Ο Σαμαράς πληρώνει τη στροφή

Μια ακόμα παράμετρος που δεν θίγεται στο άρθρο είναι ότι ο αγανακτισμένος νεοδημοκράτης που θα ψηφίσει Καμένο, έχει τη βεβαιότητα ότι σε κάθε περίπτωση η ΝΔ θα είναι πρώτη, άρα θα πάρει το μπόνους των 50 εδρών, χωρίς αυτοδυναμία.  Ετσι χωρίς τύψεις κάνει την …απιστία με το σκεπτικό ότι, ας κόψει το λαιμό του ο Σαμαράς να συνεργαστεί με το κόμμα του Καμένου.  Η όλη συνταγή βέβαια μπορεί να χαλάσει αν γίνει αντιληπτό ότι οι συγκροτούντες  το καμενοκόμμα είναι και αυτοί λεβεντιές ξεκάρφωτες.  Τι τραβάει και ο έρμος ο δεξιός ψηφοφόρος με όλα αυτά τα φρούτα του δάσους.
Του Γιώργου Δελαστικ   
Ούτε στους χειρότερους πολιτικούς εφιάλτες του δεν θα μπορούσε να φανταστεί ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς ότι η κωλοτούμπα του υπέρ του νέου Μνημονίου θα είχε τόσο βαρύ πολιτικό αντίτιμο όσο έδειξε δημοσκόπηση της VPRC για το περιοδικό «Επίκαιρα», τα ευρήματα της οποίας συνιστούν πραγματικό σοκ: το αντιμνημονιακό κόμμα του Πάνου Καμμένου που κινείται στον χώρο της ΝΔ όχι μόνο μπαίνει στη Βουλή και μάλιστα με τα τσαρούχια, αλλά επιπλέον παίρνει… 11%!!!
Οσο για τη ΝΔ που βρίσκεται σε διαρκή πτωτική τάση από τότε που μπήκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου και ακόμη περισσότερο από τότε που ο Αντ. Σαμαράς διέγραψε τον περασμένο μήνα τους αντιμνημονιακούς βουλευτές της και ένθερμους μέχρι τότε υποστηρικτές του, στη δημοσκόπηση της VPRC εμφάνισε το αναιμικό και επικίνδυνα ανεπαρκές ποσοστό του 22,5%.
Οι δημοσκοπήσεις δεν αποτυπώνουν ποτέ τίποτα περισσότερο από τις διαθέσεις της κοινής γνώμης τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Αν υποθέσουμε όμως ότι βρισκόμαστε μόλις έναν – ενάμιση μήνα πριν τις εκλογές και το νεοϊδρυθέν κόμμα Καμμένου εμφανίζει εκρηκτική άνοδο ενώ η ΝΔ συνεχίζει να διολισθαίνει προς τα κάτω, αυτές οι τάσεις δεν προοιωνίζονται τίποτα καλό για τον Αντώνη Σαμαρά και το κόμμα του που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν την Ελλάδα. Με τέτοια ποσοστά δεν πάει πουθενά. Υπενθυμίζουμε ότι για την κατάκτηση της αυτοδυναμίας από τη ΝΔ απαιτείται ποσοστό που κυμαίνεται από το 36,4% των ψήφων το ελάχιστο έως 38,4% το μέγιστο, αν εκτιμήσουμε ότι το άθροισμα των ψήφων όσων κομμάτων μείνουν εκτός Βουλής θα ανέλθει στο πρωτοφανές ποσοστό του 10% ή στο σύνηθες 5% αντιστοίχως. Επομένως, με ποσοστά της τάξης του 25% η ΝΔ ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν μπορεί να ελπίζει σε αυτοδυναμία. Ο Αντ. Σαμαράς εμφανώς υποτίμησε τραγικά το πολιτικό κόστος της μετατροπής του από «σημαιοφόρο του αντιμνημονιακού αγώνα» σε «Ηρακληδέα» του Μνημονίου. Δεν κατάλαβε ότι τα μέλη, οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι της ΝΔ είχαν πιστέψει πολύ βαθύτερα στην αντιμνημονιακή του γραμμή από όσο είχε πιστέψει, όπως αποδείχθηκε, ο ίδιος!

Τασσόμενος υπέρ του νέου Μνημονίου, ο πρόεδρος της ΝΔ είναι γεγονός ότι κατέστη «πρωθυπουργήσιμος» στα μάτια των Γερμανών, της ΕΕ και του οικονομικού κατεστημένου. Μόνο που τα συγχαρητήρια και τα εγκώμια όλων αυτών δεν μεταφράζονται -τουλάχιστον αυτομάτως- σε ψήφους του ελληνικού λαού.
Μην έχοντας πια καμιά απολύτως ελπίδα αυτοδυναμίας, ο Αντώνης Σαμαράς δεν μπορεί να γίνει πρωθυπουργός παρά μόνο με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και αποδεχόμενος φυσικά την πολιτική ομηρεία του από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα εργάζεται αποκλειστικά και μόνο προκειμένου να τον φθείρει και να τον ανατρέψει όσο το δυνατόν πιο σύντομα, όπως είναι το απολύτως φυσιολογικό. Ακόμη και έτσι όμως για να του επιτρέψει το ΠΑΣΟΚ να καθίσει επιτέλους στον πρωθυπουργικό θώκο, θα πρέπει ο Αντ. Σαμαράς πρώτον να έχει κάποιο αξιόλογο εκλογικό ποσοστό της τάξης του 30% και δεύτερον να προηγείται πολύ η ΝΔ του ΠΑΣΟΚ στο εκλογικό αποτέλεσμα. Υποθετικά μιλώντας, αν η ΝΔ έχει 25% και το ΠΑΣΟΚ 20% δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να κάνει το ΠΑΣΟΚ τον Σαμαρά πρωθυπουργό! Αν όμως το αποτέλεσμα είναι π.χ. 32% ΝΔ και 16% ΠΑΣΟΚ ή έστω 30% ΝΔ και 20% ΠΑΣΟΚ, τότε είναι πολύ δύσκολο να αποτρέψει το ΠΑΣΟΚ την πρωθυπουργοποίηση του προέδρου της ΝΔ.
Το πολιτικό ζήτημα όμως είναι άλλο. Η θεαματικότατη απήχηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου αποδεικνύει στον Αντώνη Σαμαρά πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι τεράστιο ποσοστό των ψηφοφόρων της ΝΔ εξακολουθεί να είναι κατά του Μνημονίου και απαιτεί αντιμνημονιακή γραμμή.
Ο ηγέτης της Δεξιάς επομένως τίθεται ενώπιον ενός αμείλικτου διλήμματος: Θα τολμήσει να επιχειρήσει επαναπροσέγγιση με τις αντιμνημονιακές διαθέσεις των ψηφοφόρων της παράταξής του, πράγμα που συνεπάγεται διόρθωση της γραμμής του και διάλογο με τον Π. Καμμένο με στόχο την επασυγκόλληση των κομματιών της συντηρητικής παράταξης σε αντιμνημονιακή βάση ή θα επιμείνει πάση θυσία στη μνημονιακή γραμμή, θυσιάζοντας εν ανάγκη στον βωμό του Μνημονίου τις πρωθυπουργικές του φιλοδοξίες;
Μέχρι τώρα, όλα δείχνουν ότι επιλέγει το δεύτερο, τη θυσία του υπέρ του Μνημονίου.
ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΤΩΣΗ
ΛΑΟΣ: Χαροπαλεύει στο όριο του 3%
ΑΓΩΝΑ κοινοβουλευτικής επιβίωσης φαίνεται ότι θα υποχρεωθεί να δώσει το κόμμα του ΛΑΟΣ. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την επιρροή του να βρίσκεται σε διαρκή πτωτική τάση. Το χειρότερο για το κόμμα του Γιώργου Καρατζαφέρη είναι ότι ήδη έφτασε στο όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης (η δημοσκόπηση της VPRC του δίνει ακριβώς 3%) χωρίς σημάδια ανακοπής της πορείας του προς τα κάτω. Αν αυτό συνδυαστεί αφενός με τη δημοσκοπικά διαγραφόμενη ως βέβαιη είσοδο της «Χρυσής Αυγής» στη Βουλή και αφετέρου με τη φυγή προβεβλημένων στελεχών του προς τη ΝΔ, το ερώτημα που αντικειμενικά θα τεθεί είναι αν το κόμμα του ΛΑΟΣ έχει όντως λόγους πολιτικής ύπαρξης ή αν ξεπεράστηκε από τις εξελίξεις.