Στα θέματα αυτά οι Ευαγγελιστές δεν συμφωνούν καθόλου μεταξύ τους, ως προς τα πραγματικά περιστατικά. Για το τι διέδιδε η προφορική παράδοση ανάμεσα στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες, μας δίνει μια ιδέα η καταγραφή όσων είχαν αφηγηθεί στον Παύλο -και αυτός τις αναπαρήγαγε ως απολύτως έγκυρες και αληθείς- για τις εμφανίσεις του Ιησού μετά την ανάσταση[1]: Και ότι ετάφη, και ότι εγήγερται τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς, και ότι ώφθη Κηφά, είτα τοις δώδεκα’ έπειτα ώφθη επάνω παντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ών οι πλείους μένουσιν έως άρτι, τινές δε και εκοιμήθησαν’ έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοις αποστόλοις πάσιν’ έσχατον δε πάντων ώσπερ- ει το εκτρώματι ώφθη καμοί. Ο Παύλος καταγράφει τις εξής πέντε συν μία εμφανίσεις: Στον Πέτρο, στους δώδεκα, σε πάνω από πεντακόσιους -που οι περισσότεροι ζούσαν ακόμα-, στον Ιάκωβο, σε όλους τους αποστόλους και, τέλος, κατά κάποιον τρόπο, στον ίδιο τον Παύλο[2].

Αρκεί να διαβάσει κανείς τις αντίστοιχες περιγραφές των Ευαγγελίων (που γράφτηκαν αργότερα από τις επιστολές του Παύλου) και θα διαπιστώσει ότι καθένας έχει τη δική του εκδοχή, η οποία διαφέρει από όλους τους άλλους – λες και η εμφάνιση του αναστάντος Ιησού ήταν παρεξηγήσιμο περιστατικό. Όπως και στο θέμα των αναστάσεων που πραγματοποίησε ο Ιησούς. Όπως και σε βασικά σημεία του κηρύγματος -όπου ορισμένες φορές εμφανίζεται αντιφατικός ο ίδιος ο Ιησούς. Όπως στις απίστευτες αφηγήσεις για τις μάχες με τα δαιμόνια.
Με μια έννοια είναι απολύτως φυσιολογικό – πώς να συμφωνήσουν τόσοι άνθρωποι ότι είδαν με τον ίδιο τρόπο κάτι το οποίο στην πραγματικότητα δεν είδε κανένας; Ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει τι λογής ιστορίες και γεγονότα έπλαθε η γόνιμη φαντασία των μαθητών και των βιογράφων του Ιησού, από το περιστατικό του νεανίσκου με σινδόνα επί γυμνού, κατά τη σύλληψη του Ιησού, που αναφέρει μονάχα ο Μάρκος[3]: Και εις τις νεανίσκος ηκολούθησεν αυτώ, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού’ και κρατούσιν αυτόν οι νεανίσκοι’ ο δε καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν απ’ αυτών. Ή από την εμφάνιση που πραγματοποίησε ο Ιησούς σε πέντε μαθητές, στη θάλασσα της Τιβεριάδος, όπου και αλιεύθησαν 153 ιχθύες[4], όπως ισχυρίζεται ο Ιωάννης[5].

---

[1]Α’ Κορ. ΙΕ’ 4-8
[2] Ο Παύλος αγνοεί πλήρως τη Μαρία Μαγδαληνή – ένα Θεός ξέρει γιατί…
[3] Μαρκ. ΙΔ’ 51-52
[4] Το γεγονός ότι αναφέρεται ο συγκεκριμένος αριθμός των ψαριών είχε συγκλονιστικές συνέπειες στην πατερική γραμματεία: Ο πολύς Αυγουστίνος έγραψε ολόκληρη πραγματεία για να ερμηνεύσει το νούμερο – με κυριολεκτικά απίστευτες …διανοίξεις!
[5] Ιωάν. ΚΑ’ 11
Πηγή http://panosz.wordpress.com/2008/04/26/mysteries-2/#more-1698