Το καλάμι έφυγε μόνο του μπροστά

                Είμαστε στην εποχή της ασπρόμαυρης Τι Βι  λίγο μετά από την έναρξη του συναρπαστικού σήριαλ «ο Άγνωστος πόλεμος» Η Χούντα των συνταγματαρχών στον 4^ο χρόνο κατορθωμάτων και επειδή ο γύψος απαιτεί από την μια αναθέσεις για διυλιστήρια μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας πρέπει μπροστά να προσφέρει τουλάχιστον «θεάματα» Το στούντιο ΑΤΑ στη Λένορμαν συνιδιοκτησίας Νίκου Μαστοράκη προσφέρεται για κάλεσμα κοινού. Η χουντική διοίκηση λοιπόν της ΥΕΝΕΔ τα Χριστούγεννα του 1971 αποφασίζει να διοργανώσει λαϊκό πάλκο με τον Γιώργο Ζαμπέτα στο φόρτε του με πολυπληθή κομπανία συμπεριλαμβανομένου του νεαρού τότε και ταχέως εξελισσόμενου Μητροπάνου.

Στα έμπειρα χέρια του Νίκου Μαστοράκη η παραγωγή και floor manager  στην γενική επιμελητεία ο Ντάνος Λυγίζος. Ο κόσμος  έχει γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα και η μυσταγωγία της λαϊκής λειτουργίας ψυχαγωγείτε από τον αυθόρμητο ασυγκράτητο βάρδο. Επειδή είναι ζωντανή μετάδοση πρωτοφανής παρουσία ξυγκιασμένων ασφαλιτών έχουν διαχυθεί ανάμεσα στο πλήθος. Το σύνδρομο της μαζικής αποβλάκωσης έχει αρχίσει τα βαθειά του χαράγματα στο νου. Συσκευές τηλεόρασης έχει ακόμα στις φτωχογειτονιές 1 στους 3 δρόμους, όμως τώρα συσκευές αγοράζονται σωρηδόν.

Η ορχήστρα ξεκινάει με μπαλάντα «Ήρθα και απόψε στα σκαλοπάτια σου» δευτερώνει με την «Αγωνία» και φυσικά εναρμονισμένος με τρίτο το «Το φανταράκι». Ο Ζαμπέτας έχει χτικιάσει, στα Δειλινά έχει άλλη επαφή με το λαό του, εδώ χωρίς παλαμάκια ,τσαλίμια, σπασίματα και οι παραγγελιές άνωθεν, πρέπει όμως να ενισχυθεί το νέο προπαγανδιστικό μέσο. Πρέπει να κοιτάει συνέχεια το ξερακιανό αμερικανοφάσουλο πίσω από την τζαμαρία που έχει το γενικό πρόσταγμα. Εδώ είναι αυτός το αφεντικό,  ο Γιώργαρος βάζει τα γράδα του σε μια υπόθεση που δεν τον αφορά, είναι η ώρα που θέλει το στήριγμά του. Τούχουν βάζει και ένα σμόκιν που του μαγκώνει τα χέρια στο μπουζούκι. Όλα του φταίνε βάζει το χέρι στο πλάι και από ένα πακέτο τσιγάρων gauloises βγάζει ένα φκιαχτό εμπροστόγεμο, ανάβει και το ντουμανιάζει. Είναι έτοιμος με δυο ρουφηξιές για τα μεγάλα σουξέ τώρα! Ο Μαστοράκης  κάτι που τόχει δει χολυγουντιανός, κάτι που τα μηχανήματα του ΑΤΑ είναι καινούργια και ευαίσθητα, κάτι που τη ρεμπετία δεν την σηκώνει η δικιά του ροκιά, ωρύεται εκτός εαυτού, να σβήσει αμέσως το τσιγάρο. Ο Ντάνος στέλνει το μήνυμα  στο Ζαμπέτα βλέπει άλλωστε το αμερικανοφάσουλο να χοροπηδάει και να κάνει όλα τα αποτρεπτικά νοήματα. Οι ασφαλίτες χαμπαριάζουν ότι κάτι τρέχει. Ο κόσμος παραληρεί, τουλάχιστον 5 μεγαλοεργολάβους αιγιαλών περιλαμβάνονται στο κοινό. Κασαδούρες και για το μαγαζί.

Μέσα στη ντάλα των χουνταίων ο Ζαμπέτας δίνει μια ξερή διαταγή. «Παίδες όρθιοι φεύγουμε»! Καταστροφή το πρόγραμμα εμφανώς κουτσουρεμένο. Ο Ζαμπέτας ηγέτης με δυο βήματα πλησιάζει το public μικρόφωνο και με αργές κουβέντες κάνει μια από τις πρώτες αντιστασιακές δράσεις μέσα στη φωλιά της αντίδρασης, που έχει μείνει εμφανώς αδημοσίευτη ως τα τώρα:

----« Κάποιοι έχουν καβαλήσει ένα καλάμι και πάνε. Μόνο που καμιά φορά το καλάμι φεύγει μπροστά και αυτοί μένουν με τα πόδια ανοιχτά χωρίς να έχουν αντιληφθεί ότι το καλάμι τους έφυγε μπροστά»!

Ο Νίκος έχει περάσει από τον παράδεισο στη κόλαση μέσα σε δευτερόλεπτα. Ο Ντάνος με το σύνηθες συγκαταβατικό του χαμόγελο, αυτό που γέννησε αργότερα την cadit camera, εκλιπαρεί τον Γιώργο με τα μεγάλα εκφραστικά του μάτια, ευθέος κοιτώντας τον. Έχει έρθει και έχει σταθεί δίπλα του. Τα μάτια μιλούν και διασταυρώνονται ναι τον χαίρεται τον μπαγάσα, έκανε ότι δεν τολμούσε ό ίδιος να κάνει στον συνιδιοκτήτη του. Ο κόσμος χειροκροτεί θερμά και δεν φαίνεται νάχει πάρει χαμπάρι τι παίζεται… Το εκλαμβάνει σαν μπιζάρισμα, χειροκροτούν και ρίχνουν τον Γιώργαρο, γυρνάει στη καρέκλα του παίζει άκεφα «τον πενηντάρη» και τον «ο πιο καλός ο μαθητής» και λήγει το πρόγραμμα, υπήρχαν και τότε διαφημίσεις και γεωργαλάδες να συμπληρώσουν τα κενά.

Σάμπως και σήμερα δεν στέκει εκείνη η σοφή κουβέντα του Ζαμπέτα μου λέει ο θυμόσοφος συνομιλητής μου, λαχταρούσε μια τέτοια εξομολόγηση στο φιλόξενο περιβάλλον της «Σκέπης Πρόνοιας» με την κλασσική επίπλωση και το σεντούκι της ιστορικής μνήμης που στις κρίσιμες ώρες πρέπει να σκύβουμε προσεκτικά. Είναι ένας κήπος ατελείωτος με λουλούδια ανθισμένα την άνοιξη. Αυτή την Άνοιξη του 2012 που 3,5 εκατομμύρια συμπολίτες μας άλλαξαν Επιλογή λόγω της οικονομικής καταστροφής από την υλοποίηση των Μνημονίων. 2.200.000 ψηφοφόροι έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, 1.100.000 άνθρωποι έφυγαν από την ΝΔ και 200.000 από το ΛΑΟΣ. Μεγάλη ρευστότητα που τώρα που καθίζουν οι φοβίες και οι εκβιασμοί  δίνουν την ευκαιρία και σε όσους δεν είχαν τα ερεθίσματα να σκεφτούν καλύτερα την επόμενη επιλογή τους που έρχεται οσονούπω. Η Ευρώπη της τραπεζοκρατίας  αρκετά ταλαιπώρησε το πειραματόζωο η Ελλάς. Μας βλέπουν σαν κρεοπωλείο και έχουν κρεμάσει στα τσιγκέλια μας στήθος ή μπούτι το νερό ,την ενέργεια, τις συγκοινωνίες ,τα λιμάνια και τους δρόμους μας, τον ορυκτό μας πλούτο. Μόνο τον τελευταίο τον αποτιμούν 100 ψωροδις όταν όλες οι επιστημονικές μελέτες καθηγητών τον αποτιμούν άνω του 1,5 τρισεκατομμυρίων. Πονοψυχιάρης ο Σόιμπλε και ο Βεστερβέλε μας θέλουν φτωχούς δανεισμένους και υπόδουλους σαν τον Παπακωσταντίνου, τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά τον Παπανδρέου τον Γ΄ που γνώρισαν ως τώρα για ηγέτες μας, οσφυοκάμπτες και παραληρούντες σε μια «γλυκιά» ματιά της Μέρκελ.

- Όλο το ζητούμενο στην Ευρώπη είναι αν οι τραπεζίτες θα ελέγχουν τους πολιτικούς ή το αντίθετο. Η τραπεζοκρατία μας έχει φουσκώσει σε τοξικά προϊόντα που τα μετακυλύουν στο κόσμο της εργασίας. Στην Ελλάδα ήδη μας πτώχυναν το ΑΕΠ 17% και ειδικά για μισθούς ,συντάξεις και μικρομαγαζάτορες ελάττωσαν τις απολαβές τους 42%. Αυτό είναι το κατόρθωμα των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου. Νόμιζαν ότι μια ζωή θα ψήφιζαν για τα συμφέροντά τους οι ανεκδιήγητοι πολιτευτάδες του «Ναι σε όλα» Έχουμε να διορθώσουμε και τις εσωτερικές ανισότητες!

----Εγώ βλέπω σαν καβαλημένα καλάμια που τη χρήση του εξουσίας τους έφυγε από εκεί που νόμιζαν ότι τόχουν το καλάμι. Ξέρεις με ένα καλάμι στα σκέλια νοιώθεις αλλιώς. Του Παπανδρέου τούφυγε μπροστά το καλάμι και το ποδήλατο. Ο Σαμαράς κολοτούμπiασε έτσι άνετα και υπεράσπισε την διατήρηση των κεκτημένων της ντόπιας ολιγαρχίας. Για το Βενιζέλο τι να σου πω πέρα από τη ρητορεία του είναι ο παλιός μαιτρ των φοροφυγάδων όσο λαλήσει ο πετεινός και όσο κρατήσει η ασυλία του.

---Για τον Τσίπρα τι λες;

----Θα στο πω ιστιοπλοϊκά, «ας φυσήξουν ούριοι άνεμοι αλλιώς θα μείνουμε αράδα, μια ζωή φουρτούνες εγώ κουράστηκα οι νέοι συνεχίζετε.»

11-5-2012
Περισσοτερα  εδω
Διόνυσος
 Περισσ