Για μια χούφτα ντομάτες

Ντομάτες Σκοπίων στην... Κρήτη! (φωτό)

Αλμερία: Παράδεισος θερμοκηπίων, κόλαση μεταναστών - Η ομάδα των «έξι» που ελέγχει την αγορά

Των ειδικών απεσταλμένων μας PIERRE DAUM και AUREL*

Οι καταναλωτικές μας συνήθειες έχουν επιπτώσεις. Ετσι, εάν αγοράσουμε ένα κιλό ντομάτες, μέσα στο χειμώνα, θα βρούμε: την άνοστη γεύση, τη στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών στην Ισπανία, την αντίστοιχη εκμετάλλευση των ανατολικοευρωπαίων φορτηγατζήδων που τις μεταφέρουν, τη μόλυνση από τα φορτηγά τους, τα κέρδη των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων και, εν κατακλείδι, έναν προβληματισμό για την... παγκοσμιοποίηση των εμπορικών συναλλαγών.

Κάθε χρόνο γίνεται το ίδιο. Από τον Οκτώβριο, οι χωριάτικες ντομάτες, δηλαδή όσες έχουν παραχθεί τοπικά, εξαφανίζονται σιγά σιγά από τους πάγκους των λαϊκών αγορών και από τα ράφια των σουπερμάρκετ της Δυτικής Ευρώπης, για να δώσουν τη θέση τους σε ένα και μοναδικό προϊόν: την ισπανική ντομάτα (1) -σκληρή, τραγανή ή μαλακιά, χωρίς ιδιαίτερη γεύση, η οποία, αντί να ωριμάσει μέσα στο πανέρι με τα φρούτα σας, παραμένει άτονη χρωματικά και σαπίζει πολύ γρήγορα. «Οι Γάλλοι θέλουν να τρώνε ντομάτα όλον τον χρόνο, ακόμη και μέσα στον χειμώνα» διαπιστώνει ο Ρομπέρ (2), υπεύθυνος του τμήματος μαναβικής σε πολυκατάστημα Carrefour της Νότιας Γαλλίας. «Και έτσι, φέρνουμε!»

«Λαμόγια» ... στο χακί - Τα απίστευτα σκάνδαλα της χούντας

Ένα άρθρο που  αξίζει  να  υπάρχει  στο αρχείο μας !!! 

Διονύσης Ελευθεράτος

21.04.2012 

Μια εξωφρενική «μόδα» των τελευταίων ετών τείνει να περιβάλλει με ιδιότυπο φωτοστέφανο τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967!
Απόρροια του αναπόφευκτου θυμού, αναμεμειγμένου όμως με άγνοια ή και σκοπιμότητα, η πολιτική (;) αυτή «μόδα» παράγει τη θεωρία ότι κατά την επταετή δικτατορία τέθηκε σε γύψο και... η διαφθορά. Ότι η χούντα φρουρούσε, σαν κέρβερος, το δημόσιο χρήμα και τις αρχές της «χριστής διοίκησης»...
Οι ίδιοι οι συνταγματάρχες δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι στον 21ο αιώνα έμελλε να μνημονεύονται με ... επαίνους. «Εκείνοι τουλάχιστον δεν έκλεψαν», «δεν έκαναν περιουσίες», «ε, ρε Παπαδόπουλο που χρειάζονται τα σημερινά λαμόγια»... Από το 2010 κι εντεύθεν οι έπαινοι επεκτάθηκαν και στα της οικονομίας: «Επί χούντας ο κόσμος έτρωγε ψωμάκι», «αν δεν μιλούσες ζούσες καλά», «τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως σήμερα». Λες και γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη γενική κρίση ανάλογη της σημερινής, μέχρι το 1973...
Θα ασχοληθούμε με τον πρώτο μύθο, αυτόν που σχετίζεται με τη διαφθορά. Για το δεύτερο επιφυλασσόμαστε – όλο και κάποια επέτειος θα μας δώσει αφορμή.