Η κυρία Φώφη (Τομαή) πάει Βρυξέλλες, συνέχεια…

Θυμάστε το Επίορκη δημόσια λειτουργός στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας ;

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: (κλικ για μεγέθυνση!) παρουσιάζουμε την πρώτη και την τελευταία σελίδα, λόγω χώρου…

Διαβάστε τώρα, ένα σπαρακτικό κείμενο του Στέφανου Κασιμάτη στην “Κ” με τίτλο “Η κυρία Φώφη πάει Βρυξέλλες“:

Το ξέρω – μη μου κρύβεστε. Είστε ακόμη υπό το κράτος της υπερβολικής δόσης ευτυχίας, που μας κατέκλυσε όλους, μόλις μάθαμε ότι η διαπρεπής λογοτέχνις, ιστορικός, διπλωματική υπάλληλος κ.λπ. Φωτεινή Τομαή-Κωνσταντοπούλου, η πασίγνωστη «κυρία Φώφη» του υπουργείου της λεωφόρου Βασ. Σοφίας, κατεβαίνει στις ευρωεκλογές με τη Ν.Δ. Οι πάντες παντού, στα καφενεία, τις πλατείες, τα παγκάκια του Ζαππείου, ακόμη και στα κλαδιά των δένδρων, όπου κάθονται τα δημώδη τρία πουλάκια, αναρωτιούνται: μα, πώς έγινε αυτό; Κάποιοι μάλιστα αναρωτιούνται αν είναι αλήθεια και τσιμπιούνται για να βεβαιωθούν ότι δεν ονειρεύονται.

Αρκετά όμως! Σε βαρυσήμαντη συνέντευξή της σε ιστοσελίδα ποδοσφαιρικών συμφερόντων, η κυρία Φώφη, η «γυναίκα έκπληξη», όπως την αποκάλεσαν (για μένα παραμένει η «γυναίκα κατάπληξη»…) εξήγησε πώς προέκυψε η υποψηφιότητά της: «Ο πρωθυπουργός, με τον οποίο με συνδέει μακρόχρονη φιλία, εκτιμούσε πάντα το εθνικό μου έργο μέσα στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και τη συνέπεια και την ακεραιότητα του χαρακτήρα μου.
Είπα “ναι” αμέσως στην πρότασή του, αφήνοντας μια λαμπρή καριέρα με πολλές και σημαντικές διεθνείς διακρίσεις (σ.σ.: και μία καταδικαστική απόφαση για λογοκλοπή…), που δυστυχώς από λίγους λαμβάνονται υπόψη σοβαρά στη χώρα μας. [...] Ναι, εκτιμώ ότι η συμμετοχή μου στο ευρωψηφοδέλτιο δικαιώνει το άνοιγμα Σαμαρά στην κοινωνία των πολιτών». (Κατεπειγόντως, να της εξηγήσει κάποιος τι ακριβώς είναι η κοινωνία των πολιτών, άλλως «civil society»!..)

Εν συνεχεία, ο δημοσιογράφος είχε την αυθάδεια (άκουσον, άκουσον!) να ρωτήσει την κυρία Φώφη πότε και από ποιον της έγινε η πρόταση. Η απάντησή της ισοδυναμεί με ράπισμα στη μούρη του αυθάδους παιδαρίου: «Προκύπτει αβίαστα ποιος έκανε την πρόταση. (Σ.σ.: Πάρ’ τα, να ’χεις. Ανίδεε βλάκα!) Είμαι επιλογή του πρωθυπουργού», τον κατακεραύνωσε η κυρία Φώφη. (Ταρατατζούμ!) Να της αναγνωρίσουμε, ωστόσο, ότι δεν εξέθεσε τον πρωθυπουργό, αποκαλύπτοντας ότι εκείνος της τηλεφώνησε, αλλά άφησε ανοικτή την εκδοχή ότι κάποιος άλλος εξ ονόματός του έκανε το τηλεφώνημα. Ως προς το άλλο σκέλος της ερώτησης, η κυρία Φώφη ανταποκρίθηκε συμπυκνώνοντας μια ολόκληρη διάλεξη περί πολιτικής και χρόνου σε δεκαπέντε λέξεις: «Γνωρίζετε καλά ότι χρόνος και πολιτική συνδέονται αποκλειστικά και μόνο από την απαίτηση των καιρών». Εδώ κάνουμε μία παύση για να συλλογιστούμε το τρομερό νόημα αυτών των δεκαπέντε λέξεων. (Η παύση σταματά μόλις καταλάβουμε ότι δεν σημαίνουν τίποτε…)

Τίθεται, εντούτοις, ένα άλλο σοβαρό ζήτημα, το οποίο –προς τιμήν του– ο δημοσιογράφος δεν διστάζει να θίξει, μολονότι διατρέχει τον τρομερό κίνδυνο να ανοίξει η γη να τον καταπιεί: πώς η κυρία Φώφη θα αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της περιβόητης «αναγνωρισιμότητας». Δεύτερο ράπισμα για τον αυθαδέστατο και προπετή δημοσιογραφίσκο: «Η αναγνωρισιμότητα βοηθά την όποια υποψηφιότητα. Ωστόσο τι σας κάνει να ανησυχείτε; Στην περίπτωσή μου τουλάχιστον, έχω δώσει δείγματα γραφής και μάλιστα πολλά. Με πυκνή και υπεύθυνη αρθρογραφία, επιστημονικές και λογοτεχνικές εκδόσεις, πολλές από τις οποίες, μάλιστα, είναι αφιερωμένες σε ανύποπτο χρόνο σε φιλανθρωπικούς σκοπούς».

Η συνέντευξη τελειώνει με τον δημοσιογράφο (εξουθενωμένο) να παραδίδει τα όπλα: ποια θα είναι η πρώτη ερώτηση της κυρίας Φώφης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εφόσον εκλεγεί; «Να μια καλή ερώτηση! Θα απευθύνω το εξής ερώτημα στον επίτροπο Κοινωνικών Υποθέσεων, για τις οποίες θα ήθελα να δουλέψω εφόσον εκλεγώ: Τι θα κάνετε για την αντιμετώπιση σε βάρος των νέων Ελλήνων επιστημόνων, των επιχειρηματιών και των ανεπάγγελτων; Για την απουσία ευκαιριών που άλλοι Ευρωπαίοι συνομήλικοί τους έχουν στις χώρες τους;» Και με τον τρόπο αυτό η κυρία Φώφη αποδεικνύει ότι δεν έχει ιδέα περί του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των δυνατοτήτων του. Αλλά –ξανά– δεν πειράζει. Λίγοι (ελάχιστοι) είναι οι ευρωβουλευτές που ξέρουν γιατί βρίσκονται εκεί και κάνουν τη δουλειά σωστά…
Πηγή