Ο μόνος φόρος που αξίζει για αυτό το σπίτι, είναι ο φόρος τιμής σε αυτούς που το έκτισαν…
Η φορολογία, είναι μια κατ’ εξοχήν αριστερή λογική στην εποχή μας.
Περνώντας από την ιστορική εποχή της συμόρφωσης στον αφέντη, που η υποχρέωση του κάθε υποτακτικού, ήταν στο να μαζεύει ένα μέρος του κόπου του και να του το προσφέρει (ως ανταμοιβή της μεγαλοσύνης του), στα σύγχρονα καπιταλιστικά συστήματα, η εισοδηματική στήριξη, πήρε την μορφή της επούλωσης των κοινωνικών ανισοτήτων, μέσω των αντικειμενικών φορολογικών μηχανισμών.
Ιδίως με την δημιουργία της κοινωνικής μέριμνας (επί Σοσιαλδημοκρατίας), ο εξορθολογισμός στην πολιτεία των ίδιων ευκαιριών, έγινε ένα ισχυρό κίνητρο για τη δημιουργία της φορολογικής συνείδησης. Η ανταποδοτικότητα λοιπόν, είναι η βάση της ισορροπίας. Το δούναι λαβείν, ενέχει το ηθικό και πρακτικό συμβόλαιο μεταξύ του ενσυνείδητου πολίτη και της αγαστής κρατικής μέριμνας. Μια μετεξέλιξη λοιπόν τούτου του παράγοντα (της εξισορρόπησης), είναι και ο περιβαλλοντικός φόρος.
Όσα αλλοτριώνουμε από το φυσικό περιβάλλον, το επιστρέφουμε με τη λογική μιας τρόπο τινά αντίστοιχης ισοδυναμίας. Του δίνουμε, απ’ αυτά που του παίρνουμε.
Στον γαιοχώρο μας, η πολυπλοκότητα του ανάγλυφου, η διάσταση της ηπειρωτικής ορεινής ενδοχώρας από την πεδινή γόνιμη γη, έφτιαξε τους προβληματικούς και πλεονεκτικούς οικισμούς. Η μετανάστευση είναι απότοκο στοιχείο αυτής της εγγενούς διαφοράς. Τα χωριά της φτώχειας εγκαταλείφτηκαν, προ δόξα των πόλεων. Η αστυφιλία γέννησε τούτο το νεοελληνική έκτρωμα.
Ιδίως με την δημιουργία της κοινωνικής μέριμνας (επί Σοσιαλδημοκρατίας), ο εξορθολογισμός στην πολιτεία των ίδιων ευκαιριών, έγινε ένα ισχυρό κίνητρο για τη δημιουργία της φορολογικής συνείδησης. Η ανταποδοτικότητα λοιπόν, είναι η βάση της ισορροπίας. Το δούναι λαβείν, ενέχει το ηθικό και πρακτικό συμβόλαιο μεταξύ του ενσυνείδητου πολίτη και της αγαστής κρατικής μέριμνας. Μια μετεξέλιξη λοιπόν τούτου του παράγοντα (της εξισορρόπησης), είναι και ο περιβαλλοντικός φόρος.
Όσα αλλοτριώνουμε από το φυσικό περιβάλλον, το επιστρέφουμε με τη λογική μιας τρόπο τινά αντίστοιχης ισοδυναμίας. Του δίνουμε, απ’ αυτά που του παίρνουμε.
Στον γαιοχώρο μας, η πολυπλοκότητα του ανάγλυφου, η διάσταση της ηπειρωτικής ορεινής ενδοχώρας από την πεδινή γόνιμη γη, έφτιαξε τους προβληματικούς και πλεονεκτικούς οικισμούς. Η μετανάστευση είναι απότοκο στοιχείο αυτής της εγγενούς διαφοράς. Τα χωριά της φτώχειας εγκαταλείφτηκαν, προ δόξα των πόλεων. Η αστυφιλία γέννησε τούτο το νεοελληνική έκτρωμα.