπορεί να έχει ένας ασύδοτος υποκριτής;

Η κοινωνία μας, παρ’ όλο που είναι συντηρητική, έστω και σιωπηλά, δεν εγκρίνει, δεν υιοθετεί τέτοιες συμπεριφορές. Οι νοσταλγοί της ιεράς εξέτασης, θέλουν δεν θέλουν, θα αναγκαστούν να προσαρμοστούν. Σύντομα, όχι μόνο θα δέχονται, αλλά και θα παρακαλάνε να μας κηδέψουν ότι κι αν είμαστε, αφού αλλιώς, θα παραμείνουν ασήμαντοι και χωρίς είσπραξη.

Αυτή η διαπραγμάτευση της κοινωνίας με τον χειρότερο της εαυτό κρατάει από την αρχή της δημιουργίας της και οι απαντήσεις της ποικίλουν. Άλλοτε, αναλαμβάνει ο ποιητικός λόγος, όπως στον Άμλετ του Σαίξπηρ που ο παπάς μιλάει με τον Λαέρτη, αδερφό της Οφηλίας που αυτοκτόνησε: . παπάς: ‘’ θα’ ταν ασέβεια τα νεκρώσιμα να διαβάζαμε ‘’. Λαέρτης: ‘’από την σάρκα της την όμορφη κι αμόλυντη γιούλια ας φυτρώσουν.

Μάθε βάρβαρε παπά πως άγγελος υψίστου θα είναι η αδερφή μου. κι εσύ στο χώμα σου θα ουρλιάζεις.’’
Άλλοτε, αναλαμβάνει ο λαϊκός λόγος. Μερικές φορές, σκληρός, ωμός, σκωπτικός αλλά και πιο κατανοητός στους μικρονοικούς της εκκλησίας.

Όπως το παραδοσιακό τραγούδι “Τα Πύθια” απ’ την Αγία Άννα Εύβοιας (δεν είμαι δωδεκαθειστής ή αρχαιολάτρης). Αφορά στη γιορτή της Αποκριάς:
Τα Πύθια με στείλανε χρησμό για να σας φέρω
τι σκέφτηκ’ ο Απόλλωνας για τον μητροπολίτη
αν θα τολμήσει ο σάτυρος ο τράγος της Χαλκίδας
ν’ αντισταθεί στο έθιμο και να το σταματήσει
θα τον γ……ν οι θεοί κι δώδεκα του Ολύμπου
κι ο Βάκχος τα κω…..ρα θα του πετάξει απ’ όξω.
(Νίκος Τάγκας & Αγγελής Σαμιώτης CD Αποκριάτικα τραγούδια της Αγιάννας – Γαμοτράγουδα )

Οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μου χαρακτηρίζετε συλλήβδην κάποιον εντελώς ανόητο και γι’ αυτό μου λέτε να μην του δίνω πολύ σημασία. Έχεις έναν ανόητο να χειρίζεται τόσο λεπτά και ευαίσθητα θέματα της ζωής σου; Τελικά αυτός είναι ανόητος;

Μέσα στην εκκλησία εισχωρεί ανέκαθεν και ένα συνοθύλευμα ανήθικων, θλιβερών υπάρξεων. Βρίσκουν έναν χώρο που τους επιτρέπει να ξεδιπλώνουν την ασημαντότητα τους, την ασχήμια τους. Εκτρέποντας το νόημα της θρησκείας, που δήθεν υπηρετούν, αναρριχώνται σε αξιώματα, αλληλο-εξουσιάζονται και εξουσιάζουν. Βρέθηκαν να χειρίζονται και ακραία ανθρώπινα συναισθήματα. Όλων μας, έμμεσα ή άμεσα.

Φυσικά, όπως σε όλους τους χώρους, έτσι και στην εκκλησία υπάρχει μία μειοψηφία εκπροσώπων της που έχει ποιότητα, ικανότητες, ψυχή, ευαισθησία και υψηλά εσωτερικά κίνητρα. Αυτό μας αφορά όλους, είτε είμαστε μέσα, είτε είμαστε έξω από την εκκλησία.

Γιώργος Άρη Καράντζαλης